Τη Φάβα την έχω ένα μήνα και λίγες μέρες και γενικότερα είχαμε δυσκολευτεί πολύ στο να πάει βόλτα. Να σας πω ότι είναι ήδη 7-8 μηνών (δεν ξέρουμε ακριβώς) και ήταν πάρα πολύ φοβισμένη όταν τη βρήκα. Για να βγούμε από το σπίτι μας πήρε περίπου 10 μέρες και τότε ούτε λόγος για λουρί, κοκάλωνε και το μόνο που κατάφερνα ήταν να τη σέρνω στα πεζοδρόμια.Έτσι οι πρώτες μας βόλτες ήταν αναγκαστικά χωρίς λουρί, βέβαια μένω σε μικρή πόλη αλλά δεν παύει να είναι πόλη με κίνηση στους δρόμους. Το γεγονός αυτό με άγχωνε αρκετά και έκανα πάρα πολλές προσπάθειες για να κάνει έστω και ένα βήμα με το λουρί. Στις πρώτες εκείνες βόλτες πάντα με ακολουθούσε ίσως από φόβο. Σήμερα, η Φάβα είναι πολύ διαφορετικό σκυλί. Έχει ξεπεράσει πολλές φοβίες της και στις βόλτες φοράει πλέον λουρί. Όμως κάθε φορά, πηγαίνουμε σε πάρκα και την αφήνω ελεύθερη για να τρέξει και να παίξουμε. Ποτέ δεν έχει φύγει και ποτέ δεν φέρνει αντίρρηση όταν είναι να της ξαναβάλω το λουρί για να βγούμε στο δρόμο και να γυρίσουμε πίσω. Ακόμα και μια φορά που ήμασταν στην κοιλάδα, μια περιοχή λίγο έξω από τις Σέρρες, την είχα αφήσει ελεύθερη και έτρεχε δίπλα από το ποτάμι, και ήρθε ένας κύριος με ένα άλλο σκυλί όπου επίσης το είχε αφήσει ελεύθερο και έπαιζε με τη Φάβα. Όταν αυτός φώναξε το σκυλί του για να φύγουνε η Φάβα έτρεξε πίσω τους και συνέχισε να παίζει με το άλλο σκυλί. Τότε τρόμαξα λίγο ότι θα φύγει μακριά αλλά ακόμα και τότε μόλις τη φώναξα, σταμάτησε αμέσως το παιχνίδι και γύρισε πίσω. Το ξέρω ότι μπορεί να υπάρχουν κίνδυνοι γιατί οι χώροι που την αφήνω ελεύθερη δεν είναι περιφραγμένοι αλλά μέχρι τώρα δείχνει υπάκουη και το διασκεδάζει πολύ και θεωρώ ότι αυτό είναι αρκετά σημαντικό.