Ξένη πλέον..

[TARA]

galazio....

πάρε σκύλο...!

 

[kango1]

Ξένη μα πολύ αγαπημένη μορφή μέσα στα χρόνια σε ένα χώρο άψυχο που όμως ζει, μεγαλώνει και αισθάνεται..

Λυπάμαι πολύ..

Ένα βιντεάκι και από εμένα..




[video=youtube;OluZwG3c4_0]http://www.youtube.com/watch?v=OluZwG3c4_0&feature=related[/video]

 

[galazio]

galazio....

πάρε σκύλο...!

αυτο εννοουσα οτι θα κατακρινετε..
εχω σκυλο,το γκριφονακι που ειναι 15 χρονων..ομως
χωρις αυτους,εγω νιωθω οτι δεν εχω σκυλο πλεον.
οτι δεν εχω τιποτα.
ειδικα με αυτην,μου κοστισε πολυ..ισως επειδη παντα ηθελα οποιος στεκεται διπλα μου,να μπορει να σταθει και με σιωπη.
να ειμαστε δεμενοι χωρις κατι ευκολα ορατο για τους τριτους.
παω στο βουνο να μαζεψω ξυλα η ελιες και μου λειπει το αγορι μου..ολα μαζι τα καναμε.
του ελεγα,αντε μαζεψε ξυλα και μαζευε και τα πηγαινε και στο αυτοκινητο και τα εβαζε μεσα στο πορτ παγκαζ..
και δεν το λεω σαν να ηταν το "σκλαβακι "μου..
μαζευαμε μαζι,οπως με τα παιδια μου,παρεα και γουσταραμε.
και ολα οσα καναμε μαζι,πιστευω οτι μπορω να τα ξαναβρω ευκολα σε αλλο σκυλο.
ισως οχι ακριβως..γιατι δεν ειχε ενα πραγμα αυτο το σκυλι,ενα που να με δυσκολεψε ποτε..
και χρωσταω ευγνωμοσυνη στον ανθρωπο που τον εφερε στον κοσμο μου,τον εκτροφεα του.
για ολα,για τα παντα...για τοσα που δεν γραφονται,θα ηθελα πολλες σελιδες.
για το οτι τον επαιρνε αγκαλια γερακο και τον εβγαζε στον ηλιο οταν ελειψα μια εβδομαδα.
παντα σκεφτομουν
"τι μαλακια εκανα,πηγα και πηρα δυο σκυλια με εναν χρονο διαφορα στην ηλικια,θα εχω να φροντιζω δυο μαζι οταν θα γερασουν
και θα εχω και το μικρο που θα ειναι και αυτο πολυ παππους"
και δεν φροντισα τιποτα,εννοω δεν αρρωστησαν,δεν χρειαστηκαν φαρμακα,δεν πηγαν ποτε και για τιποτα σε γιατρο ολα αυτα τα χρονια.
"εφυγαν" εχοντας τελειες εξετασεις μεχρι τελευταια στιγμη,το αγορι μου σε δυο εβδομαδες μεσα απο την στιγμη που "επεσε"
και το κοριτσι μου σε 3-4 μερες..
πως εφυγαν ετσι χωρις να ταλαιπωρηθουν,χωρις να με ταλαιπωρησουν σε τιποτα?
κι ομως ,αυτη η σκεψη δεν με κανει να νιωθω καλυτερα,χειροτερα με κανει να νιωθω.
γιατι πιστευω πως αξιζαν να ταλαιπωρηθω πολυ στα τελευταια τους,χρονια,μετα απο οσα μου εδωσαν...
συγνωμη για τα ασυναρτητα...

 

[stamatia]

πως εφυγαν ετσι χωρις να ταλαιπωρηθουν,χωρις να με ταλαιπωρησουν σε τιποτα?
κι ομως ,αυτη η σκεψη δεν με κανει να νιωθω καλυτερα,χειροτερα με κανει να νιωθω.
γιατι πιστευω πως αξιζαν να ταλαιπωρηθω πολυ στα τελευταια τους,χρονια,μετα απο οσα μου εδωσαν...

Μην το λες αυτό!! Είναι ευλογία να φεύγουν άνθρωποι ή ζώα χωρίς να ταλαιπωρηθούν..αντιθέτως αν ταλαιπωρούνταν θα αισθανόσουν χειρότερα γιατί δεν θα μπορούσες να κάνεις πολλά πέραν του να προσπαθείς να τα ανακουφίζεις.

 

[ICE]

Οι ανθρωποι νιωθουν την απωλεια γιατι αναπτυσουν δεσμους και αισθηματα. Επισης με βαση αυτα θελουν και να δινουν και να μοιραζονται, πραγματα, στιγμες, καταστασεις, εικονες. Η φιλη θα ηθελε αν γινοταν να μην ερχοταν αυτος ο χωρισμος.

