Θέματα που αφορούν λυτά σκυλιά και πόσο υπέρμετρα τονίζεται το ''εγώ'' κάποιων ιδιοκτητών απ' αυτό το σπουδαίο επίτευγμα (!) έχουν χιλιοσυζητηθεί. Υπάρχει όμως ένα άλλο θέμα που έχω συναντήσει πολλές φορές, το κάνουν και αρκετοί άνθρωποι που γνωρίζω και τελευταία το έχω δει να αυξάνεται. Ορμώμενος από γειτονικό thread σκέφτηκα να το συζητήσω μαζί σας και να μου πείτε αν θέλετε ποιοί το έχετε κάνει, αν το κάνετε κατ' εξακολούθηση και γιατί. Επίσης, αν το έχετε δει να συμβαίνει γύρω σας, ή σε γνωστούς σας κι αν έχετε προσπαθήσει ποτέ να συμβουλέψετε ή να πείτε έστω κάτι.Εγώ πάντως ποτέ δεν έβγαλα σκύλο έτσι βόλτα και κατά καιρούς έχω προσπαθήσει να συμβουλέψω ανθρώπους, αλλά δεν καταλαβαίνουν, ΄ή δεν τους βολεύει να καταλάβουν.
Για 'μενα προσωπικά, η βόλτα του σκύλου είναι η βόλτα του σκύλου. Παίρνω δηλαδή το σκύλο και πάμε ένα περίπατο με σκοπό να αθληθεί, να παίξουμε, να κάνει τις ανάγκες του, να έρθει σε επαφή με τον έξω κόσμο. Ο σκύλος θέλει να είναι συνεχώς μαζί μας και η διασκέδαση του είναι όταν βρίσκεται με 'μας. Η μόνη αν θέλετε αποκλειστικά δική του ευχαρίστηση είναι η βόλτα. Συμφωνώ πως σε πολλές περιπτώσεις στις απολαύσεις του ανήκει και η εργασία. Τη βάζω μέσα στην κατηγορία της βόλτας γιατί εγώ προσωπικά μένω στην Αθήνα οπότε ούτε πρόκειται ν' αρπάξω κανένα έλκηθρο να τρέχω πάνω κάτω σαν τον Άϊ Βασίλη με το Χάσκυ, ούτε πρόκειται ποτέ να πάρω το Βέλγικο να φυλάμε κατσίκες. Βέβαια σκοπός είναι να ευχαριστεί και εμάς, να μη μας έχει γίνει απλά συνήθεια, να την αποζητούμε με χαρά.
Έδωσα τον τίτλο ''ημί-δεμένος''. Θα μπορούσα κάλλιστα να γράψω ο σκύλος του σούπερ μάρκετ, ο σκύλος του κρεοπωλείου, ο σκύλος του ψιλικατζίδικου και ούτω καθ' εξής. Δηλαδή, ο σκύλος που βγαίνει βόλτα για να μας συνοδεύσει -αντί του να συνοδεύουμε ο ένας τον άλλο με σκοπό την αμοιβαία ευχαρίστηση- μέχρι το σούπερ μάρκετ ή το περίπτερο. Ο σκύλος που όση ώρα εμείς ψωνίζουμε σερβιέτες, λεμόνια ή μάρλμπορο κάθεται λυτός ή δεμένος έξω απ' το κατάστημα.
Πέραν του ότι όπως προανέφερα εγώ το θεωρώ απαράδεκτο αυτό. Η βόλτα πρέπει να είναι μόνο βόλτα για 'μενα υπάρχουν και πάρα πολλοί κίνδυνοι. Πρώτα απ' όλα να λυθεί ο σκύλος και να φύγει, δεύτερον να τον κλέψουν, τρίτον να μουντάρει κανέναν άνθρωπο που περνάει απ' το στύλο που είναι δεμένος είτε γιατί θεωρεί πως παραβιάζει τον προσωπικό του χώρο, είτε γιατί τον πείραξε. Και δεν είναι τα μόνα προβλήματα. Υπάρχουν πάρα πολλά και κάποια απ' αυτά έχουν να κάνουν και με την ψυχολογία του σκύλου.
Είναι τελείως διαφορετικό ο σκύλος πέρα απ' τις βόλτες του να μάς συνοδεύσει και δεμένος και δίπλα μας για να πάρουμε τσιγάρα ή μέσα σε ένα μαγαζί που δεν έχει πρόβλημα με τα σκυλιά. Επίσης δε ζούμε στην Ευρώπη, ζούμε σε ένα παρακλάδι της την Ελλάδα. Όταν βρισκόμουν στη Νίκαια για παράδειγμα, ήταν πολύ λίγα τα μαγαζιά ακόμη και υγειονομικού ενδιαφέροντος που δεν είδα ανθρώπους να μπαίνουν με τα σκυλιά τους. Εδώ ακόμη οι φιλόζωοι δεν είναι αρκετοί κι επιπλέον έχουμε μια τάση ο ένας να καρφώνει τον άλλο και να φοβόμαστε τις αντιδράσεις του κόσμου πολύ περισσότερο απ' ότι στην κοσμοπολίτικη Ευρώπη.
Δεν ξέρω, εσείς τί γνώμη έχετε;
Για 'μενα προσωπικά, η βόλτα του σκύλου είναι η βόλτα του σκύλου. Παίρνω δηλαδή το σκύλο και πάμε ένα περίπατο με σκοπό να αθληθεί, να παίξουμε, να κάνει τις ανάγκες του, να έρθει σε επαφή με τον έξω κόσμο. Ο σκύλος θέλει να είναι συνεχώς μαζί μας και η διασκέδαση του είναι όταν βρίσκεται με 'μας. Η μόνη αν θέλετε αποκλειστικά δική του ευχαρίστηση είναι η βόλτα. Συμφωνώ πως σε πολλές περιπτώσεις στις απολαύσεις του ανήκει και η εργασία. Τη βάζω μέσα στην κατηγορία της βόλτας γιατί εγώ προσωπικά μένω στην Αθήνα οπότε ούτε πρόκειται ν' αρπάξω κανένα έλκηθρο να τρέχω πάνω κάτω σαν τον Άϊ Βασίλη με το Χάσκυ, ούτε πρόκειται ποτέ να πάρω το Βέλγικο να φυλάμε κατσίκες. Βέβαια σκοπός είναι να ευχαριστεί και εμάς, να μη μας έχει γίνει απλά συνήθεια, να την αποζητούμε με χαρά.
Έδωσα τον τίτλο ''ημί-δεμένος''. Θα μπορούσα κάλλιστα να γράψω ο σκύλος του σούπερ μάρκετ, ο σκύλος του κρεοπωλείου, ο σκύλος του ψιλικατζίδικου και ούτω καθ' εξής. Δηλαδή, ο σκύλος που βγαίνει βόλτα για να μας συνοδεύσει -αντί του να συνοδεύουμε ο ένας τον άλλο με σκοπό την αμοιβαία ευχαρίστηση- μέχρι το σούπερ μάρκετ ή το περίπτερο. Ο σκύλος που όση ώρα εμείς ψωνίζουμε σερβιέτες, λεμόνια ή μάρλμπορο κάθεται λυτός ή δεμένος έξω απ' το κατάστημα.
Πέραν του ότι όπως προανέφερα εγώ το θεωρώ απαράδεκτο αυτό. Η βόλτα πρέπει να είναι μόνο βόλτα για 'μενα υπάρχουν και πάρα πολλοί κίνδυνοι. Πρώτα απ' όλα να λυθεί ο σκύλος και να φύγει, δεύτερον να τον κλέψουν, τρίτον να μουντάρει κανέναν άνθρωπο που περνάει απ' το στύλο που είναι δεμένος είτε γιατί θεωρεί πως παραβιάζει τον προσωπικό του χώρο, είτε γιατί τον πείραξε. Και δεν είναι τα μόνα προβλήματα. Υπάρχουν πάρα πολλά και κάποια απ' αυτά έχουν να κάνουν και με την ψυχολογία του σκύλου.
Είναι τελείως διαφορετικό ο σκύλος πέρα απ' τις βόλτες του να μάς συνοδεύσει και δεμένος και δίπλα μας για να πάρουμε τσιγάρα ή μέσα σε ένα μαγαζί που δεν έχει πρόβλημα με τα σκυλιά. Επίσης δε ζούμε στην Ευρώπη, ζούμε σε ένα παρακλάδι της την Ελλάδα. Όταν βρισκόμουν στη Νίκαια για παράδειγμα, ήταν πολύ λίγα τα μαγαζιά ακόμη και υγειονομικού ενδιαφέροντος που δεν είδα ανθρώπους να μπαίνουν με τα σκυλιά τους. Εδώ ακόμη οι φιλόζωοι δεν είναι αρκετοί κι επιπλέον έχουμε μια τάση ο ένας να καρφώνει τον άλλο και να φοβόμαστε τις αντιδράσεις του κόσμου πολύ περισσότερο απ' ότι στην κοσμοπολίτικη Ευρώπη.
Δεν ξέρω, εσείς τί γνώμη έχετε;
Last edited:
