Μικρές καθημερινές συγκινήσεις


Grifos

Well-Known Member
16 Απριλίου 2011
3.697
316
Δωδεκάνησα
Αν το σκύλο τον είχες περισσότερο καιρό θα έλεγα πως έχετε πάρει ο ένας τον αέρα του άλλου με λάθος τρόπο, αλλά θα αρκεστώ να πω χωρίς να σάς έχω δει και να ξέρω τη μεταξύ σας σχέση, πως δεν έχετε βρει τα μεταξύ σας όρια και τον προσωπικό σας κώδικα επικοινωνίας.

Διαφωνώ απόλυτα με τον τρόπο που επέλεξες να τον νουθετήσεις, εντούτοις όμως αν τον προτιμάς δε μπορώ να σε σταματήσω, θέλω όμως να σε παρακαλέσω και να σε προτρέψω να ελέγχεις πάντα το μπουφάν μην τυχόν και είναι το φερμουάρ ή τα κουμπιά προς την πλευρά του σκύλου.

Ο GeorgeA μου είχε δώσει μια πάρα πολύ καλή συμβουλή για τον τρόπο που τίθενται τα όρια, ειδικά σε ''νέες σχέσεις''. Να μπήξω μια φωνή που να τους παγώσει το αίμα. Όλοι ξέρουμε τον τρόπο να το κάνουμε. Το ακολουθώ έκτοτε πάντοτε, ακόμη και με επιθετικά σκυλιά στο δρόμο, πάντοτε τα αποτελέσματα είναι καλά.
 


l.Kyveli

Well-Known Member
12 Φεβρουαρίου 2011
15.759
7.920
Αν το σκύλο τον είχες περισσότερο καιρό θα έλεγα πως έχετε πάρει ο ένας τον αέρα του άλλου με λάθος τρόπο, αλλά θα αρκεστώ να πω χωρίς να σάς έχω δει και να ξέρω τη μεταξύ σας σχέση, πως δεν έχετε βρει τα μεταξύ σας όρια και τον προσωπικό σας κώδικα επικοινωνίας.

Διαφωνώ απόλυτα με τον τρόπο που επέλεξες να τον νουθετήσεις, εντούτοις όμως αν τον προτιμάς δε μπορώ να σε σταματήσω, θέλω όμως να σε παρακαλέσω και να σε προτρέψω να ελέγχεις πάντα το μπουφάν μην τυχόν και είναι το φερμουάρ ή τα κουμπιά προς την πλευρά του σκύλου.

Ο GeorgeA μου είχε δώσει μια πάρα πολύ καλή συμβουλή για τον τρόπο που τίθενται τα όρια, ειδικά σε ''νέες σχέσεις''. Να μπήξω μια φωνή που να τους παγώσει το αίμα. Όλοι ξέρουμε τον τρόπο να το κάνουμε. Το ακολουθώ έκτοτε πάντοτε, ακόμη και με επιθετικά σκυλιά στο δρόμο, πάντοτε τα αποτελέσματα είναι καλά.
'Aρη μου μπορεί και να συμβαίνει αυτό που λες, να μου έχει πάρει τον αέρα. Επέτρεψε μου να σου πω ότι ο κάθε σκύλος θέλει το δικό του χειρισμό. Με τον Τζίμη όσο φωνή και να μπίξω δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν σου λέω ότι του ρίξα δύο μπούφλες με το μπουφάν, σε διαβεβαιώ ότι του έκανε αίσθηση σαν δυναμική κίνηση και δεν πόνεσε. Επίσης από εκείνη την ώρα δεν έχει πηδήξει σαν κανίβαλος πάνω μου.
Όσο για τα κουμπιά και τα φερμουάρ, λες να θέλω να βλάψω τον σκύλο; Δεν χρειάζεται ούτε να με παρακαλάς ούτε να με προτρέπεις.
Ο σκύλος αυτός έχει δυνατή προσωπικότητα και θέλει και δυναμική αντιμετώπιση. Ένα είναι σίγουρο ότι δεν θα ανεχτώ να με δαγκώνει και να με τραμπουκίζει με αυτό το τρόπο ο σκύλος μου, γιατί αν το ανεχτώ τώρα αυριο θα γίνει χειρότερο. Αλλά μην ανησυχείς, μπορούν να σε διαβεβαιώσουν και μέλη του φόρουμ που μας έχουν δει μαζί, δεν τον κακοποιώ, και μου έχει μεγάλη αδυναμία.
 


chrysoula

Well-Known Member
18 Ιανουαρίου 2011
2.819
31
Αθήνα
Το καλοκαίρι που μας πέρασε μέτρησα με πολύ άγαρμπο τρόπο τα σκαλοπατια (μαρμάρινα) του εξοχικού μας.... όση ώρα τα "μέτραγα" άκουγα την Κλαιρούλα μου να κλαίει γοερά που με έβλεπε να κουτρουβαλίζομαι στις σκάλες.... Χτύπησα αρκετά με αποτέλεσμανα μην μπορώ να κάτσω, να ξαπλώσω ανάσκελα ή να αλλάξω πλευρό στον ύπνο.... όποτε με άκουγε να κάνω το παραμικρό άχ στην προσπάθειά μου να κάνω κάτι από όλα αυτά, παράταγε ό,τι έκανε και ερχόταν προσωπο με πρόσωπο να δει αν είμαι καλά...
Όταν έκλαιγα πάντα με παρηγορούσε (ακόμα και τη μέρα που έγινε ό,τι έγινε) και γενικά εάν άκουγε σκύλο ή άνθρωπο να δυσανασχετεί πάντα πήγαινε να δείξει ενδιαφέρον και να παρηγορήσει.... ήταν πολύ πονόψυχη....

Για τις δύσκολες μέρες δε το συζητώ πάντα κουλουριαζόταν στην κοιλιά μου αλλά γενικά είχε μία αίσθηση εάν πόναγα κάπου.
Η μικρή ακόμα είναι μέσα στην αναισθησία.....
 


Viviana

Well-Known Member
1 Νοεμβρίου 2011
2.901
546
Χολαργός
Πόσο είναι η μικρή? Θέλει χρόνο μέχρι να σε μάθει καλύτερα κι όταν δεθείτε πιο πολύ το ίδιο θα σε νοιάζεται,μη νομίζεις!
 


chrysoula

Well-Known Member
18 Ιανουαρίου 2011
2.819
31
Αθήνα
Είναι σχεδόν τεσσάρων μηνών...ακόμα κανένα δέσιμο.... μα κανένα! Αλλά την έχω και ένα μήνα μόνο και όχι με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες .... είχαμε τα σκαμπανεβάσματά μας και τα έχουμε ακόμα.... που θα πάει όμως.... :)
 


Lara_kouklara

Well-Known Member
11 Ιανουαρίου 2011
4.722
457
Τι να πρωτοθυμηθώ.....
πάντως το μεγάλωμα των κουταβιών είναι ότι πιο συγκινητικό έχουμε ζήσει με τη μικρή μουΛάρα :)
 




johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
...είχαμε τα σκαμπανεβάσματά μας και τα έχουμε ακόμα.... που θα πάει όμως.... :)
Να πάρω αφορμή από τη φράση της Χρυσούλας... και από το post με το ατύχημά της...

Η Μόκα, όταν είμαι στεναχωρημένος - αγχωμένος - αδύναμος ψυχολογικά... με κοιτάζει (σαν να φιλοσοφεί) με "αυτό" το βλέμμα... και, σε λίγο, έρχεται (σιγά και αθόρυβα) και κάθεται δίπλα μου, κολημένη... με πλάτη σε μένα, ακίνητη... με τις ώρες... και, κάθε τόσο, με κοιτάζει λοξά, για να τσεκάρει πως είμαι...:cool:

Ο μικρός μου, πάλι... δικαιολογεί απόλυτα τις γραφές: "κλαίει με τη λύπη μου και γελάει με τη χαρά μου"...
Πράγματι, όταν είμαι στεναχωρημένος ή ταλαιπωρημένος (ή, απλά, στον κόσμο μου), έρχεται με "άγχος", κάθεται και με κοιτάζει έντονα, σχεδόν με "πάθος" (να μην αναφέρω τον υπερθετικό βαθμό που το κάνει με τη "μαμά" του)... μετά από λίγη ώρα, κουλουριάζεται στα πόδια μου και πάλι από την αρχή...
Οταν δε είμαι χαρούμενος και κάνω καμιά αστεία χειρονομία, ή τραγουδήσω... εκεί γίνεται "λαϊκό πανηγύρι"... μουγκρητά, μετακόμιση των επίπλων κλπ...δεν είναι να του δίνεις "μούρη"...:D
 


Lovey the Lab

Well-Known Member
21 Απριλίου 2011
2.175
200
Με αφορμή ένα γεγονός που με εντυπωσίασε και με συγκίνησε,σκέφτηκα να ανοίξω ένα θέμα οπου θα μπορούμε να μοιραζόμαστε μικρά καθημερινά πράγματα που μας έκαναν εντύπωση, ή που μας συγκίνησαν οι πιστοί μας φίλοι!

