Έχω καιρό να γράψω στο forum.
Ο λόγος που μπαίνω στη διαδικασία είναι ότι έχω τελείως αντίθετη εμπειρία σε σχέση με τον εκπαιδευτή που περιγράφει η Αντωνία.
Το τι έκανε σωστά ή λάθος η ιδιοκτήτρια είναι στη κρίση των αναγνωστών.
Η δική μου εμπειρία με τον συγκεκριμένο εκπαιδευτή - σχολή εκπαίδευσης με κεντρικά στην Αθήνα και παράρτημα στα Ιωάννινα:
Έχω ένα θηλυκό Presa Canario 15 μηνών. Την Emma την υιοθέτησα 8 μηνών (αρκετά μεγάλη) έζησε μαζί μας ένα μήνα στην Αθήνα και μετά μετακομίσαμε Γιάννενα (πολλές αλλαγές σε μικρό διάστημα). Τα όποια λάθη του εκτροφέα δε μας αφορούν εφόσον εγώ έκανα συνειδητή επιλογή και άρα αναφέρω το τι έγινε αφού ήρθε στα χέρια μου.
Το 1ο που διαπίστωσα ήταν ότι το σκυλί είχε σοβαρότατο πρόβλημα με το αυτοκίνητο.
Το χειρότερο όλων ήταν οι μυικοί σπασμοί κα η ταχυκαρδία του σκυλιού πριν μπεί στο αυτοκίνητο αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Δε μιλάω απλά για ναυτία και εμετούς...αυτά ήταν αστεία σε σχέση με την οργανική καταπόνηση που της προαλούσε ο τρόμος. Δούλεψα όλες τις συμβουλές που υπάρχουν στο forum (δεν τις αναφέρω χάριν χρόνου) δε μπορούσα να πετύχω κάτι.
Πρώτη μου προτεραιότητα ήταν να μιλήσω με κτηνιάτρους (ιδιώτες, Πανεπιστημιακή κλπ) να βρώ εκπαιδευτή που να μπορέσει να με βοηθήσει τόσο σε αυτό το ζήτημα όπως φυσικά και στην αργοπορημένη βασική υπακοή.
Από την έρευνα που έκανα (προσωπικά χε@#$@να τα έχω τα βραβεία) βρήκα τον συγκεκριμένο εκπαιδευτή ο οποίος διατηρεί ένα πολύ προσεγμένο χώρο τόσο για την εκπαίδευση όσο και για τη φιλοξενία των σκυλιών δικών του και ξένων).
Στην πρώτη κουβέντα το πρώτο που μου έκανε καλή εντύπωση (πέρα από τις εγκαταστάσεις) ήταν ότι με προέτρεψε να είμαι και εγώ εκεί ώστε να εκπαιδευτώ εγώ στο πώς θα επικοινωνώ καλύτερα με το σκυλί μου παρότι θα έπερνε περισσότερο χρόνο από ότι αν το άφηνα εκεί.
Ήταν ξεκάθαρος στο ότι το κόστος είναι συγκεκριμένο όσος καιρός χρειαστεί για να πετύχουμε τους στόχους μας (άκουσα διάφορα τρελά από άλλους όπως ότι το μάθημα γίνεται στο τσιμέντο δίπλα στο δρόμο μαζί με άλλα σκυλιά και ότι κάθε μάθημα στοιχίζει 25€ είτε κάνεις 1 μάθημα είτε 200 άρα σύγκρουση συμφέροντος μια και ...καλύτερα να μάθω εγώ και το σκυλί ....αργότερα).
Υπήρξε ευθύς, άμεσος κάτι που κάποιους θα τους φόβιζε ειδικά εάν δεν είναι προετοιμασμένοι να αποδεχτούν τα λάθη τους, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το σκυλί διαμορφώνεται μέσα από την αλληλεπίδραση με τα αφεντικά του. Εγώ το εκτίμησα.
Τα σκυλιά που είχε στη σχολή είτε δικά του είτε φιλοξενούμενα ήταν χαρούμενα, βιάζονταν να πάνε κοντά του και να μπούν στο στίβο για να "δουλέψουν" μαζί του.
Αυτά που είδα ταίριαξαν με αυτά που εγώ είχα ως επιθυμητά ίσως άλλοι να επέλεγαν διαφορετικά.
Ήταν σαφές από την αρχή ότι πριν δουλέψουμε έντονα βασική υπακοή έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του αυτοκινήτου.
Η Emma όταν φτάναμε στη σχολή (με το αυτοκίνητο εννοείται 15 λεπτά διαδρομή) χρειαζόταν τουλάχιστον μία ώρα για να σταματήσει το λαχάνιασμα και τα σάλια.
Τις πρώτες 2 βδομάδες βρεθήκαμε 8 φορές και τις 8 είμασταν μαζί το λιγότερο 3 ώρες!
