Τον τελευταιο καιρο εχω παρατηρήσει οτι ο Diego εχει δεθει τοσο πολυ μαζι μου σε σημειο που να κατανταει υπερβολικο και κουραστικο. Οταν φευγω απο το σπιτι σηκωνει τον τοπο, κλαιει και ουρλιαζει οπως κανουν οι λυκοι. Κατι που δεν δικαιολογειται γιατι δεν μενει ποτε μονος του, ειναι παντα με τη μητερα μου οταν φευγω. Οταν ξαπλωνω καθεται διπλα απο το κεφαλι μου και κλαψουριζει και θελει να ανεβει στο κρεβατι μαζι μου κατι που παλια δεν το εκανε. Αν δεν ξαπλωσει στα ποδια μου δεν θα ηρεμησει. Ακόμα και όταν κάνω μπάνιο αναγκάζομαι πια να αφήνω ανοιχτή την πόρτα και καθεται και με περιμενει διπλα απο τη μπανιερα. Αυτη τη στιγμη που γραφω ειναι στην αγκαλια μου ανεβασμενος με τα δυο του ποδια (ειναι και 45 κιλα σκυλι). Οταν περπαταω μεσα στο σπιτι ερχεται τρεχοντας και σηκωνεται στα δυο του ποδια και με αγκαλιαζει με τα μπροστινα. Και το χειροτερο δεν αφηνει κανεναν να με πλησιασει, ερχεται η μικρη αδερφη μου για παραδειγμα να με αγκαλιασει και της γαβγιζει μεχρι να με αφησει και τοτε ανεβαινει παλι στα ποδια μου με υφος "δικια μου ειναι". Πάντα ήταν χαδιάρης, οπως ολα τα σκυλια αλλωστε, αλλά τώρα τελευταία δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται, και αυτο το κάνει μόνο με μένα και με κανένα άλλο μέλος της οικογενειας μου. Έχω προσπαθήσει να του το κόψω με το να μην του δίνω σημασία, να μην τον κοιτάζω καν οταν ζητάει προσοχη αλλά τότε άρχιζε να φωνάζει χειρότερα. Θα νομίζουν και στη γειτονα οτι το χτυπαμε! Γιατι άλλαξε τόσο η συμπεριφορά του? Νιώθει ανασφάλεια για κάτι?