Επίθεση στην ...αγέλη!
Παρότι υπάρχουν αρκετά γενικά θέματα γι' αυτό που θα γράψω, θα συνεχίσω εδώ, ώστε να διαβάσουν καταρχήν οι φίλοι - ιδιοκτήτες bullmastiff, από τους οποίους πολλοί με γνωρίζουν και προσωπικά και από τους οποίους οι περισσότεροι έχουν ...εξαφανιστεί, μπας και τους ξεκουνήσω λιγάκι.
Βέβαια, το ζήτημα είναι γενικό και είναι ευπρόσδεκτοι και όλοι οι υπόλοιποι φίλοι.
Χτες βράδυ, η Μόκα κι εγώ, είχαμε την πρώτη δοκιμασία μας από επίθεση σκύλου, σαν ομάδα:
α) Η Μόκα γιατί δεν πίστευε ποτέ, στους 12 μήνες ζωής της, ότι θα της συμβεί αυτό το πράγμα, μιάς και πάντα είναι ευγενική και "διπλωμάτισα" στις σχέσεις της με όλα τα άλλα σκυλιά που έχει συναντήσει μέχρι σήμερα (και μιλάμε για πολλά σκυλιά).
β) Εγώ, γιατί δεν είχα ζήσει το γεγονός όντας μαζί με το συγκεκριμένο σκυλί μου, μιάς και είχα υποσυνείδητα πεισθεί ότι κανένα σκυλί δεν θα φερθεί εχθρικά στη Μόκα. Μέγα λάθος!
Είχαμε βγει για τη βραδυνή μας βόλτα, ακριβώς στο τέλος του ημιχρόνου του ματς του ΠΑΟ (καταλαβαίνετε τώρα, για να μη συνεχίσω να βλέπω αυτό το έργο που γινόταν ...ακατάλληλο
) και προχωρούσαμε σε μία αρκετά γνωστή διαδρομή, με αρκετή κίνηση. Τέλειο ζευγάρι, αγνοούσαμε τις περισπάσεις και όλα ωραία.
Σε μία πλατεία, καθόταν μία παρέα και από αυτούς ένα ζευγάρι είχε μία θηλυκιά Γ.Π. blue line 2 ετών (ας την πούμε Λώρα), λυτή. Την άκουσα από μακριά να γαυγίζει με ένταση, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, για τους λόγους που προανέφερα. Περπατήσαμε, κρατώντας την κατεύθυνσή μας και, φτάνοντας περίπου 30 μέτρα από την παρέα, η Γ.Π. σταμάτησε το γαύγισμα και έκανε επίθεση με ταχύτητα!
Ημουν σχεδόν σίγουρος τι ήθελε να κάνει, βλέποντας ξεκάθαρα τη "σουφρωμένη" μούρη και τα δόντια έξω. Η Μόκα (επειδή σκανάρει τα πάντα σε μεγάλη απόσταση) ήταν τελείως σίγουρη! Οπότε, η κορούλα μου αντέδρασε όπως ήξερε αυτή να κάνει: Επεσε κάτω και κυλίστηκε, τραβώντας τον πνίχτη που ευτυχώς κρατούσα γερά.
Εν τω μεταξύ, ο ιδιοκτήτης είχε σηκωθεί και κοίταζε με αγωνία, έχοντας μείνει άγαλμα. Ταυτόχρονα, η ιδιοκτήτρια φώναζε στη σκύλα της (με μία χαριτωμένη και ...ναζιάρα φωνούλα) "Λώρα, τι κάνεις εκεί, έλα εδώ".
Πραγματικά (αυτός είναι και ο λόγος που γράφω σήμερα), όλες οι συζητήσεις που αρκετά μέλη έχουν κάνει εδώ μέσα, λειτούργησαν σαν ...ιδιαίτερα μαθήματα!!!
Ηταν σαν να ήμουν έτοιμος από καιρό: Εσυρα τη Μόκα μπροστά, αναγκάζοντάς την να σηκωθεί και έκανα "μαρς" προς την άλλη σκύλα. Ταυτόχρονα, έβαλα μία φωνή, αυτό το γνωστό "έεεεεεε", που ακούστηκε σε όλη την πλατεία.
Αγαπητοί μου φίλοι, Αρη, Νίκο, Dr.Zhivago (και όσους από εσάς ξεχνάω), τα μαθήματα που έχω πάρει από σας λειτούργησαν άψογα: Δεν έχω ξαναδεί (τέτοιο) σκυλί να σταματάει τόσο άμεσα, να κάθεται και να οπισθοχωρεί ...καθιστό!
Σας ευχαριστώ!
Γύρισα στον ιδιοκτήτη (που τώρα είχε μάλλον θυμωμένο βλέμμα) και του είπα "να δένεις το σκυλί σου" και συνεχίσαμε την πορεία που είχαμε χαράξει, μιάς και ήμουν αρκετά ταραγμένος για να αρχίσω να βρίζομαι μαζί τους.
Για 5 ακόμα λεπτά, η Μόκα είχε μία νευρικότητα, γυρνούσε να κοιτάξει πίσω της, κάθε τόσο και μετά το γεγονός (πιστεύω ότι) ξεχάστηκε. Πάντως, στο γυρισμό, ήταν από τις ελάχιστες βόλτες που έχουμε κάνει και η Μόκα σήκωνε τακτικά το κεφάλι της για να με κοιτάξει στα μάτια.
Τις επόμενες μέρες θα δείξει αν της έχει αφήσει κάτι η περιπέτεια αυτή.
