Δημιουργία, ενδυνάμωση της σχέσης ανθρώπου-σκύλου

[Vasbar]

Λέμε για άριστη σχέση σκύλου ανθρώπου. Λέμε για σχέση εμπιστοσύνης. Λέμε για ειλικρινή σχέση μεταξύ των δύο. Λέμε για σχέση αγάπης. Κλπ…



Όμως:
Πως γίνεται η δημιουργία σχέσης ανάμεσα στον σκύλο και τον άνθρωπο?


Πως γίνεται η ενδυνάμωση της σχέσης ανάμεσα στον σκύλο και άνθρωπο?



Πως γίνεται ανάκτηση της σχέσης μετά από αλλεπάλληλα λάθη του ανθρώπου προς τον σκύλο?



Πως μπορούμε να παίζουμε με τον σκύλο χωρίς να του δίνουμε πόντους κυριαρχίας στον άνθρωπο?

 

[kkranis]

Βασίλη, επειδή είμαι παθων στο συγκεκριμένο ζήτημα, κάνοντας λάθη με τα οποία φρόντισα να καταστρέψω τη σχέση μου με το σκύλο μου όταν ήταν κουτάβι, θα σου απαντήσω λίγο "απόλυτα", βάση της δικής μου εμπειρίας και μόνο. Από εκεί και πέρα μιλάμε για ότι άλλο θες επί του θέματος

Λέμε για άριστη σχέση σκύλου ανθρώπου. Λέμε για σχέση εμπιστοσύνης. Λέμε για ειλικρινή σχέση μεταξύ των δύο. Λέμε για σχέση αγάπης. Κλπ…



Όμως:
Πως γίνεται η δημιουργία σχέσης ανάμεσα στον σκύλο και τον άνθρωπο?
Από κουταβίσια ηλικία με το τάισμα, τα χάδια και το παιχνίδι

Πως γίνεται η ενδυνάμωση της σχέσης ανάμεσα στον σκύλο και άνθρωπο?
Παιχνίδι


Πως γίνεται ανάκτηση της σχέσης μετά από αλλεπάλληλα λάθη του ανθρώπου προς τον σκύλο?
Παιχνίδι, παιχνίδι και παιχνίδι, ακόμα και χωρίς τη χρήση αντικειμένων. Ο σκύλος πρέπει να λαμβάνει ευχάριστες εμπειρίες ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που έρχεται σε επαφή με το αφεντικό. Δυσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Πως μπορούμε να παίζουμε με τον σκύλο χωρίς να του δίνουμε πόντους κυριαρχίας στον άνθρωπο?
Η ώρα του παιχνιδιού είναι ώρα παιχνιδιού και εκεί δεν τίθεται θέμα ιεραρχίας. Αν το θέσουμε με ένα "αθρώπινο" παράδειγμα (το οποίο είχε χρησιμοποιήσει ο εκπαιδευτής μας για να μου εξηγήσει εμένα), είναι σαν να σε προσκαλεί ο διευθυντής σου από τη δουλειά σου για ένα καφέ με τάβλι μετά το 8ωρο. Στο παιχνίδι δε θα κοιτάξεις να μην κερδίσεις επειδή ο άλλος είναι "ανώτερος", αλλά επειδή ακριβώς είναι ένα παιχνίδι, θα περάσετε και οι δύο καλά

 

[zouzounos]

απλα αν ασχολεισαι με τον σκυλο σου οτι και αν ειναι αυτο
τα φτιαχνετε μια χαρα ολα

 

[Vasbar]

Κάτι παραπάνω? Κάποιο μαγικό κολπάκι? Κάποια ωραία συνταγή? Λίγο παραπάνω επέκταση?

 

[Angelos]

Πως γίνεται ανάκτηση της σχέσης μετά από αλλεπάλληλα λάθη του ανθρώπου προς τον σκύλο?

Τα αλλεπάλληλα κατά την διάρκεια της ανάπτυξης ενός σκύλου είναι συχνό φαινόμενο,και επιτρέπονται!Διαφορετικά δεν θα έχουμε την ευκαιρία μέσα απο αυτά να μάθουμε,συγγνώμη που χρησιμοποιώ πληθυντικό αλλά λίγο πολύ όλοι μας έχουμε κάνει λάθη!
Ο σκύλος έχει την δυνατότητα να "συγχωρεί" το αφεντικό του,να το θυμάσαι αυτό,με τις κατάλληλες μεθόδους τοποθετεί και πάλι τον ιδιοκτήτη του πιο ψηλά απο κάθε άλλο!Αρκεί να ασχοληθείς μαζί του πραγματικά,το να τον πας απλά μια βόλτα μόνο και μόνο για την ανάγκη του,δεν είναι ασχολούμαι με τον σκύλο μου,συγγνώμη!Θα σου πρότεινα να τον έχεις όσο πιο συχνά γίνεται μαζί σου,όπου σου επιτρέπεται να τον έχεις παρέα όπου αυτό είναι εφικτό με άλλα λόγια!!
Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα σε συγχωρέσει για κάποιο απο τα λάθη σου αλλά θα χτιστεί και μία εξαιρετική σχέση!! Αυτή την σχέση που ακούς να αποκαλούν σχέση ανθρώπου(ιδιοκτήτη) με τον σκύλο του!!
Δεν είανι ακατόρθωτο!!

