Στη βόλτα συναντήσαμε μια γριούλα με μπόξερ. Λέγοντας γριούλα εννοώ 80 φέυγα... Το μπόξερ δεν μου φάνηκε νεαρό, γιατί δεν είχε πάνω του κανέναν ενθουσιασμό. Ήταν υπερβολικά ήρεμο, δεν τραβούσε, την ακολουθούσε στον δικό της αργό βηματισμό, δεν έκανε σαν τρελό να μυρίζει/γνωρίσει τον δικό μου.
Έλα που η κυρία του μου είπε ότι είναι 1 1/5 έτους!
Τη ρώτησα για βασική υπακοοή, και δεν κατάλαβε για τι πράγμα της μιλούσα. Απλώς ο εγγονός της είχε πάρει το σκύλο κουτάβι, δεν τα έβγαλε πέρα και της τον φόρτωσε.
Πώς τα καταφέρνει η γυναίκα? Μου είπε ότι παλιά τον έβγαζε βόλτα δύο φορές την ημέρα. Τώρα μία, γιατί είχε πρόσφατα σπάσει το χέρι της και δεν πολυ-αντέχει. Όταν είναι για βόλτα ο σκύλος, είπε, την περιμένει στην πόρτα. Μου είπε ότι τον λυπάται να μην τον βγάζει, αλλά δεν μπορεί και παραπάνω.
Τη βοηθάει κανένας? Όχι.
Θέλει να τον δώσει? Όχι. Είναι η μόνη της παρέα.
Ο σκύλος πώς είναι? Ο καλύτερος! Ήρεμος, συνεννοήσιμος, υπάκουος... Και όντως, το σκυλί ήταν σαν να είχε περάσει από βασική υπακοή και να ζούσε και με έμπειρο "σκυλά"! Όχι ότι ήξερε εντολές (δεν ξέρω αν ήξερε), αλλά ήταν ένα άριστα κοινωνικοποιημένο πλάσμα, ηρεμότατο και απόλυτα ισορροπημένο, όπως το είδα εγώ τουλάχιστον,
Εμπειρία στο παρελθόν η κυριούλα? Εϊχε παλιά η κόρη της ένα "γιοσάιρ".
Με αφορμή αυτό (λίγο ακραίο, το ξέρω) : Προτείνουμε σε έναν μεγάλο άνθρωπο, που θέλει συντροφιά, να πάρει σκύλο? Κι αν ναι, τι σκύλο?
Έλα που η κυρία του μου είπε ότι είναι 1 1/5 έτους!
Τη ρώτησα για βασική υπακοοή, και δεν κατάλαβε για τι πράγμα της μιλούσα. Απλώς ο εγγονός της είχε πάρει το σκύλο κουτάβι, δεν τα έβγαλε πέρα και της τον φόρτωσε.
Πώς τα καταφέρνει η γυναίκα? Μου είπε ότι παλιά τον έβγαζε βόλτα δύο φορές την ημέρα. Τώρα μία, γιατί είχε πρόσφατα σπάσει το χέρι της και δεν πολυ-αντέχει. Όταν είναι για βόλτα ο σκύλος, είπε, την περιμένει στην πόρτα. Μου είπε ότι τον λυπάται να μην τον βγάζει, αλλά δεν μπορεί και παραπάνω.
Τη βοηθάει κανένας? Όχι.
Θέλει να τον δώσει? Όχι. Είναι η μόνη της παρέα.
Ο σκύλος πώς είναι? Ο καλύτερος! Ήρεμος, συνεννοήσιμος, υπάκουος... Και όντως, το σκυλί ήταν σαν να είχε περάσει από βασική υπακοή και να ζούσε και με έμπειρο "σκυλά"! Όχι ότι ήξερε εντολές (δεν ξέρω αν ήξερε), αλλά ήταν ένα άριστα κοινωνικοποιημένο πλάσμα, ηρεμότατο και απόλυτα ισορροπημένο, όπως το είδα εγώ τουλάχιστον,
Εμπειρία στο παρελθόν η κυριούλα? Εϊχε παλιά η κόρη της ένα "γιοσάιρ".
Με αφορμή αυτό (λίγο ακραίο, το ξέρω) : Προτείνουμε σε έναν μεγάλο άνθρωπο, που θέλει συντροφιά, να πάρει σκύλο? Κι αν ναι, τι σκύλο?