...Πριν καιρό όταν πρωτοήρθε ο Τζιμάκος σπίτι είχα μια συζήτηση με έναν εκπαιδευτή,
δεν θα πω ποιόν γιατί ίσως φανεί σαν δυσφήμιση ενώ μπορεί να είχε και δίκιο...
Του μίλησα για τον Τζιμάκο και για την συμπεριφορά του με άλλους σκύλους , και ότι με τον Έλβις έχουν κάνει σύσταση συμμορίας
και τα πάνε πολύ καλά, και μου είπε θα σου πω κάτι που δεν με συμφέρει επαγγελματικά.
Μία μέρα θα τσακωθούν πολύ άσχημα...
...Μάλιστα μου είπε επί λέξη, σε συμβουλεύω ν
α δώσεις τον Τζιμάκο.
Θεώρησα λίγο
βιαστικό το συμπέρασμα αυτό γιατί ποτέ δεν τους είχε, ουτε έχει δει, ούτε μαζί ούτε χώρια.
...Παρόλα αυτά πάντα έχω στο μυαλό μου ότι επειδή μεγαλώνουν, έχουν και σχεδον την ίδια ηλικία, δεν πρέπει να αποκλείσω ποτέ και αυτή την πιθανότητα.
Πολύ καλά κάνεις και δεν λες ποιός είναι ο εκπαιδευτής! Σου είπε, πιστεύω, μιά (πάρα πολύ) βιαστική γνώμη...
Μη χέσω! Εκπαιδευτής είναι, δεν είναι καθηγητής "σκυλοψυχιατρικής"!!!
Αλλά, όπως λέει και ο Clint Eastwood, στην Ελλάδα ο καθένας (νομίζει ότι πρέπει να) έχει από μία ...γνώμη!
Δεν σου λέω ότι αυτό δε θα συμβεί ποτέ... το αντίθετο, μάλιστα... κάποιες φορές θα τσακωθούν, όσο μεγαλώνουν... αλλά, τις περισσότερες φορές, ο ένας σκύλος είναι πιο κυριαρχικός από τον άλλο (πάντα μιλάμε για τη μεταξύ τους σχέση) και είναι πιθανό να "βάλει κάτω" τον άλλο σκύλο και να του γρυλίσει "απάνθρωπα" και ο άλλος να δείξει υποταγή... και εκεί θα αποκατασταθεί η μεταξύ τους ιεραρχία...
Και, πρν συμβεί αυτό, εσείς θα πρέπει να παρατηρείτε συστηματικά τις δράσεις - αντιδράσεις τους, ώστε να διακρίνετε ποιός έχει το δυναμικό να "πάρει κεφάλι"... έτσι, θα μπορέσετε να διευκολύνετε (με διακριτικές, αλλά συνεπείς κινήσεις) τη μετάβαση στη νέα σχέση ισορροπίας...
Είναι σπάνιες οι φορές που
και οι δύο αρσενικοί σκύλοι είναι εξίσου τρομερά κυριαρχικοί και ο ένας δεν μπορεί να ζήσει με την επιβολή του άλλου...
Πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι να είναι ο ένας σκύλος (λίγο ή πολύ ή εξαιρετικά) κυριαρχικός και ο άλλος να είναι: είτε υποτακτικός και απλός "ακόλουθος" (όπως η Μόκα, για παράδειγμα)... είτε αδιάφορος, υπό προϋποθέσεις (αυτό που λέμε "ισορροπημένος" εμείς οι κοινοί θνητοί - όπως ο Σωτήρης, για παράδειγμα)... είτε ακόμα και "κοινωνικός αναρριχητής" (δηλαδή, να προσπαθεί να ανέβει στην ιεραρχία, όσο και όπου τον παίρνει)...
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει περίπτωση ο καυγάς να είναι
πολύ άσχημος... γιατί ο δεύτερος σκύλος κάπου θα σταματήσει και θα δηλώσει την υποταγή, συνήθως αναίμακτα... και πολύ σημαντικό είναι όταν ο ένας σκύλος είναι πρώην αδέσποτος!
Αυτά τα πράγματα θέλουν πολύ δρόμο, μέχρι να αποφασίσεις να χωρίσεις τελείως δυό σκυλιά, δηλαδή, μέχρι να "δώσεις τον Τζιμάκο"...
Και, όπως έχουμε ξαναπεί, όσο πιο "αρχηγοί" είστε εσείς, τόσο λιγότερη ανάγκη νιώθουν τα σκυλιά να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση τελείως μόνα τους...