Τι να πώ ρε αλάνια...Παρακολουθώ με προσοχή την συζίτιση και προσπαθώ να καταλάβω αν έχω κάνει κάτι λάθος με τον δικό μου,αν είμαι κι εγώ ένα θύμα της υπερκοινωνικοποίησης.
Οταν πήγα να πάρω τον δικό μου από το μαντρί (άκου που πήγα...Αλλά που να ήξερα τι με περιμένει εκεί πάνω)...Ο πατέρας του ήταν δεμένος με μια καραβοαλυσίδα (αλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να σας έγραφα τώρα θα είχα αποδημίσει σε τόπο χλοερό) Προτιμούσε να του κόψει η αλυσίδα τον λαιμό προκειμένου να με φάει...Με κάθε τίναγμα που έκανε προς τα μπρός,ακουγότανε και ένα ''γλούπ'' από τον πάσαλο που ήταν δεμένος...Ε ρε πούστη και να φύγει από την θέση του αυτό το παλούκι....Που θα σωθούμε....Εψαχνα με την άκρη του ματιού μου κ'άνα δένδρο κάτι, να δω πως θα μπορέσω να σοθώ άμα γίνει κ'άνα ''μπραφ'' και λυθεί το θηρίο...Η τρίχα στην ράχη όρθια,αφροί από το στόμα από την λύσα του,όση ώρα είμουν εκεί,αντι να κουράζεται και να τα παρατάει,η ένταση αυξάνοταν...Τι κι αν τον έκραζε ο τσοπάνης...Στα π@π@ρια του αυτός...Το βιολί του...
Η γυναίκα του, μάνα του δικού μου, ήταν κλεισμένη μέσα σε ένα ξύλινο πράμα με τσίγκους,μάλλον θα ήταν μαντρί κι αυτό,αλλα παλεότερα,και κοπανιότανε πάνω στα ξύλα,να βγεί για να με φάει...Τι γίνετε εδώ ρε πούστη!!!!! Λέω...Ουτε τριχα δεν θα μου βρούνε για να με αναγνωρίσουν τουλάχιστον από το DNA....Ρε τι τραβάμε....Δηλαδή ρε παιδί μου τούτο το σκατό που πήρα,και τα μισά να κάνει από αυτούς εδώ τους διαόλους,θα έχω μεγάλο θέμα....Σκέφτηκα...Και νά οι βόλτες σε πολυσύχναστα μέρη,και να χάδια, και να μαζί στη θάλασσα για μπάνιο,και να....και να....... και να......Και το αποτέλεσμα.....Πρόβατο με τους ανθρώπους, τίγρης με τα σκυλιά.
Πριν μερικά χρόνια σε μια έκθεση στον μαραθώνα παραλίγο να γίνει σύραξη με ένα C.A και ένα C.A.O, της πουτάνας έγινε,με σκυλιά δεν κάνει πίσω με τίποτα,και μπουλντόζα να δεί,δεν κολώνει, βαράει επιλυψία...Με τους ανθρώπους...Αγγελος των αγγέλων.Με τα δεδομένα που είχα από πλευράς γονέων,δεν θεωρείτε ότι έκανα το σωστό....?