Σε μια συζήτηση που είχα σήμερα με το μέλος harryf3 στο θέμα "Φοβίες", υποσχέθηκα να του πω γιατί ο σκύλος μου φοβάται τα μαύρα σκυλιά και γιατί δεν φταίνε τα σκυλιά, αλλά οι ιδιοκτήτες. Να μην πω για τις αρμόδιες αρχές...
Τον Μάρτιο που μας πέρασε έβγαλα βόλτα τον σκύλο μου στην παραλία της Καστέλλας στον Πειραιά. Είναι ένας χώρος χωρίς αυτοκίνητα, με πλακόστρωτα δρομάκια και παρτέρια, ιδανικός για περίπατο, όχι μόνο για σκυλοβόλτα αλλά και για γονείς με τα παιδιά τους.
Κι' εκεί που περπατούσαμε αμέριμνοι, πετάχτηκε μέσα από τους θάμνους ένα μαύρο σκυλί, έπεσε πάνω στην πλάτη του Σπούκυ και άρχισε να τον δαγκώνει στα πλευρά.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πιάσω το ξένο σκυλί από το κολλάρο και να προσπαθήσω να το τραβήξω γιατί έβλεπα ότι αφού ήταν μεγαλόσωμο σίγουρα θα έκανε ζημιά στο δικό μου.
Δεν κατάφερνα και πολλά πράγματα και αφού είχα πια απελπιστεί, ακούγοντας και τον δικό μου να σκούζει, εμφανίστηκε με το πάσο του ο ιδιοκτήτης του σκύλου και αποφάσισε να σκύψει να το μαζέψει. Εκεί ακολούθησε ο εξής διάλογος:
"Αφού το σκυλί σας είναι επιθετικό, γιατί το αφήνετε ελεύθερο?"
"Γιατί εσείς το έχετε δεμένο?"
"Εννοείται ότι το έχω δεμένο" (και του έδειξα το φλέξι).
"Να μην ερχόσαστε εσείς εδώ γιατί έρχομαι εγώ".
"Έχετε αγοράσει την παραλία? Η ταμπέλα έξω λέει 'Δήμος Πειραιά', δεν λέει το όνομα σας".
"Το δικό μου είναι κυνηγόσκυλο και το φέρνω εδώ για εκπαίδευση και τρέξιμο. Εσείς τη λουλού του σαλονιού να μην τη βγάζετε έξω".
"Ακούτε τι λέτε? ξέρετε από σκυλιά?"
"Εγώ μένω εδώ από πάνω".
"Κι' αυτό τι σχέση έχει τώρα?"
"Είσαστε πολύ κακιά...".
Και πάνω στη συζήτηση, του ξαναφεύγει ο σκύλος του, που σημειωτέον δεν τον είχε δέσει αλλά τον κρατούσε με ένα δάχτυλο από το κολλάρο, και ορμάει ξανά να αρπάξει τον Σπούκυ, με αποτέλεσμα (επειδή εγώ έσκυψα) να μου αρπάξει τα δάχτυλα και την επάνω πλευρά της παλάμης.
Λέω στον κύριο "αυτό είναι επίθεση θα φωνάξω το 100". Εκεί ξεκίνησε άλλος γολγοθάς...
Παίρνω το 100, εξηγώ την ιστορία, μου λέει "που είστε?", του απαντώ στην τάδε παραλία και μου λέει "είναι αρμόδιο το λιμενικό...".
Παίρνω το λιμενικό, ξαναεξηγώ την ιστορία και μου λέει ο τηλεφωνητής "είστε μέσα στο νερό ή έξω?" του απαντώ "σας είπα ότι έβγαλα βόλτα το σκύλο μου". "Ναι, αλλά μέσα στο νερό ή έξω?" "Έξω" του λέω νευριασμένη, "σκύλος είναι όχι ο Χριστός να περπατάει στα ύδατα!!!".
"Ε, αφού είστε έξω από το νερό, είναι αρμόδια η αστυνομία...".
Ξαναπαίρνω το 100, τα ξαναλέω, και πέφτω σε έναν πιο ενημερωμένο: "απέχετε λιγότερο ή περισσότερο από 50 μέτρα από τον αιγιαλό? για να σας εξηγήσω, το λιμενικό έχει αρμοδιότητα μέχρι 50 μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα".
Ξαναπαίρνω το λιμενικό, ξανά η ιστορία από την αρχή και με το που ξεκινάει να πει την λέξη "αρμοδιότητα", άστραψα και βρόντηξα. Μετά από φωνές και νεύρα (δικά μου...) τους κατάφερα να μου στείλουν κάποιον.
Εν τω μεταξύ ο "ανεγκέφαλος" που είχε ακούσει τα τηλεφωνήματα την κοπάνησε για να μην πάει στο αυτόφωρο.
Ο λιμενικός ήρθε μετά από μισή ώρα και ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε: "και τώρα τι θέλετε να σας κάνω εγώ? εδώ δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με τους τσαντάκηδες και τα κλεφτρόνια, με τους σκύλους σας θα ασχολούμαστε?"
Άκρη δεν βρήκα τελικά, μήνυση δεν κατάφερα να κάνω γιατί δεν ήξερα το όνομα του κυρίου, ο Σπούκυ υπέφερε μια εβδομάδα από τους μώλωπες στα πλευράκια του και από τότε δεν ξαναπλησίασε μαύρο σκύλο.
Αλλά δεν έφταιγε ο μαύρος σκύλος....
Τον Μάρτιο που μας πέρασε έβγαλα βόλτα τον σκύλο μου στην παραλία της Καστέλλας στον Πειραιά. Είναι ένας χώρος χωρίς αυτοκίνητα, με πλακόστρωτα δρομάκια και παρτέρια, ιδανικός για περίπατο, όχι μόνο για σκυλοβόλτα αλλά και για γονείς με τα παιδιά τους.
Κι' εκεί που περπατούσαμε αμέριμνοι, πετάχτηκε μέσα από τους θάμνους ένα μαύρο σκυλί, έπεσε πάνω στην πλάτη του Σπούκυ και άρχισε να τον δαγκώνει στα πλευρά.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πιάσω το ξένο σκυλί από το κολλάρο και να προσπαθήσω να το τραβήξω γιατί έβλεπα ότι αφού ήταν μεγαλόσωμο σίγουρα θα έκανε ζημιά στο δικό μου.
Δεν κατάφερνα και πολλά πράγματα και αφού είχα πια απελπιστεί, ακούγοντας και τον δικό μου να σκούζει, εμφανίστηκε με το πάσο του ο ιδιοκτήτης του σκύλου και αποφάσισε να σκύψει να το μαζέψει. Εκεί ακολούθησε ο εξής διάλογος:
"Αφού το σκυλί σας είναι επιθετικό, γιατί το αφήνετε ελεύθερο?"
"Γιατί εσείς το έχετε δεμένο?"
"Εννοείται ότι το έχω δεμένο" (και του έδειξα το φλέξι).
"Να μην ερχόσαστε εσείς εδώ γιατί έρχομαι εγώ".
"Έχετε αγοράσει την παραλία? Η ταμπέλα έξω λέει 'Δήμος Πειραιά', δεν λέει το όνομα σας".
"Το δικό μου είναι κυνηγόσκυλο και το φέρνω εδώ για εκπαίδευση και τρέξιμο. Εσείς τη λουλού του σαλονιού να μην τη βγάζετε έξω".
"Ακούτε τι λέτε? ξέρετε από σκυλιά?"
"Εγώ μένω εδώ από πάνω".
"Κι' αυτό τι σχέση έχει τώρα?"
"Είσαστε πολύ κακιά...".
Και πάνω στη συζήτηση, του ξαναφεύγει ο σκύλος του, που σημειωτέον δεν τον είχε δέσει αλλά τον κρατούσε με ένα δάχτυλο από το κολλάρο, και ορμάει ξανά να αρπάξει τον Σπούκυ, με αποτέλεσμα (επειδή εγώ έσκυψα) να μου αρπάξει τα δάχτυλα και την επάνω πλευρά της παλάμης.
Λέω στον κύριο "αυτό είναι επίθεση θα φωνάξω το 100". Εκεί ξεκίνησε άλλος γολγοθάς...
Παίρνω το 100, εξηγώ την ιστορία, μου λέει "που είστε?", του απαντώ στην τάδε παραλία και μου λέει "είναι αρμόδιο το λιμενικό...".
Παίρνω το λιμενικό, ξαναεξηγώ την ιστορία και μου λέει ο τηλεφωνητής "είστε μέσα στο νερό ή έξω?" του απαντώ "σας είπα ότι έβγαλα βόλτα το σκύλο μου". "Ναι, αλλά μέσα στο νερό ή έξω?" "Έξω" του λέω νευριασμένη, "σκύλος είναι όχι ο Χριστός να περπατάει στα ύδατα!!!".
"Ε, αφού είστε έξω από το νερό, είναι αρμόδια η αστυνομία...".
Ξαναπαίρνω το 100, τα ξαναλέω, και πέφτω σε έναν πιο ενημερωμένο: "απέχετε λιγότερο ή περισσότερο από 50 μέτρα από τον αιγιαλό? για να σας εξηγήσω, το λιμενικό έχει αρμοδιότητα μέχρι 50 μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα".
Ξαναπαίρνω το λιμενικό, ξανά η ιστορία από την αρχή και με το που ξεκινάει να πει την λέξη "αρμοδιότητα", άστραψα και βρόντηξα. Μετά από φωνές και νεύρα (δικά μου...) τους κατάφερα να μου στείλουν κάποιον.
Εν τω μεταξύ ο "ανεγκέφαλος" που είχε ακούσει τα τηλεφωνήματα την κοπάνησε για να μην πάει στο αυτόφωρο.
Ο λιμενικός ήρθε μετά από μισή ώρα και ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε: "και τώρα τι θέλετε να σας κάνω εγώ? εδώ δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με τους τσαντάκηδες και τα κλεφτρόνια, με τους σκύλους σας θα ασχολούμαστε?"
Άκρη δεν βρήκα τελικά, μήνυση δεν κατάφερα να κάνω γιατί δεν ήξερα το όνομα του κυρίου, ο Σπούκυ υπέφερε μια εβδομάδα από τους μώλωπες στα πλευράκια του και από τότε δεν ξαναπλησίασε μαύρο σκύλο.
Αλλά δεν έφταιγε ο μαύρος σκύλος....
Ρε δεν ντρεπόμαστε...