Σήμερα λοιπόν κι ενώ έκανα κάποια δουλειά στη κουζίνα,κατα λάθος κόπηκα με το μαχαίρι κι έκανα ένα ανεπαίσθητο "ωχ"! Οχι κάτι σοβαρό!
Σε κλάσματα δευτερολέπτου ακούω το Ρόκυ που ήταν σε άλλο δωμάτιο να έρχεται τρέχοντας στη κουζίνα και να στήνεται στη θέση "κάτσε"!
Με κοιτούσε με μια αγωνία στα μάτια που πραγματικά μου ήρθε να βάλω τα κλάμματα!
Αφού τον χάιδεψα,βεβαιώθηκε ότι είμαι καλά,και γύρισε στη θέση που ήταν και πριν!
Δεν μου είχε ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο και πραγματικά μου έκανε εντύπωση,πως κατάλαβε ότι κάτι μου συμβαίνει!!
Μπορεί να ακούγεται κάτι ασήμαντο,κάτι στιγμιαίο χωρίς σημασία για πολλούς,αλλά κάτι τέτοια μικρά καθημερινά,μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι,ότι έχουμε και κάποιον άλλον φίλο,εκτός απο τους ανθρώπους εννοώ,που θα βρίσκεται πάντα εκεί κοντά μας!
Είμαι πραγματικά πολύ περήφανη που έχω έναν τόσο πιστό φίλο!*agapoylas*


Περιμένω και δικές σας εμπειρίες....;)
Με αφορμη το μηνυμα της viviana να γραψω κι εγω τη δικη μου "παρομοια" εμπειρια:

Το περασμενο καλοκαιρι κρατουσα ενα dentastix στο χερι μου και πριν της το δωσω της το πλησιασα στη μυτη να το μυρισει. Εκεινη πηδηξε σε κλασματα προς το χερι μου και μου το αρπαξε μεσα απο το χερι δαγκωνοντας με αρκετα δυνατα (ψιλοματωσε το δαχτυλο).
Εγω φωναξα φυσικα απο τον πονο αλλα εκεινη -με το dentastix- στο στομα, αταραχη, αρχισε να το τρωει ενω εγω βογγούσα, χωρις να μου δινει σημασια....

Μιλάμε για τρομερη αλληλεγγυη μεταξυ μας. Χτυπαω εγω και ποναει εκεινη, που λενε.
 


Viviana

Well-Known Member
1 Νοεμβρίου 2011
2.901
546
Χολαργός
Το περασμενο καλοκαιρι κρατουσα ενα dentastix στο χερι μου και πριν της το δωσω της το πλησιασα στη μυτη να το μυρισει. Εκεινη πηδηξε σε κλασματα προς το χερι μου και μου το αρπαξε μεσα απο το χερι δαγκωνοντας με αρκετα δυνατα (ψιλοματωσε το δαχτυλο).
Εγω φωναξα φυσικα απο τον πονο αλλα εκεινη -με το dentastix- στο στομα, αταραχη, αρχισε να το τρωει ενω εγω βογγούσα, χωρις να μου δινει σημασια....

Μιλάμε για τρομερη αλληλεγγυη μεταξυ μας. Χτυπαω εγω και ποναει εκεινη, που λενε.
Με αυτά που λες εσύ και η Κυβέλη,παρατηρώ ότι τα λαμπραντορ έχουν την ίδια φιλοσοφία!
Μάλλον επειδή είναι ζωηρά και ατίθασα και πάνω στη τρέλλα τους για παιχνίδι δε το καταλαβαίνουν?
 


l.Kyveli

Well-Known Member
12 Φεβρουαρίου 2011
15.759
7.920
Με αυτά που λες εσύ και η Κυβέλη,παρατηρώ ότι τα λαμπραντορ έχουν την ίδια φιλοσοφία!
Μάλλον επειδή είναι ζωηρά και ατίθασα και πάνω στη τρέλλα τους για παιχνίδι δε το καταλαβαίνουν?
Όχι, όχι..Μάλλον δεν έγινε κατανοητό αλλά εγώ έκανα πλάκα, όχι πολύ πετυχημένη μάλλον!
Ο Τζιμάκος μια μέρα που ήμασταν βόλτα και γκρεμοτσακίστηκα αφού κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά γιατί ξαφνικά με πέρασε σε ύψος σταμάτησε και ήρθε από πάνω μου γεμάτος ανησυχία να δει γιατί έγινα ένα με το έδαφος!
Ο Έλβις πάλι δεν ξέρω, δεν μου έχει τύχει κάτι τραγικό, αλλά γενικά είναι πολύ δεμένος και με τους δυό μας, αν κάποια στιγμή τον αφήσουμε σε πανσιόν θα πλαντάξει στο κλάμμα (μέχρι την ώρα του φαγητού)..
 