Ομως: Η ζωη συνεχιζεται για αυτους που μενουν. Ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος, και μια καινουρια "αγάπη" επισης. Ευχομαι καλο κουραγιο και συντομα να βρει τους ρυθμους της και να μειωθει η θλιψη στο ελαχιστο.

Sent from my HTC HD2 using Tapatalk

 

[Natassa]

Κουράγιο κούκλα, σε καταλαβαίνω...

 

[Chloe]

Δεν θα το ήθελες αυτό...

γιατι πιστευω πως αξιζαν να ταλαιπωρηθω πολυ

Γιατί να ταλαιπωρούνταν δηλαδή αυτά, για να ταλαιπωρηθείς εσύ?
Έτσι το 'πες, δεν το σκέφτηκες καλά.


Farewell, master, yet not farewell
Where I go, ye too shall dwell
I am gone before your face
A moment's time, a little space
When ye come where I have stepped
Ye will wonder why ye wept

- Edwin Arnold[FONT=Arial,Helvetica,sans-serif]
[/FONT]

 

[George A]

Λυπάμαι, σου εύχομαι σύντομα μια καινούργια αγάπη...
τα κολόσκυλα έχουν τον τρόπο τους να σου παίρνουν τον πόνο και το άγχος...

 

[galazio]

Δεν θα το ήθελες αυτό...

Γιατί να ταλαιπωρούνταν δηλαδή αυτά, για να ταλαιπωρηθείς εσύ?
Έτσι το 'πες, δεν το σκέφτηκες καλά.

τιποτα δεν σκεφτομαι καλα,ειπα αυτο που νιωθω
και οχι αυτο που λεει η λογικη συνεπαγωγη...

 

[Chloe]

Ε αφού θυμήθηκες και τη "λογική συνεπαγωγή" μόνο ασυναρτησίες δεν αραδιάζεις.
Είσαι έτοιμη να γράψεις μυθιστόρημα.
Που δεν θα ήταν και κακή ιδέα.
Ο πόνος είναι έμπνευση και η δημιουργία γιατρός.

 

[Amaliaz]

galazio....

πάρε σκύλο...!

Συμφωνω απολυτα....
Επισης, μια κρασοκατανυξη σε κανα καραοκε να καμουμε ωρε! Να μας τραγουδήσεις :wink:

 

[Eirini-Fontas]

Τουλαχιστον τα εβγαλες απο μεσα σου αυτα που αισθανεσαι. Αν ενιωθες "ξενη" δεν θα το εκανες. Λυπαμαι πολυ για τις απωλειες σου, ειναι πολυ οδυνηρο να χανεις δυο σκυλια σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα. Αλλα οσο περναει ο καιρος θα εισαι καλυτερα. Και οταν αποφασισεις να παρεις ακομα ενα σκυλο τοτε θα νιωσεις και παλι γεματη. Το ποτε το ξερεις εσυ, συντομα η οχι.

Μεχρι τοτε αν θες σου δανειζω τα δικα μου!!

 

[galazio]

Συμφωνω απολυτα....
Επισης, μια κρασοκατανυξη σε κανα καραοκε να καμουμε ωρε! Να μας τραγουδήσεις :wink:

τι θυμηθηκες ρε..χαχα!

 

[vagelis_ras]

Σκέψου τη στιγμή που ξαναπαίρνεις στα χέρια σου το νέο κουτάβι ,
Αυτό να σε τρελαίνει με τις κουταβοβλακείες του αλλά ταυτόχρονα να σου θυμίζει το φιλαράκι σου .
Σίγουρα θα σου φέρει αναμνήσεις , αλλά αυτή τη φορά δεν θα είναι το ίδιο, καθώς κάθε τι από το μικρό κουτάβι θα σου φέρνει πίσω μνήμες που θα σε μελαγχολούν , θα σου ζωγραφίζει και ένα χαμόγελο στο πρόσωπο για αυτά που βλέπεις από εκείνο και αυτά που θα περιμένεις .
Ίσως κάποιες συμβουλές να ακούγονται ανούσιες και κενές , ίσως κάποια πράγματα να τα λέμε απλά για να τα ακούμε εμείς οι ίδιοι , τελικά η απώλεια είναι πάντα σκληρή και δύσκολη και δεν υπάρχει τρόπος να την αποφύγουμε δυστυχώς .
Και επειδή έχεις καιρό να το κάνεις θα σου θυμίσω μερικές λέξεις για να χαμογελάσεις .

