Πόσο εύκολα ξεχνούν;;

[radionuclide]

Με αφορμή την μετάβαση της Roxy στον Βαγγέλη από τη μια και την εξαφάνιση της Rany από την άλλη,
θα ήθελα να εκφράσω ένα προβληματισμό.
Πόσο εύκολα ξεχνάει ένας σκύλος τον ιδιοκτήτη του(έναν σωστό ιδιοκτήτη που έχει άριστη σχέση με αυτόν)? Πόσο εύκολα προσαρμόζεται σε ένα νέο περιβάλλον( είτε σε νέο ιδιοκτήτη είτε σε αδέσποτη ζωή)?

 

[johnk]

Ο σκύλος (όπως και ο άνθρωπος - ακόμα και η, αρκετά παρεξηγημένη ...γάτα), όπως το έθεσες (ένα σωστό ιδιοκτήτη, που έχει άριστη σχέση με αυτόν), δεν ξεχνάει...

Μπορεί να τον δει μετά από χρόνια και να τον γνωρίσει, με την εκδήλωση όλων των συναισθημάτων - αντιδράσεων, που συνεπάγεται η αναγνώριση αυτή... Χιλιάδες παραδείγματα...

Ο σκύλος, βέβαια (όπως και ο άνθρωπος), πρέπει να επιβιώσει, πρέπει να φάει κλπ. Ετσι, σε τελική ανάλυση, θα δεχτεί (με εξαιρέσεις) να τραφεί από άλλους ανθρώπους και, ίσως προσχωρήσει στους δικούς τους κανόνες, προκειμένου να επιβιώσει...

Από την άλλη πλευρά, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έχει "ξεχάσει"...
Υπάρχουν σκύλοι και φυλές σκύλων, που έχουν πιο "ευέλικτη" προσωπικότητα - προσαρμοστικότητα. Οπως, αντίστοιχα, υπάρχουν σκύλοι και φυλές που θεωρούνται "one family dogs"...

Και, για να "σπρώξω", λίγο ακόμα, το πολύ ενδιαφέρον θέμα, ας δούμε και τον αντίποδα:

Λίγα σκυλιά ξεφεύγουν σκόπιμα από την "αγέλη τους" και την περιοχή τους και αυτά ανήκουν σε τρεις κατηγορίες:

α) βασανισμένα - κακοποιημένα από τον άνθρωπό τους...
β) τσοπανόσκυλα που θέλουν να διευρύνουν την περιοχή επιρροής τους και (στο αστικό ή ημιαστικό περιβάλλον που ζούμε - διάφορες ετερόκλητες οσμές και ήχοι) είναι δύσκολο να ξαναβρούν το δρόμο της επιστροφής...
γ) χάσκυ, που το "γονίδιο" επιβάλλει εξερεύνηση σε ακτίνες μέχρι και 500 χλμ., αλλά και πάλι, ορισμένες φορές, δυσκολεύονται να επιστρέψουν...

Και στις 2 περιπτώσεις (β) και (γ), ήταν "ανεύθυνος" ο ιδιοκτήτης τους, που δεν εξασφάλισε το καλά ελεγχόμενο περιβάλλον τους - όμως, αυτά, θα είχαν την πρόθεση να επιστρέψουν

 

[ICE]

Συμφωνω. Να προσαρμοστει σε νεες συνθηκες γινεται. Να ξεχασει με την ακριβη εννοια της λεξης δυσκολο.
Το ξερω απο προσωπικη εμπειρια πριν απο χρονια.

 

[radionuclide]

Οπότε Γιάννη μπορούμε να πούμε ότι ισχύει ο κανόνας όσο πιο πολύ "δεμένο¨είναι το σκυλί με τον ιδιοκτήτη τόσο πιο δύσκολα ξεχνάει, ή υπάρχουν άλλοι(και άλλοι) παράγοντες στο μαυλό του σκύλου που έχουν αξία?

 

[johnk]

Μόλις συμπλήρωσα το παραπάνω post μου...

Και να συμπληρώσω κάτι ακόμα...

