Είχαμε την βοήθεια της Σανέλ, της λαμπραντορίτσας του κου.Απόκοτου, που έκανε υπομονετικά το θύμα και έκατσε αδιαμαρτύρητα, να βρούμε τον σφυγμό της, να δούμε πως πρέπει να κρατάμε τον σκύλο μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον κτηνίατρο να κάνει την δουλειά του με ασφάλεια, ακόμη και σε περίπτωση που χρειαστεί να γίνει μια ακτινογραφία πχ και να μην πρέπει να ναρκωθεί, να δούμε πως γίνονται οι τεχνητές αναπνοές και οι μαλάξεις, πως μεταφέρεις με ασφάλεια ένα μεγαλόσωμο χτυπημένο ζώο, πως και που κάνουμε ενέσεις [δεν της κάναμε ενέσεις βέβαια, εννοείται] κλπ.
Το να ξέρεις να βρίσκεις τον σφυγμό του σκύλου σου, βοηθάει όχι σε περιπτώσεις τραυματισμού, αλλά αν τον βρεις πχ λιπόθυμο ή ένα αδέσποτο στον δρόμο, ή σε περιπτώσεις θερμοπληξίας ή κρυοπαγήματος. Να ξέρεις αν πρέπει να κάνεις άμεσα τεχνητή αναπνοή. Και καλό θα είναι κάποια πράγματα, όπως αυτό, να συνηθίσουμε να το κάνουμε σε συνθήκες ηρεμίας και ρουτίνας στο σπίτι μας, ώστε να μην παιδευόμαστε σε περίπτωση ανάγκης, ψάχνοντας μεταξύ πολλών άλλων και για το αν και τι σφυγμό έχει ο σκύλος μας.
Ελπίζω να σε κάλυψα