ΟΥΤΕ την πλαϊνή δεν ξέρουν να κρίνουν.... (το μπρός-πίσω δεν το κοιτάζουν καν!). Και πόσοι είναι που θέλουν "flying trot" (τεράστιο άνοιγμα στην πλαϊνη) και αγνούν πως στην φυλή που κρίνουν είναι ΑΛΛΗ ή επιθυμητή κίνηση!Ποίος στην Ελλάδα έχει μελετήσει κίνηση σκύλου? έχει δει κάποιο dvd ? όλοι κοιτάνε την πλαϊνή... το μπρος - πίσω το χάσαμε...
Πάντως δεν είναι μόνο Ελληνικό το πρόβλημα με τους κριτές. Παντού υπάρχει θέμα. Πολλοί καλοί εκτροφείς στο εξωτερικό δεν τους σέβονται καθόλου πια... δεν τους υπολογίζουν. Ζευγαρώνουν με αρσενικούς πετ που ποτέ δεν έχουν κερδισει σε έκθεση (κι ας ρισκάρουν που δεν θα έχουν την ίδια διαφήμηση όπως με διάσημο επιβήτορα). Πολλοί αρσενικοί στο εξωτερικό ΠΡΩΤΑ κάνουν απογόνους και μετά γίνονται διάσημοι. Οι καλή εκτροφείς θεωρούν δεδομένο πως ξέρουν ΠΟΛΥ καλύτερα την φυλή από τον κριτή. Στις περισσότερες εκθέσεις δεν τους ενδιαφέρει ΚΑΝ η γνώμη του (γιατί ξέρουν πως είναι παντελώς άσχετος κι άχρηστος!).
Πάνε στις εκθέσεις εντατικά (και πάντα θα πηγαίνουν) γιατί ένα σεβαστό εκτροφείο οφείλει ΚΑΙ να κερδίσει στις εκθέσεις. Όχι πως το έχουν πια και σε τόσο υπόληψη το όλο θέμα. Όχι όπως παλιά.
Μετά έχεις τους "ψωνάρες" εκτροφείς που θέλουν ΜΟΝΟ τα κύπελλα. Βιάζονται πολύ. Ζευγαρώνουν αυστηρά ότι κερδίζει πολύ (μέγα λάθος) και μάλιστα σε πολύ μικρή ηλικία (δεν προλαβαίνουν τους σκύλους που αργούν ν' αναπτηχθούν γιατί τους έχουν ήδη πουλήσει ως πετ ή ξεγράψει, ή προσβάλλει τον ιδιοκτήτη τους ανεπανώρθωτα!). Έχουν διημιουργήσει ένα είδος "μικρομέγαλου" σκύλου (αυτόν γουστάρουν), που 7 μηνών μοιάζει 3ων ετών (με την επιλεκτική κουταμάρα τους). Δεν τους νοιάζει που 4ων ετών ο σκύλος μοιάζει 14ων.... ούτε που πεθαίνει πριν τα 9.
Αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι. Δεν τους ενδιαφέρει οι μακροζωία της φυλής κι ούτε η υγεία της. Είναι οι εκτροφείς που θα ζευγαρώσουν επίτηδες σκύλο 14 μηνών με δυσπλασία, πριν χειροτερέψει και δεν μπορεί να κερδίζει άλλο. Ζευγαρώνουν με μεγάλη άνεση σκύλους με απαράδεκτο χαρακτήρα, φτάνει να έχουν πολύ όμορφο τρίχωμα (και νίκες φυσικά).
Αν οι κριτές δεν αρχίσουν να κάνουν την δουλειά τους καλύτερα, μόνο από το κακό στο χειρότερο θα πάμε.
Ένας εξαιρετικός κριτής μου είχε πει κάποτε:
"Θα κρίνεις έναν εκτροφεία ΚΑΙ από το πόσους υπερήλικους σκύλους έχει σπίτι του. Τόσα χρόνια τόσοι σκύλοι... πάντα θα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει τουλάχιστον ένας παππούς ή μία γιαγιά στον καναπέ. Ο καλός εκτροφέας έχει καρδιά κι ευγνομωσύνη για τους σκύλους που του πρόσφεραν. Νιώθει υποχρεωμένος να τους φροντίσει στα γεράματά τους."
Last edited: