Φοβίες
- Thread starter Berna
- Ημερομηνία δημιουργίας
Την ηλεκτρικη σκουπα και το πιστολακι.
Τους σκυλους που γαυγιζουν οταν περναμε εξω το σπιτι τους.
Τους σκυλους που ερχονται κατα πανω μας τρεχοντας (εστω και για παιχνιδι)
Τα παρκαρισμενα μαυρα honda civic
Τις αποτομες κινησεις προς το μερος της
Τα παιχνιδια που κανουν θορυβο
Το να την παρεις αγκαλια και να την σηκωσεις (πχ για ζυγισμα)
Χμ τελικα πολλα φοβαται τωρα που το σκεφτομαι
Τους σκυλους που γαυγιζουν οταν περναμε εξω το σπιτι τους.
Τους σκυλους που ερχονται κατα πανω μας τρεχοντας (εστω και για παιχνιδι)
Τα παρκαρισμενα μαυρα honda civic
Τις αποτομες κινησεις προς το μερος της
Τα παιχνιδια που κανουν θορυβο
Το να την παρεις αγκαλια και να την σηκωσεις (πχ για ζυγισμα)
Χμ τελικα πολλα φοβαται τωρα που το σκεφτομαι
Και κοιτάει τον Θεό;
Σαν το Αστεράκι μου! Κάνε το μερικές φορές και θα συνηθίσει.
Βρε οπου και να κοιταει φοβαται.
Εχω δοκιμασει καθε πιθανο τροπο για να την σηκωνω. Αγκαλια σαν μωρο με το κεφαλι της στον ωμο μου, αγκαλια με την πλατη της στο στηθος μου, αγκαλια απο πανω με τα 4 ποδια προς τα κατω (θανατος για την μεση μου αλλα τι να κανω)
Ποσες ποια δοκιμες να κανω?
Και οταν εχεις και 17,5 κιλα να χτυπιουνται σαν ψαρι εξω απο το νερο δεν ειναι ευκολο.
Εχω δοκιμασει καθε πιθανο τροπο για να την σηκωνω. Αγκαλια σαν μωρο με το κεφαλι της στον ωμο μου, αγκαλια με την πλατη της στο στηθος μου, αγκαλια απο πανω με τα 4 ποδια προς τα κατω (θανατος για την μεση μου αλλα τι να κανω)
Ποσες ποια δοκιμες να κανω?
Και οταν εχεις και 17,5 κιλα να χτυπιουνται σαν ψαρι εξω απο το νερο δεν ειναι ευκολο.
Ναι, γιατι τα δεκα ειναι καλυτερα λες. Ασε που κανει και αυτο το πλατς πλατς με το στομα της και φοβαμαι κι εγω. 
Μια απο τα ιδια ... για ποτε κανει πλατς και ανασκελα μολις τα παιρνω κρανιο
O μικρός είναι εκνευριστικά άφοβος, άντε καμμιά σακούλα που παίρνει ο αέρας.... Η μεγάλη πολλά και διάφορα, αλλά μάλλον φταίει η αλλαγή... θελω να πιστεύω...
Ο Solo δεν έχει δείξει φόβο μέχρι τώρα και γενικά έχει μια απάθεια σε όλα. Πέρσι στην ανάσταση ειχαμε βγει έξω στο μπαλκόνι για να δούμε τα βεγγαλικά και αυτός καθόταν και κοίταζε χωρίς την παραμικρή ανησυχία.
