Αφήστε, ρε μάγκες, και μόλις γυρίσαμε από τη σαββατιάτικη εκπαίδευση του Μουφ που την ξεκινήσαμε από το περασμένο σαββατοκύριακο φτου κι απ' την αρχή μπας και περάσουμε αυτή τη φορά τον Καλό Πολίτη. Πρώτο μάθημα είναι το περπάτημα με λουρί και τέτοιος κουμπούρας που είμαι με βλέπω να τρώω τελικά όλο το εξάμηνο! Σας λέω, με έχει πιάσει απελπισία πλέον. Και δεν είναι ότι ταΐζω το φαγάνα ό,τι θέλει, αντίθετα σκυλόφαγο τρώει, άντε και κανα ραδίκι με λαδολέμονο, και μάλιστα αδυνάτισε. Και την αρχή τα πηγαίναμε πάλι περίφημα, οπότε είπα άντε θα περάσουμε το λουρί αυτό τον αιώνα. Μέχρι σήμερα δηλαδή που ενώ κάναμε ένα βήμα μπροστά, πήγαμε ΤΡΙΑ πίσω! :lloroso: Εξηγούμαι:
Προχτές είχα πάει το Μουφ στην κτηνίατρο για μόλυνση στο μάτι και μου βγήκε από πάνω πιθανό φασούλι με φύσημα καρδιάς. Εννοείται τα έχω χρειαστεί αγρίως και χτυπιέμαι ελαφρώς. Αυτό που δεν είχα καταλάβει όμως ήταν ότι το Μουφ έχει καταλάβει ότι στεναχωρήθηκα για κάποιο λόγο που έχει να κάνει με αυτόν και το εκμεταλλεύτηκε ήδη αγρίως: πάμε να περπατήσουμε με το λουρί, τίποτα το Μουφ. Μια να τραβάει, μια να πάει να τρέξει, ρεζίλι γίναμε, κυριολεκτικά των παρευρισκομένων σκυλιών που μάλιστα πολλά από αυτά ήτανε κουτάβια. Οπότε λέω του εκπαιδευτή, "για κοίταξε, ρε Τζο, τι θέλει αυτό το χαμένο και γιατί μου τα κάνει αυτά". Πάει ο Τζο να πιάσει το Μουφ από το λουρί, Παναγίτσα το απαίσιο βρωμό-Μουφο λες και ήταν διαφορετικός σκύλος. Του εξήγησα του Τζο περί φυσήματος και μου είπε ο Τζο ότι κακώς χολοσκάω διότι το Μουφ τα καταλαβαίνει όλα και διαισθάνεται να του προκύπτει ακόμα πιο ωραία αδυναμία και ετοιμάζεται να κάνει πάρτυ τρελλό! Τελοσπάντων, μου δείχνει τα κόλπα πάλι, παίρνω το λουρί και λέω τώρα εντάξει, θα δείξω πυγμή, γυρνάει να φύγει και ο Τζο και τότε ξεφτιλίζομαι ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ μπροστά στην ομήγυρη:
Με το που γυρνάει να φύγει ο Τζο, γυρνάει και το Μουφ και τον ακολουθεί κατά πόδας τραβώντας και μένα μαζί του...
Προχτές είχα πάει το Μουφ στην κτηνίατρο για μόλυνση στο μάτι και μου βγήκε από πάνω πιθανό φασούλι με φύσημα καρδιάς. Εννοείται τα έχω χρειαστεί αγρίως και χτυπιέμαι ελαφρώς. Αυτό που δεν είχα καταλάβει όμως ήταν ότι το Μουφ έχει καταλάβει ότι στεναχωρήθηκα για κάποιο λόγο που έχει να κάνει με αυτόν και το εκμεταλλεύτηκε ήδη αγρίως: πάμε να περπατήσουμε με το λουρί, τίποτα το Μουφ. Μια να τραβάει, μια να πάει να τρέξει, ρεζίλι γίναμε, κυριολεκτικά των παρευρισκομένων σκυλιών που μάλιστα πολλά από αυτά ήτανε κουτάβια. Οπότε λέω του εκπαιδευτή, "για κοίταξε, ρε Τζο, τι θέλει αυτό το χαμένο και γιατί μου τα κάνει αυτά". Πάει ο Τζο να πιάσει το Μουφ από το λουρί, Παναγίτσα το απαίσιο βρωμό-Μουφο λες και ήταν διαφορετικός σκύλος. Του εξήγησα του Τζο περί φυσήματος και μου είπε ο Τζο ότι κακώς χολοσκάω διότι το Μουφ τα καταλαβαίνει όλα και διαισθάνεται να του προκύπτει ακόμα πιο ωραία αδυναμία και ετοιμάζεται να κάνει πάρτυ τρελλό! Τελοσπάντων, μου δείχνει τα κόλπα πάλι, παίρνω το λουρί και λέω τώρα εντάξει, θα δείξω πυγμή, γυρνάει να φύγει και ο Τζο και τότε ξεφτιλίζομαι ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ μπροστά στην ομήγυρη:
Με το που γυρνάει να φύγει ο Τζο, γυρνάει και το Μουφ και τον ακολουθεί κατά πόδας τραβώντας και μένα μαζί του...