 

[Vasbar]

Παίδες... Όλοι κάναμε, και όλοι κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι οτι πολλοι άνθρωποι δεν έχουν τον τρόπο... Δεν θεωρώ ότι είμαστε σε μια τέλεια κατασταση οπου δεν γίνοντε λάθη. Το θέμα είναι πως και με ποιον τρόπο μπορούμε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη, το κέφι, τον ενθουθισαμό, την πίστη, την ανάγκη του να είαι κοντά μας, το κοίταγμα στα μάτια, η όρεξη για χαμομάρες σε εμάς, η όρεξη για μάθημα, την σπιρτάδα στο βλέμα, και άλλα πολλά.

Ειναι ενας προβληματισμός ο οποίος έχει αρκετούς ανθρώπους να ενδιαφέρονται...

 

[kkranis]

Τα αλλεπάλληλα κατά την διάρκεια της ανάπτυξης ενός σκύλου είναι συχνό φαινόμενο,και επιτρέπονται!Διαφορετικά δεν θα έχουμε την ευκαιρία μέσα απο αυτά να μάθουμε,συγγνώμη που χρησιμοποιώ πληθυντικό αλλά λίγο πολύ όλοι μας έχουμε κάνει λάθη!
Ο σκύλος έχει την δυνατότητα να "συγχωρεί" το αφεντικό του,να το θυμάσαι αυτό,με τις κατάλληλες μεθόδους τοποθετεί και πάλι τον ιδιοκτήτη του πιο ψηλά απο κάθε άλλο!Αρκεί να ασχοληθείς μαζί του πραγματικά,το να τον πας απλά μια βόλτα μόνο και μόνο για την ανάγκη του,δεν είναι ασχολούμαι με τον σκύλο μου,συγγνώμη!Θα σου πρότεινα να τον έχεις όσο πιο συχνά γίνεται μαζί σου,όπου σου επιτρέπεται να τον έχεις παρέα όπου αυτό είναι εφικτό με άλλα λόγια!!
Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα σε συγχωρέσει για κάποιο απο τα λάθη σου αλλά θα χτιστεί και μία εξαιρετική σχέση!! Αυτή την σχέση που ακούς να αποκαλούν σχέση ανθρώπου(ιδιοκτήτη) με τον σκύλο του!!
Δεν είανι ακατόρθωτο!!

Διαφωνώ εντελώς!

Επιβάλονται λάθη γιατί; Για να μάθουμε στου κασίδη (σκύλου) το κεφάλι;

Όλοι μας κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από αυτά και να μην τα επαναλαμβάνουμε στο μέλλον και να προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερα.

Και ο σκύλος δε συγχωρεί τόσο εύκολα όσο λες, και ο κάθε ιδιοκτήτης μπορεί πολύ εύκολα να δημιουργήσει χρόνιο πρόβλημα στη σχέση του με το σκύλο.

Ως παράδειγμα και μόνο (μιας και το ζήτησε ο Βασίλης)...

Η Mia Skogster είναι η νικήτρια του FMBB 2010 (παγκόσμιο πρωτάθλημα Βελγικού Ποιμενικού). Όταν ο σκύλος της ήταν κουτάβι, και μέχρι την ηλικία των 6 μηνων, τον τάιζε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τα χέρια της. Μάθαινε στο σκύλο της ότι το να βρίσκεται κοντά της, είναι ότι καλύτερο.

