Εδώ και λίγους μήνες σκέφτομαι να πάρω και δεύτερο σκύλο. Οι χρόνοι μου αυτή την εποχή είναι τέτοιοι που θα μπορούσα να αναθρέψω σωστά ένα κουταβάκι αλλά από την άλλη έχω και πολλούς προβληματισμούς.
Ένας από αυτούς είναι η φυλή, συνήθως έπαιρνα αδεσποτάκια απλά τώρα θέλω να έχω τα πράγματα όσο γίνεται υπό έλεγχο διότι έχω και σκύλο και γάτα στο σπίτι που δεν χρωστάνε τίποτε να πληρώσουν δικά μου λάθη.
Μια από τις μεγάλες μου αγάπες είναι τα labrador αλλά το μέτρησα από δω, το εξέτασα από κει και είδα ότι θα ήταν πολύ εγωιστικό να πάρω ένα labrador , και να το περιορίσω σε τρεις βόλτες την ημέρα. Έπειτα και ο σκύλος μου είναι μεγαλόσωμος και με δύο τερατάκια θα τα έβγαζα δύσκολα πέρα.
Είπα να πάρω για πρώτη φορά στην ζωή μου μικρόσωμο, έψαξα για cavalier, καλόβολο και μικρόσωμο, ότι πρέπει για την περίσταση, αλλά έλα που και τα άτιμα τα westie με γοητεύουν ιδιαίτερα με τις πανέξυπνες φατσούλες τους και το άφοβο ταμπεραμέντο τους. Αλλά το κυριότερο θέμα δεν είναι η φυλή όσο αν θα πρέπει να προχωρήσω στο βήμα αυτό.
Ο σκύλος που έχω ήδη είναι 10 χρονών, κάθε τρεις μήνες περίπου κάνει επιλειπτικές κρίσεις, και πέρα από αυτό είναι σε μία φάση της ζωής της τώρα που βρίσκεται στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας. ¨Ηδη είναι ένα ζώο που στα 7 του χρόνια άλλαξε ιδιοκτήτη γιατί πέθανε η θεία μου που την είχε και σίγουρα στρεσαρίστηκε πολύ και δέθηκε μαζί μου πάρα πολύ.
Επίσης ήταν πάντα μοναχοκόρη
, εκτός από όταν ήρθε σπίτι μας που συνάντησε τον δικό μου σκύλο , θηλυκό και εκείνη , την τραμπούκισε και έγινε αρχηγός.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί φοβάμαι μήπως η αποφασή μου να πάρω κουτάβι βγει σε κακό στον σκύλο μου, τον στρεσάρει πολύ, και του δημιουργήσει προβλήματα υγείας, και δεν θέλω η λαχτάρα η δική μου για ένα νέο σκυλάκι να βγει σε κακό στο σκύλο μου.
Ελπίζω να μην κούρασα με το τεράστιο ποστ μου, θα μου άρεσε να ακούσω και την γνώμη σας!
Ένας από αυτούς είναι η φυλή, συνήθως έπαιρνα αδεσποτάκια απλά τώρα θέλω να έχω τα πράγματα όσο γίνεται υπό έλεγχο διότι έχω και σκύλο και γάτα στο σπίτι που δεν χρωστάνε τίποτε να πληρώσουν δικά μου λάθη.
Μια από τις μεγάλες μου αγάπες είναι τα labrador αλλά το μέτρησα από δω, το εξέτασα από κει και είδα ότι θα ήταν πολύ εγωιστικό να πάρω ένα labrador , και να το περιορίσω σε τρεις βόλτες την ημέρα. Έπειτα και ο σκύλος μου είναι μεγαλόσωμος και με δύο τερατάκια θα τα έβγαζα δύσκολα πέρα.
Είπα να πάρω για πρώτη φορά στην ζωή μου μικρόσωμο, έψαξα για cavalier, καλόβολο και μικρόσωμο, ότι πρέπει για την περίσταση, αλλά έλα που και τα άτιμα τα westie με γοητεύουν ιδιαίτερα με τις πανέξυπνες φατσούλες τους και το άφοβο ταμπεραμέντο τους. Αλλά το κυριότερο θέμα δεν είναι η φυλή όσο αν θα πρέπει να προχωρήσω στο βήμα αυτό.
Ο σκύλος που έχω ήδη είναι 10 χρονών, κάθε τρεις μήνες περίπου κάνει επιλειπτικές κρίσεις, και πέρα από αυτό είναι σε μία φάση της ζωής της τώρα που βρίσκεται στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας. ¨Ηδη είναι ένα ζώο που στα 7 του χρόνια άλλαξε ιδιοκτήτη γιατί πέθανε η θεία μου που την είχε και σίγουρα στρεσαρίστηκε πολύ και δέθηκε μαζί μου πάρα πολύ.
Επίσης ήταν πάντα μοναχοκόρη
, εκτός από όταν ήρθε σπίτι μας που συνάντησε τον δικό μου σκύλο , θηλυκό και εκείνη , την τραμπούκισε και έγινε αρχηγός. Όλα αυτά τα γράφω γιατί φοβάμαι μήπως η αποφασή μου να πάρω κουτάβι βγει σε κακό στον σκύλο μου, τον στρεσάρει πολύ, και του δημιουργήσει προβλήματα υγείας, και δεν θέλω η λαχτάρα η δική μου για ένα νέο σκυλάκι να βγει σε κακό στο σκύλο μου.
Ελπίζω να μην κούρασα με το τεράστιο ποστ μου, θα μου άρεσε να ακούσω και την γνώμη σας!
