Ερωτηση γενικης κρισεως... Εχω διαβασει, εχουμε ξαναπει οτι τα παιχνιδια που δινουμε για να παιζουνε πρεπει να τα εχουμε εμεις, να τα δινουμε οποτε θελουμε εμεις, να τα παιρνουμε οπουτε θελουμε εμεις κτλ... Προσπαθω γενικως να τα κραταω καπου ψηλα και να του τα αφηνω να παιζει για ωρες και μετα παλι να τα ξαναμαζευω. Κατα τη διαρκεια που εχει καποιο παιχνιδι του και παιζει, κατα ποσο καλο ειναι να τον αφηνουμε να του ανηκει πληρως? Για παραδειγμα του ειχα παρει μια μπαλα λουτρινη (την οποια την ειχα βρει παμφθηνη) και ελεγα οτι ετσι κ του τη δωσω θα κρατησει μονο 2 λεπτα και θα τη σκισει... Τελικα του την εδωσα αλλα τον διορθωνα οταν αρχιζε να την τραβαει για να τη σκισει. Και οταν λεω διορθωση απλα του εβαζα αλλο παιχνιδι στο στομα και μαζευα την μπαλιτσα. Ειναι εδω και ενας μηνας και η μπαλιτσα ζει και παιζει μαζι της χωρις να τη σκιζει, απλως την πεταει, την αρπαζει κ τρεχει... Πειραζει να τον διορθωνω το πως να συμπεριφερεται στα παιχνιδια του? Απλως δεν ξερω γιατι, αλλα δεν μου κανει για καλο να θελει να τα καταστρεφει. Επισης με τον ιδιο τροπο με το κρεβατακι του που θελει να το σκισει ωρες ωρες... Να τους ανηκουν και να τους βαζουμε ορια ή να τους ανηκουν κ ας τα διαλυσουν?
, πολλές μπαλίτσες που είναι ανθεκτικές και ένα λάστιχο φαρδύ για ρούχα που το έχω δέσει στην καρέκλα και κρέμεται μέχρι ένα σημείο για άσκηση. Έχω δει ότι σηκώνεται στα δύο πόδια και παλεύει να το φτάσει και να το δαγκώσει. Δε ζορίζεται στο παιχνίδι καθόλου, παρά μόνο όταν προσπαθεί να παίξει και με την μπάλα και με την κλεμμένη κάλτσα! 
