εμενα η γνωμη μου ειναι να παρεις σκυλο και να μη διστασεις να τον παρεις και τωρα ακομη.. το οτι μενεις με τους δικους σου σ αυτη τη φαση το βρισκω πλεονεκτημα, γιατι τα κουταβια θελουν πολλη φροντδα και το να ζει ενα κουταβι με οικογενεια και οχι με εναν μονο ανθρωπο ειναι πιο βολικο απο πολλες αποψεις.. αργοτερα που θα εχει μαθει τα βασικα (που να κανει την αναγκη του, να περιμενει μονο του σπιτι να γυρισεις απο το μαθημα χωρις να διαλυει το σπιτι) θα μπορεσετε να συγκατοικησετε οι 2 σας πιο ανετα..
οσο για την αυλη κι εγω ειμαι κατα, αλλα και παλι θα πω οτι στη συγκεκριμενη φαση, ωσπου να το μαθεις που να κανει την αναγκη του, θα βολεψει πολυ η αυλη και θα το δεχτει και η μανα σου πιο ανετα.. ή μαλλον να το θεσω αλλιως, πιο "σταδιακα".. ας πουμε σκεψου να το βαλεις σπιτι με το ετσι θελω κι αυτο να αρχιζει να κατουραει δεξια κι αριστερα.. η μανα σου θα φρικαρει (και με το δικιο της) και τοτε πιθανως να τεθει και θεμα να φυγει εντελως το κουταβι απ το σπιτι!.. γι αυτο καλυτερα να γινουν ολα σταδιακα και χωρις εντασεις.. λιγο μεσα να το χαιρεστε και να παιζετε μαζι του, λιγο εξω να κανει την αναγκη του και να μαθει να μενει μονο του! (κι αυτο σημαντικο).. προπαθησε να σεβαστεις τους γονεις σου, οπως σεβονται κι αυτοι την επιθυμια σου για σκυλο και θα βρειτε μια χρυση τομη μαζι.. οσο μενεις μαζι τους προσπαθησε να προβλεπεις παντα τι θα τους κανει εξαλλους.. ας πουμε ενα κουταβι στον καναπε μπορει να σε κανει χαρουμενο (μην απορησεις αν ακομη και η μαμα σου χαζογελαει οταν το δει!), αλλα οταν το κουταβι γινει γομαρι η μαμα θα φρικαρει απ τις τριχες, οποτε μην το μαθεις σε κρεβατια και καναπαδες.. αργοτερα οταν θα σαι μονος σου κανε οτι θες!.. αλλα και τοτε να εχεις υποψη σου οτι εκτος απ τη μαμα σου καποια στιγμη θα εχεις κοπελα κι αυτη μπορει να μη θελει να κοιμηθει με το γομαρακι σου μαζι και να θελει να κοιμηθει μονο μαζι σου!.. εντωμεταξυ ο σκυλος αν εχει μαθει οτι κοιμαται στο μαξιλαρι του και οχι στο κρεβατι σου, ποτε μα ποτε δεν προκειται να στενοχωρηθει για αυτο..
προσπαθησε να αποδειξεις στους γονεις οτι εισαι αρκετα υπευθυνος για να εχεις σκυλο και θα δεις οτι κι αυτοι με τη σειρα τους θα το λατρεψουν, γιατι πολυ απλα οι γονεις μας αγαπανε τοσο που καταληγουν να αγαπανε κι ο,τι αγαπαμε εμεις....
παντα να τον πηγαινεις βολτα (κι ας εχει την αυλη), παντα να καθαριζεις την αυλη απ τις ακαθαρσιες του, αν θελεις να λειψεις ή να αργησεις μια μερα παντα να τους ενημερωνεις και ποτε μα ποτε να μη θεωρησεις δεδομενο οτι θα το αναλαβουν αυτοι εκεινη τη μερα.. θα το αναλαβουν ετσι κι αλλιως δηλαδη, αλλα αν τους ενημερωσεις ποτέ δε θα ρθει η μερα που θα σε κατηγορησουν οτι τους το φορτωνεις και λειπεις.. αντιθετα θα ρθει η μερα που οταν θα δουν οτι τρεχεις σαν το βεγγο και δεν προλαβαινεις και θα σου πουν απο μονοι τους "μην ανησυχεις για το σκυλο αγορι μου, θα τον παω εγω βολτα σημερα!"... απο τη δικη σου σταση εξαρταται ποσο θα αγαπησουν το σκυλο οι γονεις σου κι αν δουν οτι εισαι αρκετα υπευθυνος, κατι μου λεει οτι θα χαλαρωσουν κι αυτοι και σιγα σιγα θα καταλαβουν οτι το σκυλι πρεπει να μπαινει και μεσα στο σπιτι!
τωρα οσον αφορα τις ρατσες... εγω ειμαι υπερ του καταφυγιου, ή υπερ του love at first sight.. δηλ. βλεπω ενα σκυλο στο δρομο, τον συμπαθω γιατι μου φαινεται πολυ φατσας και του λεω "θελεις να ερθεις μαζι μου?" μου λεει "ναι" και φυγαμε.. ο σκυλος δεν ειναι αξεσουαρ του σπιτιου μας ή της γκαρνταρομπας μας για να θελουμε συγκεκριμενο χρωμα, ρατσα και τετοια.. αναρωτησου γιατι θελεις σκυλο?.. αν η απαντηση ειναι γιατι θελεις φιλο, τοτε σκεψου αν τους φιλους σου τους διαλεγεις με βαση το χρωμα, τη φυλη τους ή τα κιλα τους...
(ε ενταξει δε νομιζω να μαζεψεις κουταβακι και να σου βγει μολοσσος! χαχαχ)
οταν η λαικα ηταν κουταβι, πριν 15 χρονια στις πρωτες της βολτες, ειχα γνωρισει μια *κυρια που θα ηταν οσο ειμαι εγω τωρα, δηλ καμια 35αρια.. η κυρια αυτη ειχε ενα σκυλο κι ετσι πιασαμε κουβεντα.. μου ειχε πει τοτε οτι με το σκυλο δε θα ειμαι ποτε μα ποτε μονη μου ξανα.. θα εχω παντα το σκυλο οτι και να γινει.. ακομη κι αν ολοι μου οι φιλοι με φτυσουν, εγω θα εχω παντα το σκυλο.. και μου ελεγε πως βρεθηκε ξαφνικα μονη ενα καλοκαιρι, χωρις γκομενο, χωρις φιλους και τελικα απλα πηρε το σκυλο και μπηκε μεσα σ ενα καραβι -οποιο ηρθε πρωτο στο λιμανι- και περασε τις πιο ωραιες διακοπες της ζωης της με το σκυλο της!
*τοτε την εβλεπα για "κυρια" τωρα που ειμαι εγω 36, αν με πει κανενας "κυρια" θα του πω κερια και λιβανια..χαχχαχαχα