1. ...Πριν μπω στο σπιτι με υποδεχθηκε με αυτο το υποκοφο γρυλλισμα που σε κανει να αναρωτιεσαι, να μπω ή να φυγω.
2. Μετα απο 10 περιπου λεπτα που ειχαμε συστηθει επαρκως, του εκανα και γω ενα κεφαλοκλειδωμα και τον γεμιζα φιλια και μου το ειχε επιτρεψει. Βεβαια το βραδυ που το σκεφτομουνα συνειδητοποιησα οτι εκανα λαθος και οτι ημουν πολυ παρορμητικος, αλλα ευτυχως για μενα ειναι μια ρατσα που ειναι πιο δεκτικη με φιλους.
3. εχω και μια ερωτηση για τον κασπερ. Ειναι επιθετικος στο φαγητο?
4. Εαν τρωει και πας να του παρεις το φαγητο πως θα αντιδρασει?
5. Εαν παει καποιος αλλος να τον πλησιασει την ωρα που τρωει? π.χ. ενας συγγενης?
1. Αυτό το υπόκωφο γρύλισμα δεν ερμηνεύεται μονοσήμαντα...
Είναι πιθανόν (όπως στην περίπτωσή σου) να δείχνει επιφύλαξη και καχυποψία, αλλά, επειδή ο σκύλος έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και είναι ισορροπημένος (και, μάλλον, ενήλικος), σου λέει: "μέχρι εδώ, ώσπου να δούμε ποιός είσαι, φίλε"...
Είναι πιθανόν να έχει ενοχληθεί και να σου το εκφράζει "διακριτικά", για να σου δώσει το χρόνο να "διορθωθείς" μόνος σου...
Είναι πιθανόν να έχει ενοχληθεί και, απλά, να σου εκφράζει το παράπονο... αν είσαι ο ίδιος ο χειριστής του...
Είναι, τέλος, πιθανόν να είναι έτοιμος να κλιμακώσει επίθεση...
Συνήθως, όμως (με βάση την εμπειρία μου από τον Casper) αν το γρύλισμα είναι
υπόκωφο, σημαίνει "άσχημα νέα"!
Γιατί το λέω αυτό? Γιατί, σαν παράδειγμα, όταν επιστρέφω εγώ στο σπίτι... και επειδή ξέρει ότι δεν τον αφήνω να πηδάει επάνω μου... για να βγάλει τον ενθουσιασμό του, αρχίζει να
μουγκρίζει, κυριολεκτικά, σαν θηρίο (όχι, όμως να γρυλίζει) και να περπατάει γρήγορα πάνω-κάτω, για να μπορέσει να αυτοσυγκρατηθεί... αν δεν τον ξέρεις, όμως, νομίζεις ότι ετοιμάζεται να σε καταβροχθίσει!!!
2. Αυτό είναι κλασικό λάθος που κάνουμε συχνά!
Για το λόγο ότι, ακόμα και ένα σκυλάκι συντροφιάς, μπορεί να το εκλάβει σαν απειλή και να σου τραβήξει καμιά δαγκωνιά... έτσι και το Ridgeback κατάλαβε ότι κι εσύ "παίζεις με τη φωτιά", αλλά δεν είσαι απειλή... και, ίσως, σταμάτησες, πριν από το όριο ανοχής του... πολύ κοινωνικοποιημένος σκύλος, μάλλον...
Προσωπικά, το έκανα για κάποια χρόνια, σε γνωστά σκυλιά, δείχνοντας την αγάπη μου με λάθος τρόπο...
Μέχρι που γνώρισα τη Θέτιδα, του ptf... και κάποια άλλα σκυλιά...
Στον Casper, βέβαια, είναι (υποχρεωτικά) μέρος της εκπαίδευσής του... τον πιάνω και τον αγκαλιάζω, όπως θέλω, χωρίς να αντιδρά άσχημα... το αντίθετο θα έλεγα... βέβαια, πάρε υπόψη σου ότι δεν είμαι ανισόρροπος, να τον αγκαλιάσω έτσι, ώστε να νιώθει απειλή...