Αν κάνετε τον κόπο να ψάξετε τα video της από το FMBB, η σχέση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα

 

[Angelos]

Δεν είπε κανείς το αντίθετο φίλε μου Βασίλη,σαφώς και λάθη κάνει ακόμη και ο καλύτερος εκπαιδευτής σκύλου
Η σχέση αυτή που ζητάς θα ανακτηθεί μόνο αν ο σκύλος σου μπεί πραγματικά στην καθημερινότητά σου,στην ζωή σου,επαναλαμβάνω το να έχουμε ένα σκύλο συνεχώς στο σπίτι δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοώ!!Επίσης θέλει χρόνο και κόπο δεν αποκτάται έτσι μία καλή σχέση!!
Όταν υιοθέτησα το γκριφόν μου ήταν 3 χρονών,είδα και έπαθα μέχρι να καταφέρω να με τοποθετήσει στην κορυφή αλλιώς τον ήθελα άλλα μου έκανε,περάσαμε δυσκολες μέρες,τώρα είναι 7 χρονών και πλέον μας εμπιστεύεται απόλυτα!Όλο αυτό για να σου εξηγήσω πως η καλή σχέση ιδιοκτήτη με τον σκύλο του έχει απαιτήσεις και είναι βραχυχρόνια!Απλά ασχολήσου περισσότερο!!Δώσε του χρόνο!

 

[harryf3]

Η χαμενη σχεση ανακταται με τάισμα με το χερι, με ενα πολυ καλο μαγειρεμενο φαγητο, χαδια, μασαζ που ελεγε και η Ευθαλια, περιποιηση, παιχνιδι, βολτα, σχετικη ελευθερια. Με Οτιδηποτε δηλαδη ανεβαζει τον σκυλο, αρκει σε αυτο να συμμετεχουμε ΚΑΙ εμεις.
Την σχεση μου την εχω χαλασει πολλες φορες αλλά την εχω φτιαξει σε πολυ καλο βαθμο με τα παραπανω.

 

[Angelos]

Διαφωνώ εντελώς!

Επιβάλονται λάθη γιατί; Για να μάθουμε στου κασίδη (σκύλου) το κεφάλι;

Όλοι μας κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από αυτά και να μην τα επαναλαμβάνουμε στο μέλλον και να προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερα.

Και ο σκύλος δε συγχωρεί τόσο εύκολα όσο λες, και ο κάθε ιδιοκτήτης μπορεί πολύ εύκολα να δημιουργήσει χρόνιο πρόβλημα στη σχέση του με το σκύλο.

Ως παράδειγμα και μόνο (μιας και το ζήτησε ο Βασίλης)...

Η Mia Skogster είναι η νικήτρια του FMBB 2010 (παγκόσμιο πρωτάθλημα Βελγικού Ποιμενικού). Όταν ο σκύλος της ήταν κουτάβι, και μέχρι την ηλικία των 6 μηνων, τον τάιζε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τα χέρια της. Μάθαινε στο σκύλο της ότι το να βρίσκεται κοντά της, είναι ότι καλύτερο.

Αν κάνετε τον κόπο να ψάξετε τα video της από το FMBB, η σχέση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα

Αυτό είναι το καλό με το forum ακούγονται αρκετες απόψεις,χαίρομαι γι αυτο,δέχομαι την άποψή σου αν κκαι δεν συμφωνώ απόλυτα!Αλλά κάθε σκύλος είναι διαφορετικός,μιλούμε μέσα απο εμπειρίες μας παντα,ετσι δεν είναι;Οι δικές μου εμπειρίες αυτά μου έδειξαν!

Α και πάντα μιλούμε χωρίς παρεξηγήσεις

 

[kkranis]

Angelos, εννοείται χωρίς παρεξήγηση και εννοείται ότι δε χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι

Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές!

@harryf3

Άρη, μια χαλασμένη σχέση μπορείς να τη φέρεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο με αυτά που περιγράφεις και πολύ κόπο, αλλά ποτέ να τη φέρεις στο σημείο που ήταν πριν γίνει το λάθος

 

[harryf3]

Εννοειται Κωστα. Το γυαλι αν ραγισει δεν κολλαει. Παντα κατι μενει.

 

[Vasbar]

Παιδιά, ο σκύλος δεν ειναι γυαλι. Πιστευω πως τον ανθρωπο του τον συγνωρει πάντα. Αν για παράδειγμα του κόψεις την ουρά με ενα τσεκούρι, αν του σπάσεις τα πόδια, αν αν αν , πάλι θα έρθει δίπλα σου με χαρα και θα ζητάει ενα χάδι σου...Υπαρχουν τετοια ακραια γεγονοτα και αλλα πολλα με χρήση ωμης βίας.

Το θέμα είναι η καθημερινότητα μας, οι δραστηριότητες μας, οι εκπαιδευσεις που μπορεί να δεχθεί απο τρίτους, η πίεση που μπορεί να δεχθεί απο τον ανθρωπο του ή απο άλλους, τα λάθη που γίνονται καθημερινά, οι λάθος διορθώσεις, οι λάθος επιβραβεύσεις, οδηγούν τον σκύλο σε κατασταση ποαράξενη. Τοποθετεί και ο ιδίος ο σκυλος ενα φραγμα. Αυτο το φραγμα ειναι εφικτό να πεσει με τα χαδια? Με την τροφη απο τα χερια μας? Με το μασαζ? Με κάτι άλλο?