Μέχρι τώρα το μόνο που τον τρομάζει είναι όταν βλέπω Ολυμπιακο στο σπιτι. Αλλάζει δωμάτιο και παει σε άλλο και μένει εκει μέχρι να τελιωσει ο αγώνας. Επίσης το ίδιο έκανε και ο προηγούμενος μου σκύλος ( αυτός και αν δεν φοβόταν τίποτα). Μάλλον ανεβαζω αδρεναλίνη και το μυριζονται και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Ευτυχώς που βλέπω σπάνια αγώνες στο σπιτι
Μέχρι τώρα το μόνο που τον τρομάζει είναι όταν βλέπω Ολυμπιακο στο σπιτι. Αλλάζει δωμάτιο και παει σε άλλο και μένει εκει μέχρι να τελιωσει ο αγώνας. Επίσης το ίδιο έκανε και ο προηγούμενος μου σκύλος ( αυτός και αν δεν φοβόταν τίποτα). Μάλλον ανεβαζω αδρεναλίνη και το μυριζονται και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Ευτυχώς που βλέπω σπάνια αγώνες στο σπιτι
Το ότι φοβόμαστε τα μπουμπουνητά τα πυροτεχνήματα το έχω αναφέρει πιο πριν. Τις είχε βγάλει μεγάλη εβδομάδα απόγευμα η γυναίκα μου βόλτα. Σε κάποια φάση κάποιο πιτσιρίκι άρχισε να σκάει δυναμιτάκια. Η καημένη η Λάρα χέστηκε πάνω της κυριολεκτικά γιατί τα δυναμιτάκια άρχισαν να σκάνε πάνω που ξεκίναγε να κάνει την ανάγκη της. Αποτέλεσμα άρχισε να τραβάει σαν μουλάρι και ταυτόχρονα να αφήνει νάρκες. Μια άλλη αστεία φάση ήταν πέρυσι τα Χριστούγεννα. Είχα βγάλει τις μικρές βραδινή βόλτα και σε κάποια φάση λίγο μετά που είχαμε βγει περνάμε δίπλα από ένα κάδο απορριμμάτων. Κάποιοι είχαν αφήσει έξω από τον κάδο όρθιο ένα άγιο Βασίλη ο οποίος είχε ύψος γύρω στο ένα μέτρο. Με το που τον είδε η Ίσις αρχίζει ένα τρελό τράβηγμα και συγχρόνως τίναζε το κεφάλι της ώσπου στο τέλος της βγήκε το περιλαίμιο και πήρε μαύρο δρόμο για το σπίτι.
. Αποτέλεσμα άρχισε να τραβάει σαν μουλάρι και ταυτόχρονα να αφήνει νάρκες. Μια άλλη αστεία φάση ήταν πέρυσι τα Χριστούγεννα. Είχα βγάλει τις μικρές βραδινή βόλτα και σε κάποια φάση λίγο μετά που είχαμε βγει περνάμε δίπλα από ένα κάδο απορριμμάτων. Κάποιοι είχαν αφήσει έξω από τον κάδο όρθιο ένα άγιο Βασίλη ο οποίος είχε ύψος γύρω στο ένα μέτρο. Με το που τον είδε η Ίσις αρχίζει ένα τρελό τράβηγμα και συγχρόνως τίναζε το κεφάλι της ώσπου στο τέλος της βγήκε το περιλαίμιο και πήρε μαύρο δρόμο για το σπίτι. 
Εμας φοβαται ολους τους θορυβους-δυνατους και μη.Οταν φτερνιζομαστε πχ μας πλησιαζει ξανα μετα απο κανα 10λεπτο και καμια φορα μας γαβγιζει κιολας(μας μαλωνει που την ενοχλησαμε μαλλον).Πριν λιγο εβαλα ηλεκτρικη και ζαρωσε σε μια γωνια τρεμοντας...αλλα μετα την πλησιαζει και τη δαγκωνει(την αφηνω για να καταλαβει οτι δεν θα της κανει κατι κακο).Και οταν εχει αερα(ακουγεται πολυ,μεχρι κι εγω τρομαζα στην αρχη)δεν θελει να κοιμαται με τιποτα μονη της,σκουζει για να την παρουμε μαζι..Ααα,νομιζω οτι φοβαται και τον αερα γενικα(οταν ανοιγουμε πορτα τραβιεται πισω και δεν πλησιαζει μεχρι να κλεισει).
Κανένα σκυλί εδώ μέσα δε φοβάται τον κτηνίατρο? :shock:
hello?
Ο δικός μου πάντως στο ιατρείο της πρώτης του γιατρού δεν έμπαινε μέσα με τίποτα, κρατούσε αντίσταση με τα πόδια έξω από την πόρτα.
Και τώρα, παρ' ότι με το γιατρό έχει ικανοποιητικές σχέσεις (τον ανέχεται) στην αναμονή δεν ασχολείται με τα άλλα σκυλιά που περιμένουν, δεν ακούει, δε βλέπει, δε μυρίζει. Κάθεται στα πόδια μου παναγία και τρέμει.