Lovey the Lab

Well-Known Member
21 Απριλίου 2011
2.175
200
Εγω απλά πιστευω οτι τα lab ζουν εκτος πραγματικοτητας. Δεν τους νοιαζει τιποτα παρα μονο πως θα καλοπερασουν. Καθολου αγχος για, σχεδον, τιποτα. Φαϊ και παιχνιδι και ολος ο κοσμος ειναι φιλος.
Προσωπικά ο ενας χρονος συμβιωσης με τη Lovey, μ' εχει διδαξει πολλα. Μ' εχει διδαξει να προσπαθω να μην με επηρεαζει τιποτα και να χαιρομαι παντα. Και οποτε το ξεχναω, ειναι παντα εδω να μου το θυμιζει.

Αλλα -παλι- βγαινω εκτος θεματος. :)
 


l.Kyveli

Well-Known Member
12 Φεβρουαρίου 2011
15.759
7.920
Εγω απλά πιστευω οτι τα lab ζουν εκτος πραγματικοτητας. Δεν τους νοιαζει τιποτα παρα μονο πως θα καλοπερασουν. Καθολου αγχος για, σχεδον, τιποτα. Φαϊ και παιχνιδι και ολος ο κοσμος ειναι φιλος.
Προσωπικά ο ενας χρονος συμβιωσης με τη Lovey, μ' εχει διδαξει πολλα. Μ' εχει διδαξει να προσπαθω να μην με επηρεαζει τιποτα και να χαιρομαι παντα. Και οποτε το ξεχναω, ειναι παντα εδω να μου το θυμιζει.

Αλλα -παλι- βγαινω εκτος θεματος. :)
Έχεις πάρα πολυ δίκιο για αυτό που λες για τα λαμπ. Ακριβώς έτσι. Όταν έκανε την εγχείρηση ο Έλβις, λίγες βδομάδες μετά πήγαμε ξανά στον γιατρό για ακτινογραφίες και έλεγχο. Νόμιζα ότι δεν θα έμπαινε με τίποτα μέσα στο ιατρείο..Αυτός μόλις είδες τις σκάλες όρμησε να τις κατέβει περιχαρής, όταν είδε δε τον γιατρό κόντεψε να τον ρίξει κάτω από την χαρά του. Νομίζω ότι το μόνο που συγκράτησε από όλη την εμπειρία του ήταν τα χάδια από τους γιατρούς...Είναι τρομερό μάθημα τα σκυλιά αυτά.
Στην μόνη περίπτωση που δεν τον βλέπω πανευτυχή είναι όταν απομακρυνόμαστε από κοντά του.
 


ruby

Well-Known Member
27 Οκτωβρίου 2011
95
1
ωραιο θεμα! μια συγκηνητικη στιγμη ηταν οταν την ειχε δαγκωσει αλλος σκυλος και ειχε πυρετο και ηθελε να ειναι συνεχεια διπλα μου οποτε την εβγαλα στο πατωμα με την κουβερτουλα της. Το φοβερο ειναι οτι γενικα τοτε δεν ηθελε να εχουμε και πολλα πολλα γιατι δεν με ηξερε καλα και ηταν επιφυλακτικη. μετα απο κανα μηνα αρρωστησα εγω,οποτε ανταπεδωσε, ερχοταν συνεχεια και με τσεκαρε και ξαπλωνε διπλα στο κρεβατι μου, πρεγμα που δεν εχει κανει ποτε αλλοτε. Επισης ειναι πολυ συγκηνητικο οτι εχει ακουμπησει τωρα το κεφαλακι της στο πληκτρολογιο, πραγμα που σημαινει οτι ηρθε η ωρα για βολτιτσα!!!
 


Viviana

Well-Known Member
1 Νοεμβρίου 2011
2.901
546
Χολαργός
Υστερα απο την "πρωινή λαχτάρα",οπου άνοιξα και σχετικό θέμα,πριν λίγο πήγα και τον χάιδευα έτσι που είναι ξαπλωμένος,και με πιάσανε τα κλάματα γιατί φοβήθηκα μη μου πάθει τίποτα!
Με κοίταξε κι άρχισε να γλύφει το πρόσωπο μου που είχε γεμίσει δάκρυα,και μου έβαλε το ποδαράκι του στο χέρι μου που τον χάιδευα,σα να προσπαθούσε να με ηρεμήσει το καμάρι μου!
 


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.254
Μηνύματα
898.149
Μέλη
20.032
Νεότερο μέλος
Nina_Κ