Με ένα φοβικό σκυλάκι, μπορεί να υπάρξει ένα ακόμα πρόβλημα:
Αφού έχει φύγει για κάποιο λόγο (που, στα ντροπαλά - φοβικά σκυλιά μπορεί να είναι οτιδήποτε...), παρότι προσπαθεί να επιστρέψει, όλο και κάτι μπορεί να βλέπει ή να ακούει και να απομακρύνεται περισσότερο...
Οι κινήσεις του αυτές, σίγουρα δεν είναι σκόπιμες.

 

[chrysoula]

Συμφωνω. Να προσαρμοστει σε νεες συνθηκες γινεται. Να ξεχασει με την ακριβη εννοια της λεξης δυσκολο.
Το ξερω απο προσωπικη εμπειρια πριν απο χρονια.

Ακούγεται ενδιαφέρον...πες μας!!

 

[ICE]

Ακούγεται ενδιαφέρον...πες μας!!

Πριν πολλα χρονια οταν ημουν 7 χρονων περιπου ειχαμε παρει μια ημιαιμη σκυλιτσα την Λαϊκα. Μετα απο εναμισυ χρονο περιπου ο πατερας μου δεν την ηθελα και την πηρε και την πηγε μακρια σε ενα εργοστασιο που την φροντιζαν οι εργατες. Ηταν δεμενη σε υποστεγο, παντα καλα ταϊσμενη και ειχε κανει και 2 γεννες.
Μετα απο 3 χρονια φαγωθηκα εγω να με παει ο πατερας μου να δω την Λαϊκα. Μια Κυριακη πηγαμε. Μολις πλησιασα και της μιλησα με τον γνωστο τροπο που της μιλουσα, μονο που δεν επαθε ανακοπη απο την χαρα της δεν εχω ξαναδει τετοιο πραγμα...
Εκανα και το ''λαθος'' να πλησιασω να την χαϊδεψω και απο την χαρα της με καταγρατσουνισε με τα νυχια της. Ενιωσα ομως οτι με θυμηθηκε και τρελαθηκε απο την χαρα της...
Το τι εγινε οταν εφευγα, ειναι μια αλλη ιστορια...

 

[chrysoula]

Πριν πολλα χρονια οταν ημουν 7 χρονων περιπου ειχαμε παρει μια ημιαιμη σκυλιτσα την Λαϊκα. Μετα απο εναμισυ χρονο περιπου ο πατερας μου δεν την ηθελα και την πηρε και την πηγε μακρια σε ενα εργοστασιο που την φροντιζαν οι εργατες. Ηταν δεμενη σε υποστεγο, παντα καλα ταϊσμενη και ειχε κανει και 2 γεννες.
Μετα απο 3 χρονια φαγωθηκα εγω να με παει ο πατερας μου να δω την Λαϊκα. Μια Κυριακη πηγαμε. Μολις πλησιασα και της μιλησα με τον γνωστο τροπο που της μιλουσα, μονο που δεν επαθε ανακοπη απο την χαρα της δεν εχω ξαναδει τετοιο πραγμα...
Εκανα και το ''λαθος'' να πλησιασω να την χαϊδεψω και απο την χαρα της με καταγρατσουνισε με τα νυχια της. Ενιωσα ομως οτι με θυμηθηκε και τρελαθηκε απο την χαρα της...
Το τι εγινε οταν εφευγα, ειναι μια αλλη ιστορια...

Είμαι βέβαιη ότι σε θυμήθηκε... ή καλύτερα ότι δε σε ξέχασε ποτέ!

 

[ICE]

Είμαι βέβαιη ότι σε θυμήθηκε... ή καλύτερα ότι δε σε ξέχασε ποτέ!

Ετσι...

 

[BiggBilly]

Οταν έφυγα φαντάρος η Σόνια ήταν 4μηνών. Μετά απο 9μήνες γύρισα σπίτι και μόλις μπήκα στο σπίτι κοκκάλωσε. Την αντίδραση αυτή δεν την έχω ξαναδεί σε σκύλο. Με κοίταγε στα μάτια με αυτιά πίσω και μάτια ορθάνοικτα προσπαθόντας να καταλάβει αν ήμουν όντως αυτός που περίμενε τόσο καιρό...
Μόλις άκουσε και την φωνή μου άρχισε να τρίβεται πάνω μου. Έσπασε και ένα βάζο με την ουρά της

 

[Berna]

Ο Κούκης κατουρήθηκε από την χαρά του όταν με είδε μετά από έναν μήνα (4ων μηνών ήταν τότε)