Κι όταν ανεβαίνει σ' αυτό το τραπέζι της εξέτασης πριν καταφτάσει ο δήμιος (γιατρός)... πόσες φορές παραλίγο να γκρεμοτσακιστεί γιατί δεν τον ενδιαφέρει το ύψος (παρ' ότι φοβάται ΚΑΙ το ύψος) και κάνει άτσαλο βηματισμό στον αέρα να φύγει να σωθεί - προς το μέρος μου μπας και βρει αγκαλιά εύκαιρη, που βρίσκει γιατί δεν τον αφήνω να πέσει κάτω...
Φοβάται κι άλλα πράγματα συνηθισμένα ή μη. Ένα τζακ ράσελ μια φορά του έκοψε τη μιλιά και τη μαγκιά (απ' αυτή διαθέτει μπόλικη ο φλώρος όταν έχει να κάνει με άλλα σκυλιά...). Φοβάται μια θεία μου χωρίς λόγο. Μια ζωή τη γαυγίζει και φεύγει από κοντά της, παρ' ότι η γυναίκα ποτέ δεν του έκανε τίποτα. Κ.λπ. κ.λπ.
Έχω γνωρίσει μια σκύλα που δεν φοβόταν απολύτως τίποτα και ούτε είχε και επίγνωση κανενός κινδύνου. Αλλά ήταν χαζή αυτή η σκύλα...
hello?
Ο δικός μου πάντως στο ιατρείο της πρώτης του γιατρού δεν έμπαινε μέσα με τίποτα, κρατούσε αντίσταση με τα πόδια έξω από την πόρτα.
Και τώρα, παρ' ότι με το γιατρό έχει ικανοποιητικές σχέσεις (τον ανέχεται) στην αναμονή δεν ασχολείται με τα άλλα σκυλιά που περιμένουν, δεν ακούει, δε βλέπει, δε μυρίζει. Κάθεται στα πόδια μου παναγία και τρέμει.
Κι όταν ανεβαίνει σ' αυτό το τραπέζι της εξέτασης πριν καταφτάσει ο δήμιος (γιατρός)... πόσες φορές παραλίγο να γκρεμοτσακιστεί γιατί δεν τον ενδιαφέρει το ύψος (παρ' ότι φοβάται ΚΑΙ το ύψος) και κάνει άτσαλο βηματισμό στον αέρα να φύγει να σωθεί - προς το μέρος μου μπας και βρει αγκαλιά εύκαιρη, που βρίσκει γιατί δεν τον αφήνω να πέσει κάτω...
Φοβάται κι άλλα πράγματα συνηθισμένα ή μη. Ένα τζακ ράσελ μια φορά του έκοψε τη μιλιά και τη μαγκιά (απ' αυτή διαθέτει μπόλικη ο φλώρος όταν έχει να κάνει με άλλα σκυλιά...). Φοβάται μια θεία μου χωρίς λόγο. Μια ζωή τη γαυγίζει και φεύγει από κοντά της, παρ' ότι η γυναίκα ποτέ δεν του έκανε τίποτα. Κ.λπ. κ.λπ.
Έχω γνωρίσει μια σκύλα που δεν φοβόταν απολύτως τίποτα και ούτε είχε και επίγνωση κανενός κινδύνου. Αλλά ήταν χαζή αυτή η σκύλα...
Α όχι η Λάρα μου δεν φοβάται καθόλου τον κτηνίατρο! Τον αγαπάει γιατί της λέει συνέχεια πόσο όμορφη είναι και της δίνει πολλά μπισκοτάκια. Μόλις βλέπει την ένεση βέβαια, η ουρά πάει κάτω από τα σκέλια, αλλά μόλις τελειώνει την αφήνει να χώνει τη μούρη της στο κουτί με τα μπισκότα οπότε δεν την νοιαζει πια
Την προηγούμενη ναι, την φοβόταν πολύ. Κι εκεινη φοβόταν τα σκυλιά όμως. Πικρό θέμα...
Τον τωρινό μας καθόλου! Όλο αγκαλιές και φιλιά είναι!!!
Τον τωρινό μας καθόλου! Όλο αγκαλιές και φιλιά είναι!!!
