Yιοθεσία πρώην αδέσποτου, προσοχή μην το χάσετε!!!

[l.Kyveli]

Mε την πρόσφατη εμπειρία μου με την υιοθεσία του τζίμυ συνειδητοποίησα γιατί βλέπουμε πολύ συχνά σκύλους πρόσφατα υιοθετημένους από καταφύγια να χάνονται λίγες μέρες μετά την υιοθεσία.
Ο Τζίμυ μου έφυγε 3 φορές. την πρώτη όταν τον τραβούσα να μπει απο το ασανσέρ, πέρασε το κεφάλι του από το κολλάρο και βρέθηκε στο ισόγειο όπου τον έπιασα, την δεύτερη ήμασταν στο ισόγειο, ξανά τράβηγμα για το ασανσέρ, το σκάει και μια γειτόνισα εκείνη την ώρα έφευγε και βρίσκεται στο κήπο όπου πηδάω σαν του παίχτες του ράγκμπυ που σκάνε σαν καρπούζια πάνω στον αντίπαλο και τον αρπάζω πριν βγει και από τη πόρτα και τον χάσω δια παντός, και η τελευταία φορά έφυγε από τον άντρα μου γιατί έχει ειδικότητα να χώνει την μουσούδα του στο άνοιγμα της πόρτας και να την ανοίγει διάπλατα. Τελικά προτίμησα ένα άλλο κολλάρο και λίγο πιο σφιχτό παρά να τον ψάχνω χριστουγεννιάτικα..

Είναι λογικό , είναι σκύλοι που δεν μας γνωρίζουν καλά, που έχουν μάθει να πηγαίνουν όποτε και όπου θέλουν και ξαφνικά τους μπαίνουν όρια, που δεν είχαν συνηθίσει ποτέ πριν να έχουν. Εκτός αυτού η ζωή τους το δρόμο τα έχει κάνει πανέξυπνα και ευέλικτα και οι αποδράσεις είναι το φόρτε τους. Κάποια άλλα είναι φοβικά και μπορεί να το σκάσουν και λόγω αυτού.
Οπότε θέλει πολύ προσοχή, για να μην ξαναβρεθούν και πάλι στο δρόμο.

 

[Viviana]

Αλάνια Μυρτώ,τι περιμένεις!
Να δείς κι εγώ τι τράβηξα στην αρχή που τον πήραμε,ειδικά στο εξοχικό,που έβαζε κόντρα στο κολλάρο και το έσκαγε!
Ετρεχα τότε σα το Βέγγο να τον προλάβω! Καλά για να αφήνω πόρτα ανοιχτή δεν το συζητάω!

 

[Chloe]

Θέλει χρόνο να συνηθίσουν το καινούριο τους περιβάλλον.
Βλέπω συχνά αγγελίες για πρώην αδέσποτα που χάθηκαν μόλις υιοθετήθηκαν.
Η Κλειάννα του strayshelp συμβουλεύει να μην δίνεται ποτέ ένα ζώο από τους εθελοντές που το περιέθαλψαν στον καινούριο του ιδιοκτήτη, σε εξωτερικό χώρο, παρά μόνο στην ασφάλεια ενός σπιτιού.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πρώην αδέσποτο μεγάλης ηλικίας που υιοθέτησε η κολλητή μου πήγε να πεθάνει από το στρες όταν μπήκε σε σπίτι, μετά από τόσα χρόνια στο δρόμο. Χρειάστηκε ιατρική αγωγή. Φτάσαμε στο σημείο να σκεφτούμε να τον αφήσουμε πάλι ελεύθερο.

 

[l.Kyveli]

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πρώην αδέσποτο μεγάλης ηλικίας που υιοθέτησε η κολλητή μου πήγε να πεθάνει από το στρες όταν μπήκε σε σπίτι, μετά από τόσα χρόνια στο δρόμο. Χρειάστηκε ιατρική αγωγή. Φτάσαμε στο σημείο να σκεφτούμε να τον αφήσουμε πάλι ελεύθερο.

Λες να πάθει το ίδιο και ο Jimmy; Προς το παρόν είναι ψιλοκαταστροφικός, νομίζω ότι τον έχει βαρέσει η κλεισούρα, παρόλο που πάει τρεις βόλτες την ημέρα δεν μπορεί να συγκριθεί αυτό με την ελευθερία που είχε.

 

[lenaki124]

Εδώ τα δικά μας το σκάνε με την παραμικρή ευκαιρία, για να παίξουν με άλλο σκύλο, ή επειδή του μύρισε θυληκιά.. Θέλει πολύ προσοχή και ακόμα περισσότερο για τα πρωην αδεσποτα που εχουν μαθει στην ελευθερια.

την δεύτερη ήμασταν στο ισόγειο, ξανά τράβηγμα για το ασανσέρ, το σκάει και μια γειτόνισα εκείνη την ώρα έφευγε και βρίσκεται στο κήπο όπου πηδάω σαν του παίχτες του ράγκμπυ που σκάνε σαν καρπούζια πάνω στον αντίπαλο και τον αρπάζω πριν βγει και από τη πόρτα και τον χάσω δια παντός,

Συγνωμη αλλα δεν μπορω να μην γελαω με αυτο!!!
Μια χαρα θα είναι ο μικρός. Θα συνηθίσει γρήγορα με τους κανόνες της νεας του αγελης.
Και επειδή δεν ευχήθηκα στο παλιο ποστ, ας το κανω εδω. Να τον χαίρεσαι και ευχομαι οτι καλύτερο για σενα και την μεγάλη σου οικογένεια!

 

[Chloe]

Λες να πάθει το ίδιο και ο Jimmy;.

Όχι ρε τρελή μάνα
Το σκυλί που λέω ήταν 14 ετών.

 

[m@r@]

Εγώ την έχασα την τρίτη μέρα που την είχα μαζέψει, με τον ίδιο τρόπο, έκανε μια προς τα πίσω το κεφάλι βγήκε το κολάρο η πόρτα της εισόδου ανοιχτή και την έψαχνα μέσα στους δρόμους... Τρελάθηκα... Τελικά ξαναγύρισε μόνη της προς τα εδώ δύο ώρες μετά!
Δεν είναι μόνο οτι έχουν μάθει να κάνουν ότι θέλουν αλλά και οτι έχουν μάθει να είναι ανεξάρτητα και θέλουν λίγο χρόνο για να δεθούν μαζί μας. Τώρα πρέπει να με έχει στο οπτικό της πεδίο συνέχεια, αλλά αυτό ήρθε σιγά σιγά.

 

[Sara]

Μπα, όλα τα σκυλιά κάνουν έτσι. Και το Μουφ έκανε διάφορες τέτοιες αηδίες στην αρχή μέχρι να με συνηθίσει. Πέρσυ μάλιστα εγινε χαμός στο σωστικό σύλλογο New Spirit for Aussies διότι μια οικογένεια υιοθέτησε έναν Αυστραλέζο που τους ξέφυγε τη δεύτερη μέρα παρά τις συμβουλές του συλλόγου. Έπεσε άγριο σκυλοκυνηγητό ανά το Καλαμποκιστάν και τα περίχωρα, μέχρι δηλαδή που φτάσανε να τον αναζητούνε στο Σικάγο. Τελικά τον βρήκανε διότι είχε βρει από μόνος του μια νέα οικογένεια και τους υιοθέτησε. Οι άνθρωποι, αν και δεθήκανε μαζί του στο μεταξύ, είπανε να τον δώσουνε πίσω, αλλά ο Αυστραλέζος είχε άλλα σχέδια. Κατέβασε τα μούτρα, τον έπιασε κατάθλιψη, τους ξανάφυγε και πήγε γραμμή στην άλλη οικογένεια και τελικά ο σύλλογος, που έχει πάντα τον τελευταίο λόγο, τους τον έδωσε με νέο συμβόλαιο.

Το ηθικό δίδαγμα κατά το σύλλογο είναι ότι τα σκυλιά έχουνε μια τάση φυγής από τη νέα τους οικογένεια στην αρχή. Όχι απαραίτητα για να φύγουν δια παντός, αλλά έτσι κάνουν. Ορίστε και η ιστορία φρίκης που πέρασα στην αρχή με το Μουφ στα ποστ μου #17 & #19:

http://www.dogforum.gr/v3/%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC.%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-14/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9.microchip-4985/index2.html

 

[l.Kyveli]

Οσοι απαντήσατε είστε ήδη έμπειροι, περισσότερο απευθύνομαι στους μελλοντικούς θετούς σκυλογονείς πρώην αδέσποτων. Π.χ. όταν πήρα τον Τζιμάκο υπήρχε περίπτωση να τον κρατήσει μια φίλη μου 20 μέρες για τα φάρμακα του και μετά να τον αφήσουμε πάλι στο πάρκο. Εάν τελικά τον είχε κρατήσει εκείνη θα τον έχανε 100% στην Αργυρούπολη όπου μένει και άντε να τον βρεις. Θα τον έχανε όχι από πρόθεση αλλά γιατί δεν έχει εμπειρία με σκύλους και ειδικά τετραπέρατους escape artists, εδώ κόντεψα να τον χάσω εγώ.