Τι σημαίνει το κλάμα;

[madicta]

Για άλλη μια φορά δεν κατάφερα να τα βγάλω πέρα με την αναζήτηση του φόρουμ. Συγνώμη κύριες και κύριοι admin, κατεβάζω κ αυτί μπας και με λυπηθείτε

Η ερώτηση έχει ως εξής: το κλάμα του σκύλου εκτονώνει άγχος ή είναι τρόπος επικοινωνίας;

Συγκεκριμένα, αυτές τις μέρες κάνουμε ασκησούλες με την Πίσσα, κατά τις οποίες προσπαθώ να τη συνηθίσω ότι όταν φεύγω θα γυρίζω. Δεν την κοιτάω πριν φύγω (εκτός αν είναι για μάλωμα), αδιαφορία και όταν επιστρέφω. Χτες είπα να καταγράψω τη "συνεδρία", να δω αν γαβγίζει. Δε γάβγισε η καημενούλα, αλλά έκλαιγε (με διακοπές) σχεδόν 20 λεπτά. Όχι δυνατά, όχι ουρλιαχτά, αυτό το μακρόσυρτο σιγανό κλάμα που θα μπορούσε να είναι κ πόρτα που τρίζει D).

Και αναρωτιέμαι, έχει άγχος και το εκδηλώνει έτσι; Προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου και να με κάνει να γυρίσω; Και αν ναι, είναι δυνατόν να με μύρισε από το πάρκο απέναντι από το σπίτι; ή να άκουσε τη φωνή μου; (επειδή μιλούσα στο τηλέφωνο για να περάσει η ώρα).

Α! συνολική διάρκεια άσκησης, 30 λεπτά περίπου (διότι με έχει πιάσει μια γκαντεμιά και όποτε βγω πιάνει βροχή). Αυτή ήταν η 3η επανάληψη που κάναμε και η μεγαλύτερη σε διάρκεια (κάτι που δεν μπορούσε όμως να ξέρει τα πρώτα 15-20 λεπτά που έκλαιγε).

Σημείωση: Καταλαβαίνω ότι μοιάζει με ερώτηση για το άγχος αποχωρισμού, αλλά δεν ρωτάω γι αυτό. Έχω καλυφθεί από όσα διάβασα εδώ μέσα στο φόρουμ. (και γι αυτό ευχαριστώ πολύ!!)

 

[Sofouli]

Νομίζω πως το συγκεκριμένο κλάμα που λες είναι έκφραση του άγχους,
και όχι προσπάθεια επικοινωνίας.

 

[madicta]

Νομίζω πως το συγκεκριμένο κλάμα που λες είναι έκφραση του άγχους,
και όχι προσπάθεια επικοινωνίας.

Σ' αυτή την περίπτωση Σοφούλι, λες να συνεχίσω τις ασκήσεις ως έχουν ή να ξαναπιάσω το διάβασμα να δω τι κάνω λάθος;

 

[agathe]

θεωρώ πως η πίσσα σου, δεδομένου του πρότερου τρόπου ζωής της, φοβάται μη σε χάσει.
σου λέει πάνω που βρήκα μια ζεστή αγκαλιά, θα τη χάσω πάλι;;;;;

απ'αυτά που γράφεις γενικά, πιστεύω πως κάνεις πολύ καλή δουλειά με το αδεσποτάκι σου.
νομίζω πως σιγά σιγά θα καταλάβει ότι το να λείπεις κάποιες ώρες, δε σημαίνει απαραίτητα ότι την εγκαταλείπεις.

μακάρι όταν πρωτοπήρα τα σκυλιά μου να είχα ανακαλύψει το φόρουμ αυτό, θα είχα αποφύγει πολλά λάθη (αλλά όσο διαβάζουμε/μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε...)
προσωπικά σε θαυμάζω και για το ότι πήρες σκύλο από το δρόμο, και για την όλη σου προσπάθεια να νιώσει αυτό άνετα και οικεία...
(δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις τι εννοώ...). άλλος μπορεί να έλεγε, "εντάξει το έσωσα απ'το δρόμο, τι άλλο να θέλει τώρα, κάποια στιγμή θα μάθει". μπράβο και πάλι μπράβο σου...