Κοινωνικοποίηση , μαθήματα τουαλέτας , σκανδαλιές , κουταβίσια γαυγίσματα ,
Κουταβίσιο βάδισμα και γέλια πολλά γέλια

 

[galazio]

http://www.youtube.com/watch?v=1ak1bckaKS4&feature=related

In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing

In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words

O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
That tell me everything

 

[johnk]

...εχω σκυλο,το γκριφονακι που ειναι 15 χρονων..ομως
χωρις αυτους, εγω νιωθω οτι δεν εχω σκυλο πλεον.
οτι δεν εχω τιποτα.
ειδικα με αυτην,μου κοστισε πολυ... ισως επειδη παντα ηθελα οποιος στεκεται διπλα μου,να μπορει να σταθει και με σιωπη.
να ειμαστε δεμενοι χωρις κατι ευκολα ορατο για τους τριτους...

Αγαπητή μου galazio,

Οταν "ήλθα" στο φόρουμ, σε βρήκα εδώ... λίγο πιο "ανεβασμένη" τότε... και φοβόμουν μήπως εισπράξω κι εγώ τη σκληρή, λακωνική, κριτική σου και τα μπινελίκια σου... στάθηκα "τυχερός" τότε και δεν ασχολήθηκες ποτέ μαζί μου...

Παρόλα αυτά, παρακολούθησα πάντα την (έστω και πολύ αραιή, τελευταία) παρουσία σου... Και ήξερα τα σκυλιά σου, σαν νάταν δικά μου...
Και μ' αυτή την ιδιότητα και μόνο, νιώθω ότι θέλω να σου πω κάτι... Αλλά, από χτες, δεν βγαίνουν τα λόγια...

Να σου πω ότι λυπάμαι πολύ? Θα είναι αλήθεια...

Να ευχηθώ καλό ταξίδι και να παίζει σαν κουταβίτσα η καλή σου Καυκασίνα? Θα σκεφτείς "δεν ντρέπεσαι, ρε κωλόγερε, αυτά είναι για τα μικρά παιδιά"... Αλλά, θάναι αλήθεια...

Να σου (ξανα)πω ότι όσοι αγαπάνε τα σκυλιά και έχουν σκυλιά, θα βρεθούν δυστυχώς στη θέση σου αρκετές φορές στη ζωή τους? Θάναι αλήθεια...

Να σου πω ότι, όπως βρήκες το "κοριτσάκι σου", κάτω από το δέντρο (και, έτσι δεν χρειάστηκε να πάρεις εσύ οποιαδήποτε δύσκολη απόφαση για λογαριασμό της), είσαι ευλογημένη? Θα είναι αλήθεια...

Σαν να τη βλέπω με τα μάτια μου, να στέκεται δίπλα σου... με σιωπή, με αξιοπρέπεια (όπως λένε οι γραφές)... αλλά πάντα καχύποπτη και έτοιμη... το αρχέγονο Ορεινό Ποιμενικό, που λίγοι "τολμούν" να ζήσουν μαζί του...

Καταλαβαίνω ότι έχεις σκύλο, το ηλικιωμένο σου γκριφονάκι... αλλά, κατανοώ απόλυτα και αυτό που νιώθεις, ότι δεν έχεις σκύλο...

Αν σε έχω καταλάβει λιγάκι, αφου "θρηνήσεις" όπως θα ήθελες, ξέρω ότι μιά μέρα θα μας ανακοινώσεις λακωνικά: το κουτάβι μου...
Είναι η μοίρα του "σκυλά":

Οσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας
Κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μας...
Ερωτα ζωής εμείς θα ζήσουμε
Κι όταν θα σβήσουμε, θα μεταλλαχθεί...​

 

[galazio]

Να σου πω ότι, όπως βρήκες το "κοριτσάκι σου", κάτω από το δέντρο (και, έτσι δεν χρειάστηκε να πάρεις εσύ οποιαδήποτε δύσκολη απόφαση για λογαριασμό της), είσαι ευλογημένη? Θα είναι αλήθεια...

η μιση αληθεια...διοτι για το αγορι μου,χρειαστηκε να την παρω αυτη την αποφαση...
πολυ "πραμα" ρε παιδια σε δυο μηνες..και ολο παιρνω και τον εκτροφεα και κλαιω,τον εχω πρηξει τον ανθρωπο...
και με αντεχει και ολο μου λεει να παω εκει....."ηρεμησε,ελα εδω"...
δεν μπορω να παω,θα σκασω αμα βρεθω εκει.

 

[yasemin]

Κανε μια βολτα απο τον εκτροφεα,μπορει να γυρισεις και με κατι στην αγκαλια..

 

[galazio]

[video=youtube;q2sDziBqVhg]http://www.youtube.com/watch?v=q2sDziBqVhg[/video]

(για την κοπελλα μου...εγω της τραγουδαω-μου το θυμησε η αμαλια- ...)

 

[Amaliaz]

http://www.youtube.com/watch?v=q2sDziBqVhg

(για την κοπελλα μου...εγω της τραγουδαω-μου το θυμησε η αμαλια- ...)

Α ρε πολυχρωμη... ολα καλα θα ειναι... υπομονη .. ο πονος θα μικραινει μερα με τη μερα...