Ατίθασο κοκεράκι
- Thread starter kokaki
- Ημερομηνία δημιουργίας
στο σπιτι μεσα την μαλωνω οταν κανει καμια ζημια, την επιβραβεβω οταν με ακουει καποιες φορες.εχω σκεφτει να την βαλω τιμωρια αλλα θα μας ακουσει ολη η πολυκατοικια!στις βολτες δεν ξερω τι να της κανω..προσπαθω να την μαλωσω αλλα δεν ακουει κανει αυτο που θελει αυτη!!
Τα σκυλιά δεν είναι μια τσάμπα υπόθεση. Εχουν έξοδα. Πολλά. Οπως και να το έχεις αποκτήσει. Λίγοι το συνηδειτοποιούν, πριν προβούν στην απόκτηση. Οι περισσότεροι βρίσκονται προ πάρα πολλών εκπλήξεων, στην ζωή του σκύλου τους. Ως παρένθεση και μόνο επειδή το αναφέρεις, γιατί δεν ήταν καθόλου δική μου πρόθεση, να σου πω ότι η αγορά σωστού εκτροφικού σκύλου, σου μειώνει τις πιθανότητες σοβαρών ιατρικών προβλημάτων και σοβαρών προβληματικών συμπεριφορών και την αντίστοιχη μετάφρασή τους σε ευρώ. Ο συνδιασμός της δικής σου απειρίας, με την προέλευση του σκύλου σου, σε βάζει ήδη σε μπελάδες. Μέχρι στιγμής η δική σου αντιμετώπιση/παρέμβαση, δεν αποδίδει. Αρα, κάτι φταίει. Ο σκύλος; Εσύ; Και τα δύο; Κατά την δική μου εκτίμηση, χρειάζεσαι απαραιτήτως εκπαιδευτή, να σε βάλει σε σωστή πορεία, γιατί καταλαβαίνω ότι δεν είσαι σε θέση, να χειριστείς ούτε κατά διάνοια τον σκύλο σου. Δεν νομίζω ότι μπορεί να σε βοηθήσει κανένας άλλος. Εκτός αν πέσεις με τα μούτρα σε εντατικό διάβασμα, εκπαιδευτικών βιβλίων. Διαλέγεις και παίρνεις.
Χμμμμ...
Δεν είχα ποτέ κόκερ αλλά προ καιρού μου κίνησε την περιέργεια αυτό το άρθρο http://happydogsworld.com/forum/viewtopic.php?f=17&t=1804#.TlDWJV2LuuJ που λέει ότι στην κορυφή της λίστας των κτηνιάτρων για τις δέκα πιο επικίνδυνες φυλές βρίσκεται το Κόκερ... Διάβασε το να δεις αν υπάρχει κάτι κοινο. Με λίγα λόγια απλώς σ λέω ότι διάλεξες δύσκολη φυλή. Εννοείται ότι όλα τα σκυλιά είναι σκυλιά, αλλά όταν ζούμε με ένα από αυτά κ δεν είναι mixed, μπορούμε να πάρουμε κάποιες κατευθύνσεις γνωρίζοντας κάποια πράγματα για το χαρακτήρα τους, το λόγο που δημιουργήθηκε η ράτσα κλπ. Γνώμη μου είναι ότι ακόμα κ αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κανονική εκπαίδευση, το να επισκεφτείς με το σκυλάκι έναν καλό εκπαιδευτή να σ δώσει μια εμπεριστατωμένη άποψη δεν θα είναι κ τόσο δύσκολο. Σίγουρα δεν πήρες ένα σκυλί για να σ δημιουργεί προβλήματα, ούτε για να το παρατήσεις στην τύχη του επειδή έτυχε να είναι δύστροπο! Επειδή έχω κι εγώ σκυλάκι, ξέρω πόσο θα την αγαπάς. Βοηθώντας την θα κανεις την ζωή και των 2 σας καλύτερη
Δεν είχα ποτέ κόκερ αλλά προ καιρού μου κίνησε την περιέργεια αυτό το άρθρο http://happydogsworld.com/forum/viewtopic.php?f=17&t=1804#.TlDWJV2LuuJ που λέει ότι στην κορυφή της λίστας των κτηνιάτρων για τις δέκα πιο επικίνδυνες φυλές βρίσκεται το Κόκερ... Διάβασε το να δεις αν υπάρχει κάτι κοινο. Με λίγα λόγια απλώς σ λέω ότι διάλεξες δύσκολη φυλή. Εννοείται ότι όλα τα σκυλιά είναι σκυλιά, αλλά όταν ζούμε με ένα από αυτά κ δεν είναι mixed, μπορούμε να πάρουμε κάποιες κατευθύνσεις γνωρίζοντας κάποια πράγματα για το χαρακτήρα τους, το λόγο που δημιουργήθηκε η ράτσα κλπ. Γνώμη μου είναι ότι ακόμα κ αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κανονική εκπαίδευση, το να επισκεφτείς με το σκυλάκι έναν καλό εκπαιδευτή να σ δώσει μια εμπεριστατωμένη άποψη δεν θα είναι κ τόσο δύσκολο. Σίγουρα δεν πήρες ένα σκυλί για να σ δημιουργεί προβλήματα, ούτε για να το παρατήσεις στην τύχη του επειδή έτυχε να είναι δύστροπο! Επειδή έχω κι εγώ σκυλάκι, ξέρω πόσο θα την αγαπάς. Βοηθώντας την θα κανεις την ζωή και των 2 σας καλύτερη
πολυ σημαντικο αρθρο και μπραβο που το ποσταρες...