 

[mareco]

Οταν φεύγεις που την αφήνεις; Κλεισμένη κάπου ή ελεύθερη στο σπίτι και απλώς λείπεις εσύ;

 

[madicta]

Οταν φεύγεις που την αφήνεις; Κλεισμένη κάπου ή ελεύθερη στο σπίτι και απλώς λείπεις εσύ;

Είναι ελεύθερη στο σπίτι. Το έχω διαβάσει ότι πρέπει να περιορίζεται, αλλά το πρόβλημα που έχουμε είναι ότι όσο με βλέπει να κινούμαι στο σπίτι (για να κλείσω πόρτες και να την περιορίσω στο χώρο που κοιμάται -ναι, το σπίτι μου είναι ελαφρώς transformer. ανοίγεις, κλείνεις πόρτες και αλλάζουν οι χώροι), τόσο ξεσηκώνεται. Οπότε δε θα γλιτώσουμε το μάλωμα. Και δε θέλω να θεωρήσει ότι φεύγω από το σπίτι γιατί έκανε κάτι κακό. Το crate θα τα άλλαζε όλα αυτά, αλλά σε αυτή τη φάση, ή crate θα πάρουμε, ή τις απαντήσεις των εξετάσεων του καλαζάρ... Και το 2ο επείγει περισσότερο :S Θα έρθει και το crate, αλλά μέχρι στιγμής τη βγάζουμε όπως μπορούμε.

Αγαθή μου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια [emoticon να κοκκινίζει δε βρήκα η άσχετη] Κάνω αυτό που θεωρώ αυτονόητο, προκειμένου να έχω το σκυλί μου ευτυχισμένο σε ένα περιβάλλον που να είμαι και εγώ εξίσου καλά. Επί του συγκεκριμένου, μπορεί να είμαι γενικά σπιτόγατος (και η δουλειά δε βοηθάει) αλλά θέλω να ξέρω ότι θα μπορεί να μείνει μόνη της ένα βράδυ αν θέλω να διασκεδάσω, ή ένα απόγευμα αν θέλω να ψωνίσω. Δεν έφερα την Πίσσα στο σπίτι για να τη βασανίσω, ούτε νιώθω ότι μου χρωστάει κάτι το ζωντανό

Τα μπράβο νομίζω αξίζουν σε όλους τους ανθρώπους που δεν τους φτάνουν τα δικά τους τα θέματα (με το/τα σκυλί/σκυλιά τους και όχι μόνο, η καθημερινότητα δεν είναι εύκολο πράγμα), αλλά επιπλέον μπαίνουν στο φόρουμ καθημερινά και βοηθάνε και εμάς με τα δικά μας με υπομονή και καλή διάθεση [ναι, εντάξει, off topic, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ]

 

[Andromeda]

Συμφωνώ απόλυτα με την συμπροεδρίνα agathe, και επαυξάνω ! Σίγουρα στην προκειμένη περίπτωση το κλάμα της Πίσσας εκφράζει το άγχος, την στενοχώρια της που φεύγεις, και την ανησυχία της μήπως την εγκαταλείψεις. Θα έχει μία ανασφάλεια τους πρώτους μήνες, μέχρι να αισθανθεί ότι η νέα της ζωή είναι γεγονός και δεν πρόκειται να την στείλεις πίσω στον δρόμο. Ο δικός μας, όπως και άλλα αδεσποτάκια που υιοθετήθηκαν από ανθρώπους που γνωρίζω, τους πρώτους μήνες στην βόλτα γύριζε το κεφάλι και μας κοιτούσε διαρκώς για να βεβαιωθεί ότι ακολουθούμε και δεν τον έχουμε αφήσει μόνο. Ίσως το κάνει και η δικιά σου. Συνέχισε τις ασκησούλες που της κάνεις, και θα μάθει να μένει μόνη της χωρίς πρόβλημα. Θέλει τον χρόνο της για να ξεπεράσει την ανασφάλεια της και να αισθανθεί σίγουρη πως ότι και να γίνει θα είσαι κοντά της. Κλασική ανασφάλεια του αδέσποτου.

 

[Sara]

Το κακομαθημένο το δικό μου (επίσης πρώην αδέσποτο) κλαψουρίζει όταν δε γίνεται το δικό του. Στην αρχή που το πήρα κλαψούριζε και όταν έφευγα και όταν γύριζα, άμα πείναγε κιόλας μου χτύπαγε και το μπωλ στο γυρισμό! Πάντως το έκανε για σόου διότι από τους γείτονες γνωρίζω ότι μόλις έφευγα τελείως και το έπαιρνε απόφαση ότι γιοκ, δεν έβγαζε άχνα όλη μέρα. Στο τέλος το ξεπέρασε το άγχος αποχωρισμού μετά από κανα-δυο μήνες. Τώρα κλαψουράει άμα θέλει να κάνω κάτι, π.χ. να σταματήσω το αυτοκίνητο διότι βαρέθηκε και θέλει να διακτινιστούμε στο πάρκο ή για να του δώσω να χλαπακιάσει. Βασικά υπομονή θέλει και όχι πολλούς συναισθηματισμούς. Εννοείται ότι είμαι ένοχη των ως άνω συναισθηματισμών διότι τις πρώτες μέρες που έφευγα για τη δουλειά μου, έκλαιγα στο δρόμο σα χαζή και όταν γυρνούσα του έδινα μπιφτέκια λόγω των ενοχών, οπότε ο αποτέτοιος του έγινε άλλος τόσος... Βασικά θέλει πυγμή το πράμα. Κι εγώ πάντως δεν τον είχα περιορισμένο, στο σπίτι τον άφηνα ελεύθερο.