Και αν πάνε στην άλλη περιπτωση που απλά υπάρχει ενα "θεματακι" άγνοιας και όχι πρώτης προτεραιότητας απο τον σκύλο στον ανθρωπο του, πως ο ανθρωπος μπορει να τοποθετηθεί πρώτος στις "προτιμησεις" του σκύλου?

Σαφώς και υπάρχει η μοναδικότητα της κάθε σχέσης, αλλά πρέπει να υπάρχει ενας γενικός κανόνας ο οποίος δαφοροποιεόται ανάλογα με την κατασταση.

 

[harryf3]

Βασιλη, πιστευω οτι ενας φοβος, μια ανασφαλεια, παντα μενει στον σκυλο.
Η σχεση θα φτιαξει, αλλά ο σκυλος θα ειναι πλεον μαζεμενος και επιφυλακτικος. Αυτο βεβαια δεν ειναι παντα κακο.

 

[ptf]

Κάτι παραπάνω? Κάποιο μαγικό κολπάκι? Κάποια ωραία συνταγή? Λίγο παραπάνω επέκταση?

Σεβασμός στο σκύλο μας και τις ανάγκες του.

 

[kkranis]

Βασίλη, θα αναφερθώ σε εμένα προσωπικά για να καταλάβεις ότι η σχέση είναι πολύ εύκολο να χαλάσει, αλλά δύσκολο να φτιαχτεί, ως ένα σημείο και μόνο.

Όταν ο σκύλος μου ήταν κουτάβι, είχα διαβάσει ότι όταν παίζουμε παιχνίδια κυριαρχίας (tug of war), ο άνθρωπος πρέπει πάντα να κερδίζει. Ακολουθώντας αυτή τη συμβουλή, φρόντιζα να κερδίζω πάντα το σκύλο μου, και να τερματίζω το παιχνίδι απότομα, με εμένα νικητή πάντα.

Το αποτέλεσμα ήταν διπλό: Δημιούργησα στο σκύλο μου μεγάλη κτητικότητα στα αντικείμενα και ταυτόχρονα του "φύτεψα" στο μυαλό την εντύπωση ότι όταν εμπλέκεται παιχνίδι στη μέση, εάν με πλησιάσει, θα το το πάρω, έστω και με το ζόρι.

Τα αποτελέσματα;

1. Καθημερινές δυσκολίες στην εκπαίδευση, γιατί η επιβράβευση που μπορούσα να δώσω ήταν μόνο στατική. Εάν του πέταγα ένα μπαλάκι, τότε αυτός κυνήγαγε, το έπιανε και μετά δεν ερχόταν σε εμένα να συνεχίσει το παιχνίδι και η εκπαίδευση.

2. Τρομερή δυσκολία στο να κάνει ο σκύλος Apport. Και είναι μια άσκηση που μου χρειάζεται πάρα πολύ και δε με παίρνει να τη χάσω για το ΙΡΟ.

Αυτή τη στιγμή έχω καταφέρει μετά από 1,5 χρόνο προσπάθειας να τον κάνω να έρχεται, αλλά ακόμα δεν έρχεται χαρούμενα προς τα εμένα και όταν με πλησιάζει, βγάζει μάσημα στο αντικείμενο (δείγμα άγχους).

Συνεχίζω να το παλεύω, αλλά είναι κάτι που ποτέ δεν πρόκειται να "έρθει" σε ολοκληρωτικό βαθμό. Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι το να βελτιώσω λίγο την ταχύτητα της επιστροφής του και να μειώσω το μάσημα. Και αυτό όχι γιατί θα έχει φτιάξει τελείως η σχέση μας σε αυτόν τον τομέα, αλλά γιατί η επανάληψη της άσκησης θα του έχει γίνει συνήθεια.

 

[Angelos]

Η χαμενη σχεση ανακταται με τάισμα με το χερι, με ενα πολυ καλο μαγειρεμενο φαγητο, χαδια, μασαζ που ελεγε και η Ευθαλια, περιποιηση, παιχνιδι, βολτα, σχετικη ελευθερια. Με Οτιδηποτε δηλαδη ανεβαζει τον σκυλο, αρκει σε αυτο να συμμετεχουμε ΚΑΙ εμεις.
Την σχεση μου την εχω χαλασει πολλες φορες αλλά την εχω φτιαξει σε πολυ καλο βαθμο με τα παραπανω.

Αυτό ομολογώ δεν το ήξερα,αλλά μου φαίνεται και απολύτως λογικό!!