Όπως κάθε απόγευμα, έτσι και σήμερα έβγαλα βόλτα τον Άρη.
Από μακριά έρχονταν δύο κοριτσάκια. Ένα μικρούλι, κοντούλι, αδυνατούλι, γλυκούλι μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της. Επειδή ο δρόμος εκεί είναι στενός, περίμενα να περάσουν για να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Καθώς διασταυρωθήκαμε, στο ανοιχτό πλέον κομμάτι του δρόμου, τα κορίτσια άπλωσαν τα χέρια τους να χαϊδέψουν τον Άρη (χωρίς προφανώς να με ρωτήσουν...).
Στάθηκα το πολύ ένα δευτερόλεπτο, κι αυτό γιατί ο Άρης το δέχτηκε. Πάνω που έφευγα, λέω στη μικρή, "μη βάζεις το πρόσωπό σου κοντά στο σκύλο"...
Το μικρό βέβαια είχε ήδη χώσει το μουτράκι του στη μουσούδα του....
(Και επαναλαμβάνω ότι δεν είχα σταθεί....Απομακρυνόμουν...)
Ε, το επόμενο που άκουσα ήταν το "τσακ" απ'τα δόντια του.
Ευτυχώς σχεδόν στον αέρα, γιατί η μικρή είχε ήδη πάει προς τα πίσω, μόλις της είπα να απομακρυνθεί...
Το μόνο που της έκανε είναι μια μικρή αμυχή, ενός χιλιοστού, στο μέτωπο..
Την έφερα σπίτι να την περιποιηθώ...
Φωνάξαμε το γιατρό, τη μαμά της....Η γυναίκα άκρως συνεννοήσιμη, ευτυχώς...
Φίου....όλα καλά τελικά...
Να υποθέσω ότι όλο αυτό έγινε γιατί το μικρό έχωσε το πρόσωπό του στη μουσούδα του?
Ποτέ ως τώρα, σε όποιον έχω αφήσει να τον χαϊδέψει στο δρόμο, δεν έχει συμβεί το παραμικρό...
Από μακριά έρχονταν δύο κοριτσάκια. Ένα μικρούλι, κοντούλι, αδυνατούλι, γλυκούλι μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της. Επειδή ο δρόμος εκεί είναι στενός, περίμενα να περάσουν για να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Καθώς διασταυρωθήκαμε, στο ανοιχτό πλέον κομμάτι του δρόμου, τα κορίτσια άπλωσαν τα χέρια τους να χαϊδέψουν τον Άρη (χωρίς προφανώς να με ρωτήσουν...).
Στάθηκα το πολύ ένα δευτερόλεπτο, κι αυτό γιατί ο Άρης το δέχτηκε. Πάνω που έφευγα, λέω στη μικρή, "μη βάζεις το πρόσωπό σου κοντά στο σκύλο"...
Το μικρό βέβαια είχε ήδη χώσει το μουτράκι του στη μουσούδα του....
(Και επαναλαμβάνω ότι δεν είχα σταθεί....Απομακρυνόμουν...)
Ε, το επόμενο που άκουσα ήταν το "τσακ" απ'τα δόντια του.
Ευτυχώς σχεδόν στον αέρα, γιατί η μικρή είχε ήδη πάει προς τα πίσω, μόλις της είπα να απομακρυνθεί...
Το μόνο που της έκανε είναι μια μικρή αμυχή, ενός χιλιοστού, στο μέτωπο..
Την έφερα σπίτι να την περιποιηθώ...
Φωνάξαμε το γιατρό, τη μαμά της....Η γυναίκα άκρως συνεννοήσιμη, ευτυχώς...
Φίου....όλα καλά τελικά...
Να υποθέσω ότι όλο αυτό έγινε γιατί το μικρό έχωσε το πρόσωπό του στη μουσούδα του?
Ποτέ ως τώρα, σε όποιον έχω αφήσει να τον χαϊδέψει στο δρόμο, δεν έχει συμβεί το παραμικρό...