Γεια σας και πάλι! Πριν λίγο συστήθηκα στα νέα μέλη και αμέσως αμέσως να κάνω ερώτηση
Για διάφορους λόγους , που δεν εξαρτώνταν από εμένα και είναι αρκετά μεγάλη ιστορία, ο μικρός βρέθηκε στα χέρια μου σε πολύ μικρή ηλικία, όταν ακόμα έπρεπε να είναι με τη μανούλα του…οπότε μαζί με άλλες δυσκολίες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε για να μάθουμε «τρόπους», είχα άλλη μια σοβαρή έννοια…την κοινωνικοποίηση του, κυρίως όσον αφορά άλλα σκυλιά και το έξω περιβάλλον…δεν γινόταν να τον έχω κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα μέχρι να γίνει 4 μηνών χωρίς να έχει δει τίποτα, ειδικά όταν δεν είχε τις εμπειρίες που έπρεπε από τη μαμά και τα αδερφάκια του…
Άρχισα λοιπόν να τον βγάζω αραιά και που…την πρώτη φορά ήτανε τρομοκρατημένος…έκλαιγε ο κακομοίρης, έτρεμε σαν το ψάρι και ήθελε να ανέβει στο πόδι μου….εγώ παρόλο που τον λυπήθηκα δεν τον πήρα αγκαλιά, απλά τον άφησα κανα 2 λεπτά και πήγαμε σπίτι…ε σιγά σιγά ένιωθε καλύτερα, παρόλο που δεν βγαίνουμε συνέχεια…τώρα περπατάει σαν κύριος δίπλα μου, μέχρι να δει χορτάρι όπου βουτάει σαν τρελός και κυλιέται με μανίαJ
Το πρόβλημα είναι ότι στη γειτονιά μου έχει πολλά αδέσποτα…την τελευταία φορά να φανταστείτε, την ώρα που γυρνούσαμε σπίτι άκουσα από πίσω μας θόρυβο και γυρνάω και βλέπω ένα μεγάλο σκυλί να έρχεται τρέχοντας κιόλας κατά πάνω μας και με καθόλου καλές διαθέσεις βλέποντας τον μικρό, τον οποίο ήρεμα πήρα στην αγκαλιά μου (χωρίς να καταλάβει τίποτα γιατί δεν είχε δει καν τον σκύλο) και φύγαμε…μια άλλη φορά είδα ένα μικρόσωμο κανισάκι το οποίο πλησίασε και σκεφτόμενη εγώ πως ανήκει σε μια κυρία απέναντι που τα αφήνει να βγαίνουν, είπα να πλησιάσουμε…πήγε ο μικρός ο καημένος ήσυχος και ήρεμος και μόλις πήγε να του μυρίσει λίγο τη μουσούδα, αγρίεψε το άλλο και πήγε να τον αρπάξει…δεν του έκανε ζημιά, αλλά όπως και να χει τον τρόμαξε…και από τότε δεν ρίσκαρα να πλησιάσω άλλο σκυλί, όσο ήρεμο και αν φαίνεται…
Εγώ μένω στη Δυτική Θεσσαλονίκη και αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι αν ξέρει κάποιος ένα μέρος που να μπορώ να πάω με το κουτάβι να δει κι άλλα σκυλάκια που να είναι κοινωνικοποιημένα και να παίξει μαζί τους….είμαστε τόσο καλά παιδιά και δεν έχουμε ούτε ένα φιλαράκι
Συγνώμη για το τεράστιο post
Για διάφορους λόγους , που δεν εξαρτώνταν από εμένα και είναι αρκετά μεγάλη ιστορία, ο μικρός βρέθηκε στα χέρια μου σε πολύ μικρή ηλικία, όταν ακόμα έπρεπε να είναι με τη μανούλα του…οπότε μαζί με άλλες δυσκολίες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε για να μάθουμε «τρόπους», είχα άλλη μια σοβαρή έννοια…την κοινωνικοποίηση του, κυρίως όσον αφορά άλλα σκυλιά και το έξω περιβάλλον…δεν γινόταν να τον έχω κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα μέχρι να γίνει 4 μηνών χωρίς να έχει δει τίποτα, ειδικά όταν δεν είχε τις εμπειρίες που έπρεπε από τη μαμά και τα αδερφάκια του…
Άρχισα λοιπόν να τον βγάζω αραιά και που…την πρώτη φορά ήτανε τρομοκρατημένος…έκλαιγε ο κακομοίρης, έτρεμε σαν το ψάρι και ήθελε να ανέβει στο πόδι μου….εγώ παρόλο που τον λυπήθηκα δεν τον πήρα αγκαλιά, απλά τον άφησα κανα 2 λεπτά και πήγαμε σπίτι…ε σιγά σιγά ένιωθε καλύτερα, παρόλο που δεν βγαίνουμε συνέχεια…τώρα περπατάει σαν κύριος δίπλα μου, μέχρι να δει χορτάρι όπου βουτάει σαν τρελός και κυλιέται με μανίαJ
Το πρόβλημα είναι ότι στη γειτονιά μου έχει πολλά αδέσποτα…την τελευταία φορά να φανταστείτε, την ώρα που γυρνούσαμε σπίτι άκουσα από πίσω μας θόρυβο και γυρνάω και βλέπω ένα μεγάλο σκυλί να έρχεται τρέχοντας κιόλας κατά πάνω μας και με καθόλου καλές διαθέσεις βλέποντας τον μικρό, τον οποίο ήρεμα πήρα στην αγκαλιά μου (χωρίς να καταλάβει τίποτα γιατί δεν είχε δει καν τον σκύλο) και φύγαμε…μια άλλη φορά είδα ένα μικρόσωμο κανισάκι το οποίο πλησίασε και σκεφτόμενη εγώ πως ανήκει σε μια κυρία απέναντι που τα αφήνει να βγαίνουν, είπα να πλησιάσουμε…πήγε ο μικρός ο καημένος ήσυχος και ήρεμος και μόλις πήγε να του μυρίσει λίγο τη μουσούδα, αγρίεψε το άλλο και πήγε να τον αρπάξει…δεν του έκανε ζημιά, αλλά όπως και να χει τον τρόμαξε…και από τότε δεν ρίσκαρα να πλησιάσω άλλο σκυλί, όσο ήρεμο και αν φαίνεται…
Εγώ μένω στη Δυτική Θεσσαλονίκη και αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι αν ξέρει κάποιος ένα μέρος που να μπορώ να πάω με το κουτάβι να δει κι άλλα σκυλάκια που να είναι κοινωνικοποιημένα και να παίξει μαζί τους….είμαστε τόσο καλά παιδιά και δεν έχουμε ούτε ένα φιλαράκι
Συγνώμη για το τεράστιο post