Εδώ και δέκα μέρες λοιπόν ξεκινήσαμε τις βόλτες μας!
Αντιμετωπίζουμε φυσικά το κλασικό πρόβλημα του τραβήγματος, αλλά το αντιμετωπίζουμε σιγά σιγά.
Αυτό που με απασχολεί πιο πολύ είναι οτι αυτό το σκυλί "αγαπάει" όλον τον κόσμο, είτε είναι άνθρωπος είτε σκύλος οποιασδήποτε ηλικίας (οκ, έχουμε μια προτίμηση στα παιδάκια). Και το θέμα μου δεν είναι οτι "αγάπαει" όλον τον κόσμο όπως προείπα, αλλά οτι με το που θα δει κάποιον να περνάει ακόμα και στα 5-10 μέτρα απ'αυτόν, τραβάει για να πάει κοντά του. Με αποτέλεσμα να 'χουμε το γνωστά "αχ τι ωραίο σκυλάκι" κλπ από τους περαστικούς κι αυτός να τρελαίνεται ακόμα περισσότερο και να τραβάει για να τους "χαιρετίσει".
Π.χ. εκεί που περπατάμε όμορφα κι ωραία κι εχουμε βρει έναν καλό ρυθμό, περνάει στα 3 μέτρα ένας κύριος κι ο μικρός σεληνιάζεται,αρχίζει να τραβάει για να πάει προς το μέρος του, τον κρατάω εγώ από τον οδηγό, αλλά αν αρχίσει ο κύριος να του λέει γλυκόλογα αυτός αρχίζει και τρελαίνεται ακόμα περισσότερο. Έχουμε φτάσει σε σημέιο να μας κάνει χάδια όλη η γειτονιά, και δεν ξέρω αν κάνω καλά, αλλά πραγματικά δεν θέλω και τόσο μεγάλη οικειότητα με άλλους.
Από τη μία χαίρομαι που είναι κοινωνικός και δεν έχει δείξει ποτέ ίχνος επιθετικότητας, αλλά από την άλλη θα τον ήθελα λιγάκι πιο επιφυλακτικό. Εκτός βέβαια κι αν είναι φυσιολογική συμπεριφορά λόγω ηλικίας (4 μηνών), οπότε πάω πάσο και κάνω υπομονή.
Απλά δεν μπορώ να φανταστώ οτι σε μερικούς μήνες θα ΄χω ένα σκυλί 35 κιλών που θα βλέπει περαστικό και θα θέλει χαρούλες με ξένους...
Αν δεν είναι λοιπόν φυσιολογική συμπεριφορά θα ήθελα να ξέρω πως μπορώ να τον διαρθώσω τώρα που είναι νωρίς ακόμα, γιατί φαντάζομαι οτι το να τον τραβάω με το λουρί για να "νιώσει" λίγο δεν είναι ο σωστός τρόπος και τον λυπάμαι κι όλας... Παίζει να στρώσει από μόνος του όσο μεγαλώνει?
Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο ποστ
Αντιμετωπίζουμε φυσικά το κλασικό πρόβλημα του τραβήγματος, αλλά το αντιμετωπίζουμε σιγά σιγά.
Αυτό που με απασχολεί πιο πολύ είναι οτι αυτό το σκυλί "αγαπάει" όλον τον κόσμο, είτε είναι άνθρωπος είτε σκύλος οποιασδήποτε ηλικίας (οκ, έχουμε μια προτίμηση στα παιδάκια). Και το θέμα μου δεν είναι οτι "αγάπαει" όλον τον κόσμο όπως προείπα, αλλά οτι με το που θα δει κάποιον να περνάει ακόμα και στα 5-10 μέτρα απ'αυτόν, τραβάει για να πάει κοντά του. Με αποτέλεσμα να 'χουμε το γνωστά "αχ τι ωραίο σκυλάκι" κλπ από τους περαστικούς κι αυτός να τρελαίνεται ακόμα περισσότερο και να τραβάει για να τους "χαιρετίσει".
Π.χ. εκεί που περπατάμε όμορφα κι ωραία κι εχουμε βρει έναν καλό ρυθμό, περνάει στα 3 μέτρα ένας κύριος κι ο μικρός σεληνιάζεται,αρχίζει να τραβάει για να πάει προς το μέρος του, τον κρατάω εγώ από τον οδηγό, αλλά αν αρχίσει ο κύριος να του λέει γλυκόλογα αυτός αρχίζει και τρελαίνεται ακόμα περισσότερο. Έχουμε φτάσει σε σημέιο να μας κάνει χάδια όλη η γειτονιά, και δεν ξέρω αν κάνω καλά, αλλά πραγματικά δεν θέλω και τόσο μεγάλη οικειότητα με άλλους.
Από τη μία χαίρομαι που είναι κοινωνικός και δεν έχει δείξει ποτέ ίχνος επιθετικότητας, αλλά από την άλλη θα τον ήθελα λιγάκι πιο επιφυλακτικό. Εκτός βέβαια κι αν είναι φυσιολογική συμπεριφορά λόγω ηλικίας (4 μηνών), οπότε πάω πάσο και κάνω υπομονή.
Απλά δεν μπορώ να φανταστώ οτι σε μερικούς μήνες θα ΄χω ένα σκυλί 35 κιλών που θα βλέπει περαστικό και θα θέλει χαρούλες με ξένους...
Αν δεν είναι λοιπόν φυσιολογική συμπεριφορά θα ήθελα να ξέρω πως μπορώ να τον διαρθώσω τώρα που είναι νωρίς ακόμα, γιατί φαντάζομαι οτι το να τον τραβάω με το λουρί για να "νιώσει" λίγο δεν είναι ο σωστός τρόπος και τον λυπάμαι κι όλας... Παίζει να στρώσει από μόνος του όσο μεγαλώνει?
Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο ποστ