 

[mareco]

Σκεφτόμουν, ότι αν την περιορίζεις κάπου όταν φεύγεις [ζημιές δεν κάνει;], ίσως να δοκίμαζες να το έκανες και όσο θα είσαι στο σπίτι.
Για λίγο στην αρχή, για περισσότερο στην συνέχεια. Οσο κάνεις τις δουλειές σου, ή όσο βλέπεις τηλεόραση ή και τίποτα να μην κάνεις, να την έκλεινες στον ίδιο χώρο. Να σε ακούει ότι είσαι στο σπίτι. Να μην συνδιάζει τον περιορισμό μόνο με την αποχώρησή σου. Τουλάχιστον μέχρι να συνηθίσει και να καταλάβει ότι δεν την παρατάς.
Το crate αν δεν σου κάνει ζημιές, δεν είναι υποχρεωτικό. Καταρχάς στο λέω από θέμα κόστους. Εγώ στα δικά μου, δεν χρειάστηκα ποτέ. Και το λέω περισσότερο ας πούμε για την Δάφνη, που την βρήκα κι εγώ ενήλικη. Βέβαια είναι ένας άγγελος και η φωνή της δεν έχει ακουστεί εδώ και δύο χρόνια τώρα. Οπως δεν έχει κάνει και ποτέ την παραμικρή ζημιά. Αρα, το crate δεν θα μου προσέφερε τίποτα, έτσι κι αλλιώς.

 

[madicta]

... Ο δικός μας, όπως και άλλα αδεσποτάκια που υιοθετήθηκαν από ανθρώπους που γνωρίζω, τους πρώτους μήνες στην βόλτα γύριζε το κεφάλι και μας κοιτούσε διαρκώς για να βεβαιωθεί ότι ακολουθούμε και δεν τον έχουμε αφήσει μόνο. Ίσως το κάνει και η δικιά σου.

Εμένα τις πρώτες μέρες με είχε ελαφρώς στο γράψιμο στο περπάτημα. Πάει με τη μύτη κολημένη κάτω, σνιφάρει τα πάντα! Άρχισε να με κοιτάζει από τότε που άρχισα να επιμένω στο σωστό περπάτημα. Αυτό που μου δείχνει ότι είναι ανασφαλής είναι όταν φτάνουμε τελικά στο σημείο που της επιτρέπω να είναι πιο ελεύθερη. Εκεί "σκαλώνει" και αν δεν την ξυπνήσει κάποιος δυνατός ήχος, ένας άλλος σκύλος ή κάποια γάτα, στέκεται στη μέση-μέση και κοιτάζει τριγύρω, σε επιφυλακή, αλλά δε φεύγει από κοντά μου. Επιστρέφει δε στο πρώτο κάλεσμα (καλά, όχι όταν έχει εντοπίσει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. εννοώ όταν είναι σε αυτή την κατάσταση αναμονής), πιο άνετα απ' ότι επιστρέφει σε μένα μέσα στο σπίτι. Σήμερα μου έκλαψε και στη βόλτα λιγάκι, αλλά υποψιάζομαι ότι κρύωνε το καημένο...

(@mareco, sara) Κορίτσια τώρα είδα αυτά που γράψατε, γιατί μου πήρε κάμποση ώρα να γράψω/ποστάρω την απάντηση λόγω δουλειάς. Ζημιές μηδέν, κάθεται στο κουβερτάκι της όμορφα - όμορφα. Αν "αποκωδικοποίησα" τους ήχους σωστά, κάποια στιγμή πρέπει να έπαιξε και με το παιχνίδι της λίγο. (δεν του δίνει πολύ σημασία γενικά). Αν πάντως (όπως μου λέτε και οι δύο) είναι μια διαδικασία διάρκειας μηνών, δεν έχω λόγο να ανησυχώ!

Όσο είμαι στο σπίτι την περιορίζω την ώρα που κοιμάμαι, στον ίδιο χώρο. Στις δουλείες αυτό-περιορίζεται, γιατί δεν της αρέσουν τα κοντάρια (Δεν έχω τολμήσει ακόμα να βάλω ηλεκτρική, λέω να της το φέρω σιγά-σιγά ). Στα άλλα, που δεν έχουν να κάνουν με τον εννιαίο (μαγείρεμα, πιάτα, πλυντήρια κτλ) είναι επίσης στον ίδιο χώρο, γιατί δεν της επιτρέπεται ούτως ή άλλως η κουζίνα, η κρεββατοκάμαρα και το μπάνιο.

