Χτες πήγα το Μουφ στο σκυλόπαρκο όπου συναντήσαμε την πρώην κατάσκοπο της ARPH στο Καλαμποκιστάν, η οποία μου έκανε προ ετών επιθεώρηση και έδινε αναφορές για το αν περνάει καλά το Μουφ μαζί μου. Είχε έναν Αυστραλέζο, πρώην αδέσποτο, αλλά τώρα διαθέτει τρεις σύνολο, όλους φυσικά πρώην αδέσποτους. Πιάσαμε λοιπόν την κουβέντα και μου είπε τους λόγους για τους οποίους διασπάστηκε πέρσυ η ARPH του Illinois και ρίξανε τον πρόεδρα, ο οποίος πήγε σε άλλο σωστικό όμιλο Αυστραλέζων. Η αιτία, είπε, ήταν αυτή.
Πριν από δυο χρόνια βρέθηκε ένας αδέσποτος Αυστραλέζος που ήταν γύρω στα 10, ήταν ημίτυφλος από κληρονομική αρρώστεια, με δυσπλασία του ισχύου, διροφιλαρίωση και γενικώς ένα χάλι μαύρο κι άραχλο. Δεν ήταν στειρωμένος και για διάφορους λόγους κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για παπυμιλλούδικο σκυλί που όταν είδε ο παπυμιλλάς ότι δεν μπορούσε πλέον να τον χρησιμοποιήσει για αναπαραγωγή, τον πέταξε στο δρομο. Ήταν επίσης πολύ φοβικό σκυλί, κυρίως όταν έχασε πλέον το φως του τελείως και δεν μπορούσε να το αντέξει.
Η ARPH τον μάζεψε και τον περιέθαλψε και επειδή δεν τον ήθελε κανείς για υιοθεσία, τον πήρε τελικά η κυρία αυτή (η πρώην "κατάσκοπος") και τον ξεκίνησε εκπαίδευση. Όλα πήγαναν καλά, αλλά πάντοτε προειδοποιούσε τον κόσμο να μη χαϊδεύουν το σκυλί της χωρίς άδεια. Με τους σκύλους δεν είχε προβλήματα, επειδή όμως δεν έβλεπε, υπήρχε πιθανότητα να είχε με τους ανθρώπους.
Μια μέρα τον πήγε στο σκυλόπαρκο όπου ήταν άλλο ένα μέλος της ARPH, η οποία ήξερε την ιστορία, αποφάσισε όμως ότι ήθελε να κατσιάσει το σκυλί στα χαδάκια. Το σκυλί τη δάγκωσε και μετά έγινε χαμός. Η ARPH χωρίστηκε σε κείνους που έλεγαν ότι εφόσον δε δέχονται σκύλους που δαγκώνουν πρέπει να πετάξουν το συγκεκριμένο από το σύλλογο και μάλιστα να του κάνουν ευθανασία. Η δαγκωθείσα ισχυρίστηκε ότι ο σκύλος της επιτέθηκε ενώ εκείνη καθότανε και δεν ασχολούνταν μαζί του καθόλου και τελικά έκανε μήνυση στην ιδιοκτήτρια του σκύλου. Ο πρόεδρας του συλλόγου τάχθηκε με την ιδιοκτήτρια και η ARPH διασπάστηκε.
Αν και στο σκύλο δεν έγινε ευθανασία για το συμβάν, μερικούς μήνες αργότερα η ιδιοκτήτρια αναγκάστηκε να του την κάνει διότι αρρώστησε σοβαρά με seizures (πώς το λέμε ελληνικά? Επιληψία?), χώρια τα αρθριτικά. Ακόμα τον κλαίει και είναι τσαντισμένη με την ARPH, απ' όπου έφυγε.
Το ερώτημά μου προς εσάς: τις πταίει?
Πριν από δυο χρόνια βρέθηκε ένας αδέσποτος Αυστραλέζος που ήταν γύρω στα 10, ήταν ημίτυφλος από κληρονομική αρρώστεια, με δυσπλασία του ισχύου, διροφιλαρίωση και γενικώς ένα χάλι μαύρο κι άραχλο. Δεν ήταν στειρωμένος και για διάφορους λόγους κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για παπυμιλλούδικο σκυλί που όταν είδε ο παπυμιλλάς ότι δεν μπορούσε πλέον να τον χρησιμοποιήσει για αναπαραγωγή, τον πέταξε στο δρομο. Ήταν επίσης πολύ φοβικό σκυλί, κυρίως όταν έχασε πλέον το φως του τελείως και δεν μπορούσε να το αντέξει.
Η ARPH τον μάζεψε και τον περιέθαλψε και επειδή δεν τον ήθελε κανείς για υιοθεσία, τον πήρε τελικά η κυρία αυτή (η πρώην "κατάσκοπος") και τον ξεκίνησε εκπαίδευση. Όλα πήγαναν καλά, αλλά πάντοτε προειδοποιούσε τον κόσμο να μη χαϊδεύουν το σκυλί της χωρίς άδεια. Με τους σκύλους δεν είχε προβλήματα, επειδή όμως δεν έβλεπε, υπήρχε πιθανότητα να είχε με τους ανθρώπους.
Μια μέρα τον πήγε στο σκυλόπαρκο όπου ήταν άλλο ένα μέλος της ARPH, η οποία ήξερε την ιστορία, αποφάσισε όμως ότι ήθελε να κατσιάσει το σκυλί στα χαδάκια. Το σκυλί τη δάγκωσε και μετά έγινε χαμός. Η ARPH χωρίστηκε σε κείνους που έλεγαν ότι εφόσον δε δέχονται σκύλους που δαγκώνουν πρέπει να πετάξουν το συγκεκριμένο από το σύλλογο και μάλιστα να του κάνουν ευθανασία. Η δαγκωθείσα ισχυρίστηκε ότι ο σκύλος της επιτέθηκε ενώ εκείνη καθότανε και δεν ασχολούνταν μαζί του καθόλου και τελικά έκανε μήνυση στην ιδιοκτήτρια του σκύλου. Ο πρόεδρας του συλλόγου τάχθηκε με την ιδιοκτήτρια και η ARPH διασπάστηκε.
Αν και στο σκύλο δεν έγινε ευθανασία για το συμβάν, μερικούς μήνες αργότερα η ιδιοκτήτρια αναγκάστηκε να του την κάνει διότι αρρώστησε σοβαρά με seizures (πώς το λέμε ελληνικά? Επιληψία?), χώρια τα αρθριτικά. Ακόμα τον κλαίει και είναι τσαντισμένη με την ARPH, απ' όπου έφυγε.
Το ερώτημά μου προς εσάς: τις πταίει?
