Ρε τι γίνεται... Λίγες ώρες "έλειψα" και ήσασταν χέιμαροι!!! Δεν σας προφταίνει κανείς...
1) ...Κανένας σκύλος δεν θέλει αγάπες! Ο σκύλος δεν εκλαμβάνει την αγάπη σου έτσι όπως την εννοείς εσύ!
2) ...Για να σεβαστείς τον ζώο θα πρέπει να μην του δείχνεις ότι τον αγαπάς αλλά ότι τον σέβεσαι...γιατί ο σκύλος δεν αγαπάει...απλά σέβεται και υποτάσσεται...είναι ένας καιροσκόπος και αποσκοπεί πάντα σε κάτι...
Στέλιο,
1) Οι δυό σου φράσεις αντικρούουν η μία την άλλη... ή, μάλλον, η δεύτερη έρχεται να διορθώσει την πρώτη:
Ναι, θα συμφωνήσω ότι ο σκύλος αντιλαμβάνεται διαφορετικά την αγάπη από εμάς... Ταυτόχρονα, όμως, θέλει και αγάπες!
Οπως λέει και ο Cesar Millan (
και τείνω να συμφωνήσω), η αλληλουχία προτεραιοτήτων στη σχέση μας με το σκύλο είναι:
άσκηση --> πειθαρχία (βλέπε: σεβασμός, υποταγή κλπ.) --> αγάπη
2) Εδώ, έχω ήδη διαφωνήσει σε πλήθος άλλων θεμάτων, επί της αρχής... "κατ' άρθρο", θα μπορούσα σε μερικά να συμφωνήσω, αλλά νομίζω ότι να μην του χαλάσουμε το θέμα του ανθρώπου...
...Σε καμία περίπτωση η συμπεριφορά του σκύλου δεν είναι νορμάλ!!
Είναι επιθετικός! Με έχουν διορθώσει σκύλοι, ποτέ δεν μάτωσα!
Σοφία,
Κρύβε λόγια...
Αν σου πω ότι εμένα δεν με έχουν διορθώσει (
ακόμα) οι σκύλοι μου και, παρόλα αυτά, έχω ματώσει μερικές φορές... τι θα πεις?
Θα εξηγηθώ παρακάτω, με αφορμή μιά από τις (
σοφές) ατάκες του
harryf3...
1) Οι μονες περιπτωσεις που «δικαιολογειται» επιθεση του σκυλου κατά του ιδιοκτητη είναι όταν του προκαλει πονο ή σε συγκεκρινες περιπτωσεις handler aggression, που συμπτωματικα συζητουσαμε προσφατα, αλλά εδώ δεν εχουμε τετοια περιπτωση...
2) Τωρα θελει βαρυ και εντατικο στρατιωτικο προγραμμα και μαλιστα άμεσο, εφοσον αποφασισουμε να κρατησουμε τον σκυλο και να παλεψουμε.
3) Ο σκυλος θεωρει τους ανθρωπους του σπιτιου ισους ή και κατωτερους. Γι αυτό επιτρέπει χαδια οσο θελει εκεινος.
Και βλεποντας την αδυναμια των ανθρωπων του (συχνο λαθος σε «καημενα» πρωην αδεσποτα) και ότι η τακτικη αυτή πιανει, την συνεχιζει και την «βελτιωνει».
Αρη,
1) Ή, βλέπε Νο 3, λίγο πιο κάτω...
2) Η κοινώς λεγόμενη "διαβολοβδομάδα", έτσι?
3) Αυτή είναι η επόμενη περίπτωση... Αυτό ήθελα να πω κι εγώ, συμφωνώντας 100% μαζί σου: Δεν αναγνωρίζει αρχηγό... γιατί? Γαιτί, απλά,
δεν υπάρχει αρχηγός!!!
Επίσης, όχι μόνο στα "πρώην αδέσποτα", αλλά και σε πολλά σκυλιά, που δεν υπήρξαν ποτέ αδέσποτα!
1) Διαφωνω 100%.
Μιλωντας απο την δικη μου οπτικη, δινουμε ατελειωτη αγαπη στον σκυλο μας και σε ολους τους σκυλους που ειχαμε...
...Εγω νιωθω οτι ο δικος μου σκυλος με αγαπαει , με σεβεται και βεβαια γνωριζει την ιεραρχια.
2) Μπορει να αγαπησει ο σκυλος και να δεθει συναισθηματικα.
Νάσο,
1) Ηδη τοποθετήθηκα, απαντώντας στο Στέλιο... κι εγώ έτσι τοποθετούμαι απέναντι στα σκυλιά μου (
για το καλύτερο ή για το χειρότερο - δεν έχω καταλήξει ακόμα - έχω ακόμα να μάθω πολλά)...
Αλλά, οφείλουμε να δώσουμε τεράστια σημασία στη φράση σου που τόνισα με bold: "
και βέβαια, γνωρίζει την ιεραρχία"!!!
Δηλαδή, πάνω απ' όλα, πρέπει (
πρώτα εμείς) να μάθουμε τι σημαίνει αρχηγός... και, μάλιστα, όπως λέει και ο Αρης, αρχηγός σε μη δημοκρατική κατάσταση...
2) Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!
Χωρίς περαιτέρω σχολιασμό...
1) Φοβαμαι οτι ο σκυλος που χτυπαει στο προσωπο, το εννοει.
2) Γενικα τωρα, αν δεν ηταν σκυλακι καμια δεκαρια κιλα, αλλά ηταν 40, τι θα εκανες? Εμεις τι θα λεγαμε?
Πώς θα του συμπεριφεροσουν απο την αρχη, αν υποθεσουμε ότι το επαιρνες?
Εδώ είμαστε, στα ωραία!!!
1) Αυτό θα ήθελα, Αρη, να μου το εξηγούσες λίγο παραπάνω... μιάς και εγώ φαντάζομαι πως το πρόσωπο του φίλου μας ήταν κοντά και, συνεπώς, πιο "εύκαιρο"... και, μιλώντας για "πρώην αδέσποτο" σκύλο (
που ενδεχομένως να έχει μάθει τους ανθρώπους από την καλή και από την ανάποδη), πιό "εύκολο" από το χέρι (
σφαλιάρες) ή το πόδι (
κλωτσιές), για παράδειγμα...
2) Αυτό προσπάθησα να εξηγήσω με "τακτ" και στην
Sofouli...
Και μόνο που φαντάζεσαι πόσα κιλά θα φτάσει το χαριτωμένο - γούτσου γούτσου - "κουταβάκι" σου...
Και μόνο που έχεις διαβάσει πόσες "λίμπρες ανά τετραγωνικό εκατοστό" θα έχουν τα σαγώνια του (
ανεξάρτητα από το γεμάτο ή ρηχό δάγκωμα)...
Από την πρώτη μέρα το κρατάς τόσο μακριά, όσο κρατάς την πεθερά σου! Που λέει ο λόγος, έτσι? Εννοώ ότι προχωράς στην εκπαίδευσή του και στο δέσιμο της σχέσης σας, βασισμένος σε γερά θεμέλια και μεγάλη "τυπικότητα"... by the book, που λέμε...
Και, όμως, έτσι θα έπρεπε να "διαπαιδαγωγούμε" ακόμα και τα μικρόσωμα σκυλιά μας...
Τιποτε δεν του ξεφυγε, εσενα σου ξεφυγαν τα σινιαλα τυπου "μην με πλησιαζεις"...
...απλα προσπαθω να σου πω οτι αθελα σου το προκαλεσες.
Συμφωνώ απόλυτα! Σε μας είναι το κύριο βάρος (
στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων)... όχι στο σκύλο...
Δεν ξέρω Αρη.
Πάντως το "πρώην αδέσποτο" με την έννοια που το χρησιμοποιούμε εδώ, ακούγεται σαν αρρώστεια...
Μαρία μου,
Με την έννοια "πρώην αδέσποτο" ίσως υπονοούμε ότι η πρότερη ζωή του, καθώς και τα γονίδιά του είναι "μαύρο κουτί" για αυτόν που τον υιοθετεί... έχει παράσημα, όμως! Είναι τίτλος τιμής!