Κρίση…μια λέξη που έχει φωλιάσει για καλά στην καθημερινότητά μας ,
Κοιμόμαστε και ξυπνούμε με την ίδια λέξη….
Κρίση στην εργασία, στην οικονομία, στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό, κρίση στην πολιτική…κρίση αξιών..
Τελικά μάλλον η κρίση είναι συστημική….
Στο επίπεδο της οικονομίας ο παραγωγικός καπιταλισμός έδωσε την θέση του στη χρηματοπιστωτική– παρασιτική μορφή του..….
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο ανταλλάσει άυλες ‘’αξίες’’….
Ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού κεφαλαίου παράγει ‘’αγαθά’’ προς υπερκατανάλωση……
Και ταυτόχρονα στο μισό και πάνω μέρος του πλανήτη δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη…..
…και μέσα στον κακό χαμό, έχουμε και την ‘’ελληνική κρίση’’….
Αναρωτιέμαι …… το‘’Μαζί τα φάγαμε’’ …γιατί ειπώθηκε με τόσο θράσος;
Γιατί ακριβώς απευθύνθηκε στην μάζα των συνενόχων…….αυτών δηλαδή που ζούσαν ή θα ήθελαν να ζήσουν με τον παρασιτισμό, την υπερκατανάλωση, το νεοπλουτισμό, το βόλεμα ,το δεν βαριέσαι του παρτάκια και με πολλές ακόμη παρόμοιες ‘’αξίες’’ η οποίες αποτελούν τον ‘’πολιτισμό’’ του νεοέλληνα…..
(ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις…..
)
Η/Οι πολιτική/οί είναι ο καθρέφτης μας, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτά που έχουν μάθει τόσα χρόνια να κάνουν…
Από την εποχή του Τρικούπη ακόμη, μας υπερχρεώνουν με δάνεια που ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν παραγωγικά, παρά μόνο για να καλύψουν τις ‘’αυξημένες’’ ανάγκες του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Και βέβαια στην ελλάδα της μεταπολεμικής περιόδου φροντίσαμε να ξεχάσουμε γρήγορα τι θα πει κοινωνική συνείδηση, αλληλεγγύη, συντροφικότητα, αλληλοσεβασμός, αξιοπρέπεια….
Φυσικά η κρίση δεν είναι ελληνική ανακάλυψη ……..παρ΄ όλο που κάποιοι θεωρούν ότι η αιτία της δημιουργίας της είναι ότι ξεχάσαμε το εθνικό, το πατριωτικό, το ελληνικό, το αρχέγονο…..
Και αυτό, γιατί δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν πολίτη του κόσμου αλλά σαν κάτι το ξεχωριστό, το διαφορετικό,… δηλαδή σαν μια νύφη με μεγάλη προίκα , ….ενώ στην πραγματικότητα γνωρίζουν ότι πίσω από τον μπερντέ δεν υπάρχει τίποτα…..
Ας πέσουν οι μάσκες λοιπόν…γιατί η μιζέρια της νύφης και του νεόπτωχου των πετσοκομμένων ‘’προνομίων’’ είναι εξίσου επικίνδυνη με την μιζέρια του πρώην και νυν νεόπλουτου….
Όσο για την οικονομική εξαθλίωση…. μην περιμένετε ότι θα μας φέρει πιο κοντά…..
…ή μάλλον ναι…….θα μας φέρει τόσο κοντά, ώστε να φάμε τις σάρκες μας….
Και βέβαια, οι μέχρι τώρα συλλογικότητες (συνδικαλιστικές, κομματικές, εθνικές, πατριωτικές, οικογενειακές, οικονομικές κλπ.) μάλλον έχουν τελειώσει…ή καλύτερα… έχουν διαφθαρεί τόσο πολύ, που είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς κάτι ποιοτικά καινούργιο.
Ας ψάξουμε επομένως για νέες μορφές, τέτοιες που θα είναι ικανές να ανατρέψουν το κατεστημένο (πολιτικό, οικονομικό, ιδεολογικό…)
Και που θα είναι σε θέση να αλλάξουν ριζικά την ποιότητα της λειτουργίας και της σκέψης της κοινωνίας.
Και αυτό δεν είναι πρόβλημα που αφορά μόνο την ελλάδα αλλά ολόκληρη την παγκόσμια κοινωνία…
υ/γ επειδή είμαστε σε σκυλοφόρουμ θα σταματήσω την συμμετοχή μου στο θέμα εδώ.....
υ/γ 2 είπα –ξείπα