Στις 10 πιο επικινδυνες φυλες για το range syndrom ομως μονο να διευκρινησω...
Γι'αυτο θελει πολλη προσοχη το σωστο εκτροφειο....
Ελπιζω συντομα και με το σωστο τροπο που προαναφερθηκε να συμμορφωθει το ατιθασο κοκερ...
Το βρήκα γιατί μου κίνησε την περιέργεια η αφήγηση ενός φίλου για το κόκερ του πατέρα του που πλέον είναι παππούς. Πρέπει στάνταρ να το είχε. Πυρρόξανθο, αγορασμένο από πετ σοπ, σιγά μην ηταν γενεολογικά ελεγμένο! Έκανε ακριβώς ότι περιγράφει το άρθρο κ είχε δαγκώσει το αφεντικό σοβαρά 2 φορές. Εννοείται ΜΟΝΟ για αυτό επικίνδυνα! Τα κόκερ από σωστό εκτροφέα είναι όπως 1 θηλυκό που είχε η θεία μ κάποτε που για να μν λερώσει το μπαλκόνι τα έκανε στο σιφόνι! Από μόνη της! Άλλωστε αναφέρονται κ άλλες ράτσες στο κείμενο...
Τα πρωτα σκυλια που γνωρισα ηταν τα κοκερ. Οταν γεννηθηκα στο σπιτι υπηρχε η μαρβελ. Ηταν καλη απ΄οσο θυμαμαι. Μετα που πεθανε οι δικοι μου πηραν τον μαρβελ ο οποιος ηταν καλος μεχρι τα 3 χρονια, μετα το σκυλι μεταμορφωθηκε. Δεν του ελειπε ουτε η εκτονωση, ουτε η εκπαιδευση αλλα ουτε και η στοργη. Ο σκυλος ομως ειχε γινει επικινδυνος, δαγκωνε τους παντες χωρις λογο στα καλα καθουμενα. Οι γιατροι τοτε πριν 30+ χρονια απλα ειπαν οτι σκυλι ειχε σχιζοφρενεια του εκαναν ευθανασια. Δεν ξερω αλλα μαλλον πρεπει να επασχε απο το συνδρομο. Και οι δυο μαρβελ ηταν εκτροφικα σκυλια απο Ιταλια και χρωματος κανελι.
Δεν ηξερα οτι υπαρχει αυτο το συνδρομο στα κοκερ,νομιζα οτι ειναι απο τις καλυτερες ρατσες σε θεμα χαρακτηρα.
Ακομα και 1 παρατημενο κανελι που ειχα σωσει και φιλοξενειται δεν κανει ζημιες,δεν γαβγιζει και δεν δαγκωνει συμφωνα με τα λεγομενα της κοπελας που το φιλοξενει.Αλλα ειναι πολυ φοβικο εξω στην βολτα και παλευουν το θεμα με εκπαιδευτη.
Ακομα και 1 παρατημενο κανελι που ειχα σωσει και φιλοξενειται δεν κανει ζημιες,δεν γαβγιζει και δεν δαγκωνει συμφωνα με τα λεγομενα της κοπελας που το φιλοξενει.Αλλα ειναι πολυ φοβικο εξω στην βολτα και παλευουν το θεμα με εκπαιδευτη.
Το πρώτο κοκερ με το οποίο ήρθα Ποτέ σε επαφή ήταν μιας θείας μου, η λαρα ένα πανέμορφο κανελι. Είχα παει μαζί της όταν το πήρε 30 ημερών απο byb της εποχής ο οποίος τα έδινε αρων αρων γιατί η μαμά τους τα δαγκωνε μανιωδώς, η λαρα είχε φαγωμενο κεφαλακι όταν την πήραμε.
Δυστυχώς κληρονόμησε το προβλημα αυτο και καταδαγκωνε την θεία μου και όλους μας όταν έβρισκε ευκαιρία ( άλλη θεία όχι αυτή που είχε δεχτεί επίθεση απο τον σκύλο της που σας είχα διηγηθεί σε άλλο τοπικ).
Η λαρα λοιπόν είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της οικογένειας και οι κτηνιατροι της εποχής ( βελτσος και μιντσιδης ) είχαν συστήσει ευθανασία που δεν έγινε ποτε. Διαβάζοντας αυτά περί του συνδρομου υποθέτω πως εκει ήταν το πρόβλημα. Πέρασαν χρόνια πολλα για να μάθω ότι τα κοκερ δεν έχουν τέτοιο χαρακτήρα αλλα είναι φιλικά και ήρεμα σκυλιά.
Δυστυχώς κληρονόμησε το προβλημα αυτο και καταδαγκωνε την θεία μου και όλους μας όταν έβρισκε ευκαιρία ( άλλη θεία όχι αυτή που είχε δεχτεί επίθεση απο τον σκύλο της που σας είχα διηγηθεί σε άλλο τοπικ).
Η λαρα λοιπόν είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της οικογένειας και οι κτηνιατροι της εποχής ( βελτσος και μιντσιδης ) είχαν συστήσει ευθανασία που δεν έγινε ποτε. Διαβάζοντας αυτά περί του συνδρομου υποθέτω πως εκει ήταν το πρόβλημα. Πέρασαν χρόνια πολλα για να μάθω ότι τα κοκερ δεν έχουν τέτοιο χαρακτήρα αλλα είναι φιλικά και ήρεμα σκυλιά.
@I.Kyveli μην με παρεξηγείς σε παρακαλώ πολύ, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ! Κάτι γίνεται με τις θείες σου δεν εξηγείται αλλιώς!! Την πρώτη την κατάφαγε το σκυλί και τρέχατε στα νοσοκομεία, αυτήν που μας λες τώρα την καταδάγκασε το κοκεράκι!
Αγιασμό και τρισάγιο, και μάλιστα σύντομα!! (μην με παρεξηγείς, χιούμορ κάνω)
Αγιασμό και τρισάγιο, και μάλιστα σύντομα!! (μην με παρεξηγείς, χιούμορ κάνω)
Χαχαχαχααα όχι βρε τι να παρεξηγηθώ ευτυχώς δεν διαβάζουν το φόρουμ γιατί τις έχω κάνει ρόμπα@I.Kyveli μην με παρεξηγείς σε παρακαλώ πολύ, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ! Κάτι γίνεται με τις θείες σου δεν εξηγείται αλλιώς!! Την πρώτη την κατάφαγε το σκυλί και τρέχατε στα νοσοκομεία, αυτήν που μας λες τώρα την καταδάγκασε το κοκεράκι!
Αγιασμό και τρισάγιο, και μάλιστα σύντομα!! (μην με παρεξηγείς, χιούμορ κάνω)
Η αλήθεια είναι ότι η θεία με το κοκερ δεν ζει και η άλλη με τον ιαν μου έδωσε το πράσινο φως πριν γράψω τι συνέβη
Το πρωτο μου κοκερακι το μαζεψα απο ενα χωραφι στην Χαλκιδικη, κουταβι παρατημενο πανεμορφο να με γλυφει φουλ στα αγριοχορτα, στα τσιμπουρια και στους ψυλους πεινασμενο και γενικα, σε αθλια κατασταση σωματικα..Παρολα αυτα ομως ηταν απιστευτα ευγενικο χαρουμενο και ειχε ετσι ενα υφος σα να μου λεγε 1000 ευχαριστω που το πηρα μαζι μου..Αργοτερα καταλαβα οτι το παρατησαν γιατι επασχε απο επιληψιες..Δεν τα καταφερε για πολυ... Εζησε μαζι μου για 2 χρονια. Το δευτερο κοκερακι, το πηρα απο ιδιωτη (πριν απο 12 χρονια δεν ηξερα τι συμβαινει) Ηταν ενα πανεμορφο θηλυκο, πανεξυπνο, πολυ υπακουο, γεματο ενεργεια, χαρουμενο παντα και ευγενικο ποτε δεν πειραξε αλλο ζωακι ουτε γατα, ουτε σκυλο, ουτε καν σκιουρο και χαμστερ (ειχα καποτε προ δεκαετιας). Αυτη τη φυλη την αγαπαω τερμα και την εχω συνδεσει στο μυαλο μου ετσι οπως περιγραφω..Απλα η προσωποποιηση της χαρας, της ευγενιας και της ενεργειας. Ουτε εχω δει και φυσικα ουτε θελω να δω ποτε κοκερακι να εχει αναλογες συμπεριφορες με αυτες που λετε πιο πανω..Σιγουρα συμβαινουν και αυτα ειδικα με ζωακια τα οποια εχουν καταγωγη απο Puppy mills κτλ αλλα πιστευω πως εναν πολυ μεγαλο ρολο σε αυτο, παιζει και ο σκυλογονιος..Τα διορθωματα..Πως γινονται,ποτε και γιατι..Κοινωνικοποιηση,εκτονωση υπακοη κτλ κτλ Αν υπαρχουν σωστες ισοροπιες απο τους ιδιοκτητες σε αυτα ολα, απο οπου και να ερχεται το puppy καποια στιγμη πιστευω πως θα υπαρξει βελτιωση..Ναι θελει δουλεια και γνωριζω πως δεν ειναι ευκολο,γνωριζω ομως επισης πως το κοκερ εχει ριζωμενη μεσα του τη χαρα και την απιστευτη θεληση να μαθαινει συνεχως καινουρια πραγματα για να κανει τον ιδιοκτητη του ευτυχισμενο..Οσο βλεπει οτι το καταφερνει αυτο, ειναι ενα σκυλι σωστο, ευγενικο, ευτυχισμενο με ευαισθησιες και αυτοπεποιθηση σε ισοροπια τετοια, που δεν ''πτοει'' κανεναν και τιποτα, για κανεναν λογο...Απο κει και περα αν δεν υπαρχει εκτονωση ασκηση αν δεν ασχολειται κανεις με το ζωακι αν δεν του χαριζει την αυτοπεποιθηση που του αρμοζει..δεν του δειχνει οτι αυτος σαν ιδιοκτητης νιωθει καλα με το ζωακι και τον κανει χαρουμενο,η αν ακομα το παρατησει καπου και περιμενει να τα βρει ολα οπως τα αφησε,τοτε εχει κανει λαθος το οποιο δεν διορθωνεται με κανεναν εκπαιδευτη και σε κανεναν κοσμο..Μπορει να μαθει να ακουει τον εκπαιδευτη, να κανει οτι του ζητανε και να ναι και χαρουμενο εκεινες τις στιγμες και μολις θα παει στο σπιτι αργοτερα να αρχισουν τα ιδια...Θελει ο ιδιοκτητης ο ιδιος να ασχολειται οσο πιο πολυ μπορει μαζι του και να δειχνει αφοβα τα συναισθηματα του στο ζωακι..Κλεινοντας, για να δωσω ενα παραδειγμα τι εννοω οταν λεω ευγενικο ΠΑΝΤΑ, θα πω για την Μπετυ το δευτερο κοκερακι που ειχα..ΕΠΡΕΠΕ να της κανουμε ευθανασια και μεχρι και τις τελευταιες στιγμες που ειχε να ζησει εκει στο τραπεζι,ηταν ευγενικη,ησυχη,ηρεμη οπως ηταν παντα και οπως θα την θυμαμαι παντα...Για μενα, αυτο ειναι το κοκερ. Καλημερα.
Μια μόνο διαφωνία μου να εκφράσω. Ο ιδιοκτήτης/περιβάλλον παίζει μεγάλο ποσοστό αλλά μην υποτιμάς την κληρονομικότητα. Το κοκεράκι που περιέγραψα εγώ είχε όλη την αγάπη και την προσοχή που περιγράφεις εσύ από την ιδιοκτητριά του. Ήταν όμως άρρωστο στο μυαλό και αυτό δυστυχώς μόνο με φροντίδα και εκτόνωση δεν βελτιώνεται.