 

[mareco]

Σήμερα μου έκλαψε και στη βόλτα λιγάκι, αλλά υποψιάζομαι ότι κρύωνε το καημένο...(

Αυτό θα μου επιτρέψεις να σου πω, ότι είναι μάλλον απίθανο.

 

[madicta]

Αυτό θα μου επιτρέψεις να σου πω, ότι είναι μάλλον απίθανο.

Χμμμ... να ψαχτώ λες, ε; Χιόνιζε όταν βγήκαμε, σκέφτηκα ότι αν πότισε η γούνα της, ίσως κρυώνει. Θα παρακολουθήσω πιο στενά το κλάμα της και θα επανέλθω

 

[Sofouli]

Μήπως πάγωσαν οι πατούσες της;

Έχουμε ένα θέμα κάπου για ερεθισμούς από χιόνι;
Δεν το έχω ψάξει πολύ γιατί εμείς δεν έχουμε τέτοιο θέμα με τα πατούσια μας.

 

[Andromeda]

Άρα έχει την αναμενόμενη ανασφάλεια. Θέλει χρόνο - εμένα έκανε κάποιους μήνες για να βεβαιωθεί ότι δεν θα τον παρατήσουμε. Θα το ξεπεράσει και θα τα πάτε μία χαρά.
Crate και εμείς δεν έχουμε - το φοβόταν τρομερά και δεν του άρεσε. Του έχουμε κρεβατάκι από παλιό διπλό πάπλωμα (πιπουλένιο παρακαλώ), το οποίο όταν έχει κρύο τυλίγουμε με μία ζεστή κουβέρτα και το καλοκαίρι με σεντονάκι για να μην λερώνεται. Του αρέσει τρομερά, αλλά το χρησιμοποιεί μόνον όταν τα δικά μας κρεβάτια είναι πιασμένα. Επίσης μόλις βγούν τα χαλιά το κρεβάτι του αποκτά και μία δεύτερη χρησιμότητα - αυτή του έλκυθρου / σκεΐτ. Παίρνει φόρα, πηδάει επάνω, και τσουλάει μέχρι την άλλη άκρη του δωματίου. Μετά περιμένει την δούλα να το συμμαζέψει και να το βάλει στην θέση του για να τρέξει και να κάνει το ίδιο.

 

[mareco]

Ειδικά όταν μιλάμε για πρώην αδέσποτο, δύσκολο να κρυώνει τόσο εύκολα. Ακόμη και να πότισε η γούνα της [που δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται], μέχρι να φτάσει να κρυώνει, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Θα σου πρότεινα, να μην δίνεις τόση σημασία, στην ερμηνεία της κλάψας της. Πολλές φορές, κρύβεται μια υπέροχη Παξινού, από πίσω... Μιλάμε για Επιδαύρια απόδοση, όχι αστεία. Παρακολουθείς χωρίς να προβληματίζεσαι και χωρίς να αντιδράς και προπάντων θετικά, στην κλάψα της. Κάποια στιγμή, θα καταλάβεις από μόνη σου, τι σημαίνει

 

[Andromeda]

Ειδικά όταν μιλάμε για πρώην αδέσποτο, δύσκολο να κρυώνει τόσο εύκολα. Ακόμη και να πότισε η γούνα της [που δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται], μέχρι να φτάσει να κρυώνει, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Θα σου πρότεινα, να μην δίνεις τόση σημασία, στην ερμηνεία της κλάψας της. Πολλές φορές, κρύβεται μια υπέροχη Παξινού, από πίσω... Μιλάμε για Επιδαύρια απόδοση, όχι αστεία. Παρακολουθείς χωρίς να προβληματίζεσαι και χωρίς να αντιδράς και προπάντων θετικά, στην κλάψα της. Κάποια στιγμή, θα καταλάβεις από μόνη σου, τι σημαίνει

Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. Πολλές φορές θα δείς ότι η Πίσσα θα κλαίει σιγανά όταν θέλει κάτι πολύ ή ακόμη και όταν απλά θέλει να σου κάνει ναζάκια για να γίνει το δικό της και για να της δώσεις σημασία. Ο Έκτωρ το κάνει όταν βλέπει βιντεάκια με ζώα στο Youtube, ή στην τηλεόραση (ειδικά σκυλιά ή άλογα). Τώρα αν θέλει να του φέρω το άλογο ή τον ελέφαντα που βλέπει στην οθόνη μέσα στο σπίτι για να παίξει, θα περιμένει πολύ ακόμη !