Το μόνο που δουλεύαμε ήταν το αυτοκίνητο.....και εμένα με ατελείωτες συζητήσεις για τη σχέση μέσα στο σπίτι, για την ανάληψη του ηγετικού ρόλου, πώς το παιχνίδι κάνει το σκυλί να θέλει να 'εργαστεί" (υπακοή) κλπκλπκλπ Τη διάθεσή μου για μάθηση δεν την έκοβε για να μη ...χάνει χρόνο, όσο έδειχνα ενδιαφέρον τόσο περισσότερο μου έδινε πληροφορίες και γνώση.
Το αποτέλεσμα είναι, με πολύ υπομονή και επιμονή (φυσικά δε σταμάτησα να το δουλεύω ούτε και σήμερα που μιλάμε...), η Emma να μη διστάζει να μπεί στο αυτοκίνητο, να μην έχει μυικούς σπασμούς, να μην κάνει εμετό, να έχει μειωθεί το λαχάνιασμα και η ταχυκαρδία. Δεν είναι το καλύτερό της το αυτοκίνητο, πολύ πιθανό δε θα γίνει ποτέ. Μπορώ να πάω 'ομως μια βόλτα μαζί της στο βουνό ή στο ποτάμι έστω στον κτηνίατρο χωρίς να βλέπω το σκυλί να καταπονείται τόσο έντονα σωματικά και ψυχολογικά.
Μετά τις 2 εβδομάδες (το αυτοκίνητο δε σταμάτησε ποτέ να αποτελεί θέμα "εκπαίδευσης") ξεκινήσαμε να δουλεύουμε υπακοή. Καμία αλλαγή στις ώρες παραμονής μου και στις συζητήσεις συνήθως κλείναμε τη σχολή μαζί.....
Όπως καταλαβαίνετε δε δούλευε η Εμμα συνεχώς 3 ώρες, ενώ ήμουν εκεί έβλεπα τον εκπ/τη να δουλεύει σκυλιά δικά του αλλά και "φιλοξενούμενα". Όλα δούλευαν με φαγητό.
Η μόνη διαφορά με τα παραπάνω και την Emma ήταν ότι .....έπρπε εγώ να γίνω εκπ/της! Πώς την επιβραβεύω? Με τι τόνο φωνής? Στάση σώματος? Τα αντίστοιχα για το μάλωμα? Τι κάνω που εγώ θεωρώ χάδι ενώ η σκύλα μου χαλιέται και δε το καταλαβαίνω???
Μήπως οι απότομες κινήσεις μου και η νευρικότητα μου ΔΕΝ τη βοηθούν? Πολύ δουλειά...ενώ ταυτόχρονα ότι κάναμε δε γινόταν με φαγητό (Ούτε μπισκότο, ούτε κοτόπουλο, ούτε αλλαντικά γαλοπούλας......) αλλά με παιχνίδι (πιό κουραστικό για μένα)
Έδειρε ή έδειρα ποτέ το σκύλο? Όχι παρότι η Emma είναι πολύ κυριαρχική αυτό που χρειαζόταν ήταν απλά να τηρώ τόσο εντός στίβου όσο κυρίως στο σπίτι τους βασικούς κανόνες. 'Οταν χρειάζεται, ο τρόπος που φωνάζω (και η σύντροφός μου) το ΜΗ θα τρόμαζε ....και καταδρομέα : -) Ενώ το γρύλλισμα που γράφει ο Omarock έχει δουλευτεί επίσης.
Δουλέψαμε 3 μήνες συνεχόμενα με τον εκπ/τή, το σκυλί μου δεν θα περάσει IPO για δικούς μου λόγους....εάν ήθελα με αυτόν θα το πετύχαινα ωστόσο είμαι ήδη εξαιρετικά ευχαριστημένος από τη συμβίωσή μου με την Εμμα, από τη συνεργασία.
Πλέον παρ'ότι τυπικά έχουμε τελειώσει τη βασική (κάτι λέμε για BH..) ο εκπ/της παραμένει διαθέσιμος τόσο στο τηλέφωνο όσο και από κοντά συνεχίζει να με συμβουλεύει να με κατευθύνει.
Από βδομάδα θα ξαναβρεθούμε για επανάληψη και όλο και κάτι θα σκεφτούμε για εμένα και την Εμμα.
Η αντίθεση της εμπειρίας μου από αυτή της Αντωνίας είναι τόσο μεγάλη που δεν αντιστάθηκα να παραθέσω και τη δική μου.
Υποθέτω ότι η διαφορά στη δέσμευση των ιδιοκτητών και η διαφορετική αντιμετώπιση των ευθυνών μας, η διαφορετική συνέπεια στην επανάληψη καθημερινά στο σπίτι εξηγούν το γιατί τόσο μεγάλη διαφορά??
Είναι πολύ εύκολο το άριστο ήρεμο 6 μηνών σκυλί που απλά ήταν λίγο πιό έντονο, έγινε ξαφνικά ο Βελζεβούλ που έτρωγε συγγενείς και φίλους λόγο του άχρηστου κακού εκπ/τη.
