Φίλε
Negro,
Οπως ξέρεις... και
θέλω να το θυμάσαι καλά αυτό, ακόμα και όταν γίνεις 2,5 χρονών και 75 κιλά και δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου...
Είμαι εκείνος ο τύπος που φροντίζει να σου δίνει μεζεδάκια και πατατάκια, όταν βγαίνουμε βόλτα μαζί...
Είμαι εκείνος ο τύπος που σε ενοχλεί, τραβολογώντας τα προγούλια σου και τα μάγουλά σου και χαϊδεύοντας την κεφάλα σου...
Αυτός ακριβώς ο τύπος που έχει εκείνο το ενοχλητικό - αναιδέστατο κουτάβι, που έκανες αμάν να ανεχτείς τις βλακείες του στις πρώτες σας συναντήσεις...
Ευτυχώς, όμως, έχω και την "άλλη"! Ξέρεις εσύ τώρα, συνεννοηθήκαμε!!! Εστω κι αν δεν είσαι "μάστορας" ακόμα, τις κάνεις τις ...πονηρές κινήσεις σου...
Σου εύχομαι, αγόρι μου, να μεγαλώνεις με υγεία και με αυτή την φανταστική ηρεμία του χαρακτήρα σου και (πάνω απ' όλα) να περνάς καλά!!!
Και να σε καμαρώνουμε και εμείς, οι φίλοι σου...
Αν μου επιτρεπόταν, όμως, μόνο μιά ευχή: Εύχομαι στον μπαμπά σου να σε χαίρεται για πολλά χρόνια... να γεράσεις μαζί του!!!
Υ.Γ. Χρόνια Πολλά,
Αττίλα!!!