Ακολουθωντας το ενστικτο μας,που μας λεει να βγαινουμε βολτες,παρα τις προσταγες της λογικης (και της κτηνιατρου...)να καθομαστε σπιτι μεχρι να μεγαλωσουμε μη ρισκαροντας για ...οξ'απο'δω,αλλά και συμπλεοντας με τη σκεψη πολλων απο εσας που λετε απο τη μια οτι ο κουρασμενος σκυλος ειναι και πιο υπακουος,απο την αλλη βγειτε βολτα να γουσταρετε,καναμε λοιπον την πρωτη βολτα μας στο βουνο.παρακειμενο στην Πατρα δασος και μεσα στην ηρεμια μας,αφησα τον Φοιβο να ερθει για πρωτη φορα απο τοτε που εφυγε απο τα Γιαννιτσοχωρια,σε επαφη με τη Φυση.Τον αφησα ελευθερο,απο κοντα οσο διακριτικα ηθελα,ωστε να μην ψαχνομαστε-αν και με λαχταρισε να πω καποια στιγμη που δεν τον εβλεπα,και ο μικρος εδειξε να το διασκεδασει.η περιεργεια του με τη μουσουδα να σκαναρει τα παντα στο διαβα του,αλλά και η ενεργεια του να διοχετευεται με αρμονικο τροπο στη Φυση,περασε καμμια ωριτσα κανοντας τη βολτα μας αναμεσα στα πευκα και στην πρασιναδα του βουνου...Το απολαυσε τα μεγιστα ως εδειξε ο μικρος,νερο φυσικα τού ειχα εξασφαλισει μαζι για να πινει να φευγει η κουραση,αλλά και ενα αγχωτικο 5λεπτο να τον ψαχνω χωρις να τον βλεπω.Καπου χωθηκε και αλλαξε εντελως πορεια και δυστυχως στο ακουσμα του Ονοματος του δεν εμφανιζοταν.Την "ακουσα" λιγο ειναι η πικρη αληθεια.Ευτυχως που ειχαμε την ιδια σκεψη-ηλπιζα βασικα...-να τον αφησω και να τον συναντησω κοντα στο σημειο που ειχα το αυτοκινητο...ΕΥΤΥΧΩΣ ακουσε τη σκεψη μου.Δεν τον μαλωσα,δεν του φωναξα,αλλά μολις τον ειδα και ακουσε "Φοιβο" μπορει και να ηρθε-οπως το εκοψα-ολο χαρα προς το μερος μου!Απο κει και μετα λουρακι και βολτα μαζι...
Λοιπον μην το κουραζω αλλο,παρτε μια γευση απο την βολτιτσα μας...
την πιο κατω δεν την πετυχα καθαρη ως φωτο αλλά γουσταρω την απορημενη φατσα του οταν κοιταζε τιο φακο...
μεγαλωνει ο μικρος...μερα με τη μερα...
Ειπαμε...βολταρε και ανοιξε η καρδια του
και ελπιζω το χαμογελο αυτο στην τελευταια φωτο να σημαινει εστω ενα "ευχαριστω" για τη βολτα
Και εις αλλα με υγεια(Πετρο την επομενη παρε και τα δικα σου και φυγαμεεε)
