Γειά σας παιδιά, είμαι ο Έκτωρ. Κατά κόσμον ο σκύλος της Andromeda - στην πραγματικότητα όμως εγώ είμαι το αφεντικό. Η δικιά μου άργησε πολύ να κάνει την παρουσίαση μου. Ας είναι καλά η Veronica που την προέτρεψε !!!
Λοιπόν, γεννήθηκα το καλοκαίρι των Ολυμπιακών της Αθήνας, και είμαι 28 κιλά, αρκετά μεγαλόσωμος και ψηλός (δεν καθόμουν να με μετρήσει η δικιά μου - τί είμαι, κανένας φλώρος
. Χαρακτηριστικό μου τα μακριά ψηλά μπροστινά μου πόδια, τα οποία χρησιμοποιώ πάρα πολύ, όπως εσείς τα χέρια σας. Το καλύτερο μου ήταν όταν με έψελνε η δικιά μου για μία παρεξήγηση που είχε γίνει (αλήθεια, ένα άλλο σκυλί μπήκε από το παράθυρο και έφαγε αυτά τα παπούτσια) και της έκλεισα το στόμα με το μπροστινό δεξί μου πόδι !
Δεν είμαι ράτσας, αλλά παρακαλώ προσέξτε στο άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου την καφέ καρδιά που έχω στο πλευρό μου ! Έτσι αποπροσανατολίζω όσους ρωτούν για ράτσες ... Έχω την συμπεριφορά κυνηγόσκυλου, και έχω πιάσει αρκέτά περιστέρια που έρχονται στο μπαλκόνι μας. Τα πηγαίνω στην δικιά μου, και αυτή τα ελευθερώνει - καθόλου μυαλό αυτό το κορίτσι !
Η ιστορία μου κοινή με εκείνη όλων των υιοθετημένων αδέσποτων. Με πετάξανε κουταβάκι στην εξοχή, όπου έτρωγα ακόμη και χώμα για να επιβιώσω. Έτρωγα ακόμη πέτρες και ξύλο. Κάποιοι προσπάθησαν να με πνίξουν στην θάλασσα, ενώ μου πάτησαν με δίκυκλο την ουρά (ευτυχώς ήταν μόνο μία εξάρθρωση και την έβαλε στην θέση της η γιατρός μου). Από τότε απεχθάνομαι μηχανάκια και ποδήλατα, ενώ φοβάμαι όταν μου κάνουν μπάνιο. Ευτυχώς κάποια στιγμή με βρήκαν αποστεωμένο κάποιοι φιλόζωοι, οι οποίοι άρχισαν να με ταΐζουν μαζί με άλλα αδέσποτα. Έπειτα έβαλαν αγγελία για να μου βρούν σπίτι, και όταν ήμουν 6 μηνών ήλθε και με πήρε η δικιά μου.
Βρέθηκα λοιπόν από τους αγρούς και τις εξοχές, σε διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Όλοι έλεγαν ότι δεν θα προσαρμοστώ, αλλά έγινα ο νούμερο ένα σπιτόσκυλος (η λέξη σπιτόγατος είναι απλώς λάθος και αρνούμαι να την χρησιμοποιήσω). Βέβαια τον πρώτο μήνα ήμουν σοκαρισμένος - τρία γεύματα με μαγειρεμένο φαγητό την ημέρα, δικό μου κρεβάτι και παιχνίδια, ζέστη, χάδια, αγάπη, και καθόλου ξύλο ; Η δικιά μου έγινε αμέσως αλοιφή, και από τότε της πήρα τον αέρα (και δεν της τον έχω δώσει πίσω) Και η διοίκηση (μαμά, μπαμπάς) εξαιρετική, αν και τον μπαμπά τον έτρεμα (όπως όλους τους άντρες) στην αρχή. Τώρα είναι ο νούμερο ένα θαυμαστής μου, και μου κάνει όλα τα χατήρια. Είναι πολύ καλό να ξέρεις που να απευθυνθείς σε κάθε περίπτωση ...
Οι φήμες που λένε ότι εξακολουθώ να συμπεριφέρομαι σαν μεγάλο κουτάβι είναι ανυπόστατες και τις διαψεύδω. Σημειώστε παρακαλώ ότι δεν χρειάστηκε να με μάθουν να μην λερώνω μέσα - προτιμώ να σκάσω, παρά να λερώσω. Στην ανάγκη χτυπώ την πόρτα και κλαίω. Ούτε εμετό δεν κάνω στο σπίτι (βγαίνω στο μπαλκόνι). Είμαι επίσης πολύ καθαρός - δεν πατάω ποτέ σε λάσπες. Για αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί σκουπίζουν συνέχεια στο σπίτι - εγώ έχω κοντό τρίχωμα, αλλά η δικιά μου έχει μακρύ μαλλί και μάλλον αυτή μαδάει. Επίσης γλύφομαι και χτενίζομαι σαλιώνοντας τα νύχια μου (κάνω ΤΗ χωρίστρα). Η δικιά μου με φωνάζει γάτα και ωραιοπαθή, αλλά αυτή την ανατροφή της έχει δώσει η διοίκηση !
Τρελαίνομαι να κάνω τον τροχονόμο από το μπαλκόνι σε όσα μηχανάκια ανεβαίνουν τον δρόμο μας που είναι κάθοδος. Γενικά το καλύτερο μου είναι να διαφεντεύω την περιοχή από το μπαλκόνι, και όσο μεγαλύτερος χαμός γίνεται (μποτιλιάρισμα, διαδηλώσεις), τόσο το καλύτερο. Επίσης λατρεύω να βλέπω τηλεόραση - διαφημίσεις, ντοκυμανταίρ, ταινίες με ζώα (αγαπημένη μου τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας), αλλά όχι αισθηματικά που τα βαριέμαι. Η διοίκηση δεν ανοίγει πάντοτε την τηλεόραση όταν το θέλω, οπότε είδα πως το κάνουν και τώρα μπορώ να την ανοίξω όποτε έχω όρεξη. Αν η δικιά μου σας πεί για τότε που άνοιξε η τηλεόραση στις 2 το πρωί και τους έκοψε το αίμα, εγώ πάντως κοιμόμουν και δεν ξέρω τίποτε.
Ελαττώματα δεν έχω, αλλά έχω ευαισθησίες. Η κτηνίατρος λέει πως είμαι φοβικός ως πρώην αδέσποτο. Φοβάμαι τους ανθρώπους, και ιδιαίτερα τα παιδιά και τους άνδρες. Δεν θέλω να με πλησιάζουν άγνωστοι, και κυρίως να πλησιάζουν τους δικούς μου. Όταν βγάινω βόλτα κοιτάω γύρω μου σαν περισκόπιο, μήπως μας ακολουθεί κανείς, ή μας την έχει στημένη σε καμιά γωνία. Επίσης τρώω τα πάντα όπως όταν ήμουν αδέσποτο. Το πιό περίεργο που έφαγα λένε πως είναι το κομπολόι του μπαμπά. Δεν καταλαβαίνω γιατί αναστατώθηκαν τόσο, αφού το επέστρεψα κατά την βραδυνή βόλτα. Τέλος πάντων, επειδή η περιοχή μας έχει φόλες, εμένα μου φοράνε φίμωτρο που δεν μου αρέσει καθόλου γιατί μου χαλάει και την μόστρα. Τέλος πάντων, επειδή κυκλοφορώ σαν τον Χάνιμπαλ Λέκτωρ και γαβγίζω όποιον άγνωστο πλησιάσει εμένα ή τους δικούς μου, στην γειτονιά πολλοί με κακολογούν και με λένε άγριο. Εδώ κάποιες συμβουλές σας τις χρειάζομαι, μήπως και ξεφορτωθώ το φίμωτρο και σταματήσω να φοβάμαι.
Λοιπόν αυτά. Ελπίζω να σας άρεσε η παρουσίαση. Αν δεν σας άρεσε ζητήστε τα ρέστα από την δικιά μου ...
Λοιπόν, γεννήθηκα το καλοκαίρι των Ολυμπιακών της Αθήνας, και είμαι 28 κιλά, αρκετά μεγαλόσωμος και ψηλός (δεν καθόμουν να με μετρήσει η δικιά μου - τί είμαι, κανένας φλώρος
. Χαρακτηριστικό μου τα μακριά ψηλά μπροστινά μου πόδια, τα οποία χρησιμοποιώ πάρα πολύ, όπως εσείς τα χέρια σας. Το καλύτερο μου ήταν όταν με έψελνε η δικιά μου για μία παρεξήγηση που είχε γίνει (αλήθεια, ένα άλλο σκυλί μπήκε από το παράθυρο και έφαγε αυτά τα παπούτσια) και της έκλεισα το στόμα με το μπροστινό δεξί μου πόδι ! Δεν είμαι ράτσας, αλλά παρακαλώ προσέξτε στο άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου την καφέ καρδιά που έχω στο πλευρό μου ! Έτσι αποπροσανατολίζω όσους ρωτούν για ράτσες ...
Έχω την συμπεριφορά κυνηγόσκυλου, και έχω πιάσει αρκέτά περιστέρια που έρχονται στο μπαλκόνι μας. Τα πηγαίνω στην δικιά μου, και αυτή τα ελευθερώνει - καθόλου μυαλό αυτό το κορίτσι ! Η ιστορία μου κοινή με εκείνη όλων των υιοθετημένων αδέσποτων. Με πετάξανε κουταβάκι στην εξοχή, όπου έτρωγα ακόμη και χώμα για να επιβιώσω. Έτρωγα ακόμη πέτρες και ξύλο. Κάποιοι προσπάθησαν να με πνίξουν στην θάλασσα, ενώ μου πάτησαν με δίκυκλο την ουρά (ευτυχώς ήταν μόνο μία εξάρθρωση και την έβαλε στην θέση της η γιατρός μου). Από τότε απεχθάνομαι μηχανάκια και ποδήλατα, ενώ φοβάμαι όταν μου κάνουν μπάνιο. Ευτυχώς κάποια στιγμή με βρήκαν αποστεωμένο κάποιοι φιλόζωοι, οι οποίοι άρχισαν να με ταΐζουν μαζί με άλλα αδέσποτα. Έπειτα έβαλαν αγγελία για να μου βρούν σπίτι, και όταν ήμουν 6 μηνών ήλθε και με πήρε η δικιά μου.
Βρέθηκα λοιπόν από τους αγρούς και τις εξοχές, σε διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Όλοι έλεγαν ότι δεν θα προσαρμοστώ, αλλά έγινα ο νούμερο ένα σπιτόσκυλος (η λέξη σπιτόγατος είναι απλώς λάθος και αρνούμαι να την χρησιμοποιήσω). Βέβαια τον πρώτο μήνα ήμουν σοκαρισμένος - τρία γεύματα με μαγειρεμένο φαγητό την ημέρα, δικό μου κρεβάτι και παιχνίδια, ζέστη, χάδια, αγάπη, και καθόλου ξύλο ; Η δικιά μου έγινε αμέσως αλοιφή, και από τότε της πήρα τον αέρα (και δεν της τον έχω δώσει πίσω)
Και η διοίκηση (μαμά, μπαμπάς) εξαιρετική, αν και τον μπαμπά τον έτρεμα (όπως όλους τους άντρες) στην αρχή. Τώρα είναι ο νούμερο ένα θαυμαστής μου, και μου κάνει όλα τα χατήρια. Είναι πολύ καλό να ξέρεις που να απευθυνθείς σε κάθε περίπτωση ... Οι φήμες που λένε ότι εξακολουθώ να συμπεριφέρομαι σαν μεγάλο κουτάβι είναι ανυπόστατες και τις διαψεύδω. Σημειώστε παρακαλώ ότι δεν χρειάστηκε να με μάθουν να μην λερώνω μέσα - προτιμώ να σκάσω, παρά να λερώσω. Στην ανάγκη χτυπώ την πόρτα και κλαίω. Ούτε εμετό δεν κάνω στο σπίτι (βγαίνω στο μπαλκόνι). Είμαι επίσης πολύ καθαρός - δεν πατάω ποτέ σε λάσπες. Για αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί σκουπίζουν συνέχεια στο σπίτι - εγώ έχω κοντό τρίχωμα, αλλά η δικιά μου έχει μακρύ μαλλί και μάλλον αυτή μαδάει.
Επίσης γλύφομαι και χτενίζομαι σαλιώνοντας τα νύχια μου (κάνω ΤΗ χωρίστρα). Η δικιά μου με φωνάζει γάτα και ωραιοπαθή, αλλά αυτή την ανατροφή της έχει δώσει η διοίκηση ! Τρελαίνομαι να κάνω τον τροχονόμο από το μπαλκόνι σε όσα μηχανάκια ανεβαίνουν τον δρόμο μας που είναι κάθοδος. Γενικά το καλύτερο μου είναι να διαφεντεύω την περιοχή από το μπαλκόνι, και όσο μεγαλύτερος χαμός γίνεται (μποτιλιάρισμα, διαδηλώσεις), τόσο το καλύτερο. Επίσης λατρεύω να βλέπω τηλεόραση - διαφημίσεις, ντοκυμανταίρ, ταινίες με ζώα (αγαπημένη μου τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας), αλλά όχι αισθηματικά που τα βαριέμαι. Η διοίκηση δεν ανοίγει πάντοτε την τηλεόραση όταν το θέλω, οπότε είδα πως το κάνουν και τώρα μπορώ να την ανοίξω όποτε έχω όρεξη. Αν η δικιά μου σας πεί για τότε που άνοιξε η τηλεόραση στις 2 το πρωί και τους έκοψε το αίμα, εγώ πάντως κοιμόμουν και δεν ξέρω τίποτε.
Ελαττώματα δεν έχω, αλλά έχω ευαισθησίες. Η κτηνίατρος λέει πως είμαι φοβικός ως πρώην αδέσποτο. Φοβάμαι τους ανθρώπους, και ιδιαίτερα τα παιδιά και τους άνδρες. Δεν θέλω να με πλησιάζουν άγνωστοι, και κυρίως να πλησιάζουν τους δικούς μου. Όταν βγάινω βόλτα κοιτάω γύρω μου σαν περισκόπιο, μήπως μας ακολουθεί κανείς, ή μας την έχει στημένη σε καμιά γωνία. Επίσης τρώω τα πάντα όπως όταν ήμουν αδέσποτο. Το πιό περίεργο που έφαγα λένε πως είναι το κομπολόι του μπαμπά. Δεν καταλαβαίνω γιατί αναστατώθηκαν τόσο, αφού το επέστρεψα κατά την βραδυνή βόλτα. Τέλος πάντων, επειδή η περιοχή μας έχει φόλες, εμένα μου φοράνε φίμωτρο που δεν μου αρέσει καθόλου γιατί μου χαλάει και την μόστρα. Τέλος πάντων, επειδή κυκλοφορώ σαν τον Χάνιμπαλ Λέκτωρ και γαβγίζω όποιον άγνωστο πλησιάσει εμένα ή τους δικούς μου, στην γειτονιά πολλοί με κακολογούν και με λένε άγριο. Εδώ κάποιες συμβουλές σας τις χρειάζομαι, μήπως και ξεφορτωθώ το φίμωτρο και σταματήσω να φοβάμαι.
Λοιπόν αυτά. Ελπίζω να σας άρεσε η παρουσίαση. Αν δεν σας άρεσε ζητήστε τα ρέστα από την δικιά μου ...
