Πήγαμε στην Αμερικάνικη βάση χτές με τον Ναβάρ να δει ο σκύλος "εκπαιδευμένους" σκύλους του στρατού. Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν έχω δει ποτέ στην ζωή μου τέτοιο χάλι.
Δυστυχώς οι βλάκες οι Αμερικάνοι αγόρασαν αυτούς τους πανάκριβους εκπαιδευμένους σκύλους και μετά τους αχρήστευσαν, γιατί ουδέποτε συντήρησαν την εκπαίδευσή τους.
Νόμιζαν πως θα έφτανε να τους αγοράσουν και να εκπαιδεύσουν και μερικούς χειρηστές.
Όμως οι σκύλοι δεν είναι κομπιούτερ (εδώ και το κομπιούτερ θέλει μία συντήρηση!).
Ο πρώτος σκύλος δεν έκανε τίποτα γιατί ήθελε να γνωριστεί με τους σκύλους τον θεατών.
Θηλυκιά Γ.Π. εργασιακών γραμμών από την ανατολική ευρώπη. Κάποτε φαντάζομαι θα δούλευε καλά. Αυτή τη μέρα δεν θυμόταν το όνομά της (δεν γύρναγε ούτε να κοιτάξει τον χειριστή ή τον ερεθιστή με το μανίκι). Την έβαλαν κακήν κακώς πάλι στο φορτηγό τους κι εβγαλαν έναν πανέμορφο αρσενικό.
Ο αρσενικός είχε τόσους μήνες να δει μανίκι που ΔΕΝ το άφηνε. Παρ' όλο που ο ερεθιστής
ήταν ένας (και θα έπρεπε σαν χορογραφία να αφήνει έστω με αυτόν) έκανε σχεδόν ένα 10λεπτο ο χειρηστής να τον βγάλει από το μανίκι. Ο καημένος ο σκύλος ποιός ξέρει πότε θα ξαναδεί μανίκι.... που να το αφήσει!
Τον Ναβάρ δεν τον ήθελαν εκεί ούτε καν σε απόσταση μεγάλη (τον έβαλα στο αμάξι). Φοβόντουσαν πως θ' αποσπάσει τους σκύλους τους (δεν φανταζόντουσαν πως θα ήταν χάλια και χωρίς την παρουσία του).
Μετά το ρεζιλίκι και με τον δεύτερο σκύλο τα μάζεψαν άρον, άρον κι έφυγαν.
Τους ζήτησα να κάνει μία επίδειξη ο δικός μου αλλά τον φοβόντουσαν. Ακόμη κι όταν
τους υποσχέθηκα να μην τον λύσω (να κάνει ελεύθερη επίθεση στο φλωράκι το Αμερικανάκι
θα ήταν πολύ επικίνδυνο κι ας φορούσε στολή, γιατί ο σκύλος είναι 65 κιλά). Αλλά ούτε
δεμένο δεν τον άφησαν να πιάσει το μανίκι....
και ας έχει μάθει να αφήνει αμέσως! Προφανώς δεν ήθελαν να γίνουν περισσότερο ρεζίλι!
Έφυγαν οι στρατιώτες με τα κεφάλια κάτω.
Ο κόσμος όμως ήταν ακόμη μαζεμένος για το θέαμα. Έτσι μπήκαμε με τον σκύλο μου και
κάναμε μία ωραιότατη επίδειξη υπακοής (τύπου ΒΗ). Ο Ναβάρ έκανε ότι καλύτερο, μάλλον
γιατί ήλπιζε πως έτσι θα του δώσω και κανένα μανίκι μετά... τον λάτρεψαν όλοι.
Τα γράφω όλ'αυτά γιατί έχω βαρεθεί ο κόσμος να εντυπωσιάζεται μόλις ακούσει "στρατιωτικός
σκύλος". Η πραγματικότητα είναι πως όλοι οι σκύλοι είναι για τα "μπάζα", ότι ονομασία
και να τους χαρίσεις, αν δεν έχουν σωστή εκπαίδευση και συντήρηση αυτής.
Δεν προσπαθώ ούτε να παινέψω τον σκύλο μου. Όλοι οι σκύλοι συντροφιάς που ήταν εκεί
(με τους θεατές) ήταν καλύτερα εκπαιδευμένοι από τους σκύλους του στρατού που είδανε.
Το 90% των σκύλων των μελών του φόρουμ, είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι από τους σκύλους της επίδειξης αυτής!
Το πιο ανησυχιτηκό είναι πως μας φώναξαν να επειδήξουν αυτά τα ζώα. Αυτό αποδεικνύει
πως δεν είχαν ΙΔΕΑ πως οι σκύλοι τους δεν δουλεύουν πια. Δεν τους είχαν καν δοκιμάσει
τους τελευταίους μήνες... έστω να περάσει λίγο η ώρα τους.
Ενώ θα έπρεπε να δούμε αρκετά εντυπωσιακά πράγματα, δεν κατάφεραν ούτε ένα δάγκωμα με ένα "άστο" να κάνουν. Ρ Ο Μ Π Α έγιναν.
Και το χειρότερο; Νομίζουν πως φταίνε οι σκύλοι.
Θα σας βάλω μερικές φωτό το βραδάκι (αν και δεν τράβηξα πολλές, καθώς δεν έγινε και
τίποτα!).
Δυστυχώς οι βλάκες οι Αμερικάνοι αγόρασαν αυτούς τους πανάκριβους εκπαιδευμένους σκύλους και μετά τους αχρήστευσαν, γιατί ουδέποτε συντήρησαν την εκπαίδευσή τους.
Νόμιζαν πως θα έφτανε να τους αγοράσουν και να εκπαιδεύσουν και μερικούς χειρηστές.
Όμως οι σκύλοι δεν είναι κομπιούτερ (εδώ και το κομπιούτερ θέλει μία συντήρηση!).
Ο πρώτος σκύλος δεν έκανε τίποτα γιατί ήθελε να γνωριστεί με τους σκύλους τον θεατών.
Θηλυκιά Γ.Π. εργασιακών γραμμών από την ανατολική ευρώπη. Κάποτε φαντάζομαι θα δούλευε καλά. Αυτή τη μέρα δεν θυμόταν το όνομά της (δεν γύρναγε ούτε να κοιτάξει τον χειριστή ή τον ερεθιστή με το μανίκι). Την έβαλαν κακήν κακώς πάλι στο φορτηγό τους κι εβγαλαν έναν πανέμορφο αρσενικό.
Ο αρσενικός είχε τόσους μήνες να δει μανίκι που ΔΕΝ το άφηνε. Παρ' όλο που ο ερεθιστής
ήταν ένας (και θα έπρεπε σαν χορογραφία να αφήνει έστω με αυτόν) έκανε σχεδόν ένα 10λεπτο ο χειρηστής να τον βγάλει από το μανίκι. Ο καημένος ο σκύλος ποιός ξέρει πότε θα ξαναδεί μανίκι.... που να το αφήσει!
Τον Ναβάρ δεν τον ήθελαν εκεί ούτε καν σε απόσταση μεγάλη (τον έβαλα στο αμάξι). Φοβόντουσαν πως θ' αποσπάσει τους σκύλους τους (δεν φανταζόντουσαν πως θα ήταν χάλια και χωρίς την παρουσία του).
Μετά το ρεζιλίκι και με τον δεύτερο σκύλο τα μάζεψαν άρον, άρον κι έφυγαν.
Τους ζήτησα να κάνει μία επίδειξη ο δικός μου αλλά τον φοβόντουσαν. Ακόμη κι όταν
τους υποσχέθηκα να μην τον λύσω (να κάνει ελεύθερη επίθεση στο φλωράκι το Αμερικανάκι
θα ήταν πολύ επικίνδυνο κι ας φορούσε στολή, γιατί ο σκύλος είναι 65 κιλά). Αλλά ούτε
δεμένο δεν τον άφησαν να πιάσει το μανίκι....
και ας έχει μάθει να αφήνει αμέσως! Προφανώς δεν ήθελαν να γίνουν περισσότερο ρεζίλι!
Έφυγαν οι στρατιώτες με τα κεφάλια κάτω.
Ο κόσμος όμως ήταν ακόμη μαζεμένος για το θέαμα. Έτσι μπήκαμε με τον σκύλο μου και
κάναμε μία ωραιότατη επίδειξη υπακοής (τύπου ΒΗ). Ο Ναβάρ έκανε ότι καλύτερο, μάλλον
γιατί ήλπιζε πως έτσι θα του δώσω και κανένα μανίκι μετά... τον λάτρεψαν όλοι.
Τα γράφω όλ'αυτά γιατί έχω βαρεθεί ο κόσμος να εντυπωσιάζεται μόλις ακούσει "στρατιωτικός
σκύλος". Η πραγματικότητα είναι πως όλοι οι σκύλοι είναι για τα "μπάζα", ότι ονομασία
και να τους χαρίσεις, αν δεν έχουν σωστή εκπαίδευση και συντήρηση αυτής.
Δεν προσπαθώ ούτε να παινέψω τον σκύλο μου. Όλοι οι σκύλοι συντροφιάς που ήταν εκεί
(με τους θεατές) ήταν καλύτερα εκπαιδευμένοι από τους σκύλους του στρατού που είδανε.
Το 90% των σκύλων των μελών του φόρουμ, είναι καλύτερα εκπαιδευμένοι από τους σκύλους της επίδειξης αυτής!
Το πιο ανησυχιτηκό είναι πως μας φώναξαν να επειδήξουν αυτά τα ζώα. Αυτό αποδεικνύει
πως δεν είχαν ΙΔΕΑ πως οι σκύλοι τους δεν δουλεύουν πια. Δεν τους είχαν καν δοκιμάσει
τους τελευταίους μήνες... έστω να περάσει λίγο η ώρα τους.
Ενώ θα έπρεπε να δούμε αρκετά εντυπωσιακά πράγματα, δεν κατάφεραν ούτε ένα δάγκωμα με ένα "άστο" να κάνουν. Ρ Ο Μ Π Α έγιναν.
Και το χειρότερο; Νομίζουν πως φταίνε οι σκύλοι.
Θα σας βάλω μερικές φωτό το βραδάκι (αν και δεν τράβηξα πολλές, καθώς δεν έγινε και
τίποτα!).