Οταν θέλω να κάνω τον Casper "restrain", αυτό γίνεται με προσοχή, στα πλαίσια του χαδιού και των γλυκόλογων... τον φέρνω "από 'δω κι από 'κει", ώστε να νιώθει το χάδι όλη την ώρα και να ακούει τα γλυκόλογα και, ταυτόχρονα, να έχει βρεθεί ανάμεσα στα γόνατά μου, με πλάτη πάνω μου και να του χαϊδεύω την κοιλιά και το λαιμό... είναι σημαντικό να μην νιώσει ποτέ ότι απειλείται από εμένα!
3. Ο Casper είναι σκύλος που θα τον έλεγες 100% "food driven"... έως "κοιλιόδουλο"!
Κατά συνέπεια, αν εμείς κάνουμε λάθος (την ώρα που τρώμε) και είναι και τα δύο κοντά μας... και αυτός ο κεφάλας
νομίσει πως η Μόκα ίσως πάρει λιχουδιά... τότε θα της την πέσει σίγουρα! Αυτό έχει γίνει μιά φορά, μέχρι τώρα και, μάλιστα, δεν είχαμε δώσει τίποτα στη Μόκα...
Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είμαστε αρκετά "αρχηγοί" και δουλέψαμε παραπάνω στο θέμα αυτό... έτσι, ενώ δεν εγκαταλείψαμε τη συνήθεια να τρώμε παρουσία των σκυλιών, μόλις ο Casper διανοείται να γυρίσει να κοιτάξει προς τη Μόκα, ακούει το δικό μου "υπόκωφο γρύλισμα", το οποίο έγινε (με πολλές "πρόβες") αρκετά αποτελεσματικό...
Κατά τα άλλα, όχι, δεν είναι επιθετικός σε σχέση με το φαγητό... παίρνει το μπωλ του
πάντα δεύτερος... και τρώει ήρεμα, δίπλα στη Μόκα...
Σίγουρα, δεν το έχω δοκιμάσει με άλλο σκυλί... αν κάποτε χρειαστεί, θα φάει δεμένος, όπως και το άλλο σκυλί... και δεν θα τρώνε δίπλα-δίπλα...
4. Αν και δεν είμαι της αρχής ότι πρέπει, σώνει και καλά, να του παίρνω το φαγητό, την ώρα που εγώ του το έχω δώσει (όπως, σίγουρα, δεν είμαι της αρχής να τον καταβρέχω με το λάστιχο, για να δροσιστεί, την ώρα που τρώει - θυμάστε το παλιό θέμα με τα Καυκάσια και την ιδιοκτήτρια?
)... ναι, κατά καιρούς, βρίσκω μιά πρόφαση και το παίρνω... με όλο το "πρωτόκολο": του δίνω κάτι πολύ πιο νόστιμο... ή βάζω μέσα το χέρι μου και του προσθέτω φαγητό...
Δηλαδή, ο Casper, μου έχει εμπιστοσύνη! Ξέρει πως, ότι και να κάνω, έχει μιά "λογική" και υπάρχει λόγος (τις περισσότερες φορές "νόστιμος"!) να το κάνω...
5. Αν, την ώρα που τρώει, τον πλησιάσει κάποιος συγγενής (δηλαδή, τα παιδιά μας, ή η Μόκα, ή ο γάτος) δεν θα αντιδράσει καθόλου... βέβαια, δεν θα πάνε ποτέ να του πάρουν το φαγητό (θέλω να ελπίζω!!!)...
Επίσης, δεν θα αντιδράσει καθόλου, αν πλησιάσει ένας φίλος μας (που βρισκεται σπίτι, μαζί μας)
Τώρα, αν τον πλησιάσει ένας άγνωστος... την ώρα που τρώει... και σε στιγμή που δεν είμαστε εμείς εκεί:
Μα (ανάμεσα στους πολλούς άλλους) ένας λόγος που τον επιλέξαμε είναι αυτός ακριβώς: Να μη διανοηθεί ο "άλλος" να βρίσκεται στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή!!! Είτε τρώει ο Casper, είτε όχι!!!
