Δύο πράγματα σημαντικά από εμένα. Επειδή έχω και εγώ βρεθεί σε παρόμοια θέση, ο σκύλος καταλαβαίνει απόλυτα πότε φοβάσαι, πότε πανικοβάλεσαι, ποτε είσαι ήρεμη, ποτε έχεις νεύρα, πότε τον λυπάσαι. Δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις με "ματιές" - φωνές.
Στα μυαλό του απλά προσπαθείς ίσως να τον κοντράρεις.
1.Όταν θες να τον "τιμωρήσεις", σβήσε τα πάντα από το μυαλό σου... μηδέν συναίσθημα... τι κάνει γρυλίζει? κατέβασε τον κάτω, απομάκρυνε τον και ας χτυπιέται κάτω σαν το χταπόδι. Ο "αρχηγός" δεν το συζητάει. Αν είναι κάπου και πας εσύ και σου γρυλίζει, ανάγκασε τον να σηκωθεί (χωρις να σημαίνει ότι τον εκδικήσε), τράβα το χαλί π.χ. που κάθεται, ή κάνε το νο2. απλά μην τον αφήνεις ευκαιρία να εκδηλώσει τέτοια συμπεριφορά.
Να μάθει πως κάποιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές στην παρέα σας. Κανένας σκύλος δεν θέλει να μένει μόνος του. Οπότε θα σταματήσει να τις κάνει.
2. Όταν νοιώθεις ότι δεν πολυ θέλει να τον πειράξεις να τον χαιδέψεις κλπ, μην κάθεσαι και τον κοιτάς, πάρε ενα παιχνίδι και άστον να έρθει αυτός σε εσένα, άνοιξε το ψυγείο ότι του κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Να μάθει ότι η παρέα μαζί σου είναι ενδιαφέρουσα και ότι έχει κάτι να κερδίσει.
Υπομονή σε όλα, ο σκύλος δεν θα αλλάξει σε 1 μέρα και συνέπεια. Μην τον λυπάσαι, να λυπάσαι που αν δεν μπορείτε να τα βρείτε θα πρέπει να τον δώσεις.