Γεια χαρα σε όλους,
Επέστρεψα μετά από καιρό με ένα νέο θέμα στο φόρουμ, αρα και με ένα πρόβλημα. Μιας και ο καιρός άρχισε να γίνεται χειμωνιάτικος έπρεπε, και λέω έπρεπε (λόγω ράτσας) να παίρνω το σκυλάκο μου μέσα στο σπίτι, μιας και τον είχα στη βεράντα. Καταρχήν μετά από πολυ μεγάλη προσπάθεια 4-5 μηνών μέχρι στιγμής, το θέμα της τουαλέτας δεν εξαλείφθηκε εντελώς, υπάρχουν ατυχήματα ΚΥΡΙΩΣ όταν έβγαινε από το πρόγραμμα. Και συγκεκριμένα αν τον τάιζα παραπάνω από το κανονικό, αν τον αφηνα ελεύθερο στη βεράντα να τρέχει σαν παλαβό (τον ειχα περιορισμένο για να τον ελεγχό) σιγουρα θα μου τα έκανε πιο νωρις από την ώρα της βόλτα. Και επίσης όταν άρχιζε να γκρινιάζει για τουαλέτα (θεε μου δεν υπάρχει χειρότερος ήχος για να πετάγεσε κάθε πρωί) λίγο αν τον καθυστερούσα δεν το έχει σε τίποτα να τα αμολήσει. Και για να επανέλθω στο πρόβλημα τώρα που τον παίρνω μέσα στο σπίτι είναι σαν να έχω άλλο σκυλί. Εχει αποσυντονιστεί ΕΝΤΕΛΩΣ, κατουράει μπροστά μου σαν να μην τρέχει τίποτα, εχει χαλάσει εντελως το πρόγραμμα του, χωρις να εχει αλλάξει κάτι στην ουσία. Εγω εχω απογοητευτεί τελείως, πραγματικα αυτό το διάστημα πρώτα σκεφτόμουν το σκυλί και μετά έκανα το δικό μου πρόγραμμα. Και όλα αυτά πήγανε χαμένα;;; Οι δε γονεις μου να μου λένε πότε θα στρωθεί το σπίτι, και εγώ τι να τους πω; Οτι ο αλλος εχει ξεσκιστεί να κατουράει; Στη μητερα μου μονο είπα ότι ειχαμε 2-3 ατυχηματάκια (και καλά). Παιδια δώστε μου τα φώτα σας, μια συμβουλή. Εχω ξενερώσει, έχω ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ και εννοώ ψυχικά, νιώθω η υπομονή μου να εξαντλέιται, τα νεύρα έχουν σπάσει και γενικά μου τη δίνει από το παρα μικρό. Τι να κάνω; Ξανα βόλτες καθε 3 ώρες;
Υ.Γ να θυμήσω ότι το σκυλί είναι πινσερ, 11 μηνών αρσενικό, και γενικά ότι θέλετε να με ρωτήσετε, πειτε μου και θα σας απαντήσω, ήδη είπα πολλά αλλά έπρεπε να σας βάλω στο κλίμα
Επέστρεψα μετά από καιρό με ένα νέο θέμα στο φόρουμ, αρα και με ένα πρόβλημα. Μιας και ο καιρός άρχισε να γίνεται χειμωνιάτικος έπρεπε, και λέω έπρεπε (λόγω ράτσας) να παίρνω το σκυλάκο μου μέσα στο σπίτι, μιας και τον είχα στη βεράντα. Καταρχήν μετά από πολυ μεγάλη προσπάθεια 4-5 μηνών μέχρι στιγμής, το θέμα της τουαλέτας δεν εξαλείφθηκε εντελώς, υπάρχουν ατυχήματα ΚΥΡΙΩΣ όταν έβγαινε από το πρόγραμμα. Και συγκεκριμένα αν τον τάιζα παραπάνω από το κανονικό, αν τον αφηνα ελεύθερο στη βεράντα να τρέχει σαν παλαβό (τον ειχα περιορισμένο για να τον ελεγχό) σιγουρα θα μου τα έκανε πιο νωρις από την ώρα της βόλτα. Και επίσης όταν άρχιζε να γκρινιάζει για τουαλέτα (θεε μου δεν υπάρχει χειρότερος ήχος για να πετάγεσε κάθε πρωί) λίγο αν τον καθυστερούσα δεν το έχει σε τίποτα να τα αμολήσει. Και για να επανέλθω στο πρόβλημα τώρα που τον παίρνω μέσα στο σπίτι είναι σαν να έχω άλλο σκυλί. Εχει αποσυντονιστεί ΕΝΤΕΛΩΣ, κατουράει μπροστά μου σαν να μην τρέχει τίποτα, εχει χαλάσει εντελως το πρόγραμμα του, χωρις να εχει αλλάξει κάτι στην ουσία. Εγω εχω απογοητευτεί τελείως, πραγματικα αυτό το διάστημα πρώτα σκεφτόμουν το σκυλί και μετά έκανα το δικό μου πρόγραμμα. Και όλα αυτά πήγανε χαμένα;;; Οι δε γονεις μου να μου λένε πότε θα στρωθεί το σπίτι, και εγώ τι να τους πω; Οτι ο αλλος εχει ξεσκιστεί να κατουράει; Στη μητερα μου μονο είπα ότι ειχαμε 2-3 ατυχηματάκια (και καλά). Παιδια δώστε μου τα φώτα σας, μια συμβουλή. Εχω ξενερώσει, έχω ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ και εννοώ ψυχικά, νιώθω η υπομονή μου να εξαντλέιται, τα νεύρα έχουν σπάσει και γενικά μου τη δίνει από το παρα μικρό. Τι να κάνω; Ξανα βόλτες καθε 3 ώρες;
Υ.Γ να θυμήσω ότι το σκυλί είναι πινσερ, 11 μηνών αρσενικό, και γενικά ότι θέλετε να με ρωτήσετε, πειτε μου και θα σας απαντήσω, ήδη είπα πολλά αλλά έπρεπε να σας βάλω στο κλίμα