Με αφορμη την δημοσιευση του καλου φιλου Κώστα – kkranis στο προσφατο θεμα περι κοινωνικοποιησης καυκασου.
Θα ηθελα πραγματικα να ξερω αν ειμαι ο μονος που κομπλάρει και αισθανεται άβολα μπροστά σε κοσμο, ειδικα όταν δινει εντολες.
Μπορει να εχω παρουσιασει μεγαλη βελτίωση στο θεμα, αλλά δεν παύω να ειμαι νεος χειριστης. Με λιγα λογια δεν ειμαι ψημένος. Είναι και η σχετικη ηλικια (41) που φερνει αναλογο εγωισμο και δεν δεχεται ευκολα την δημοσια αποτυχια.
Ερχονται ακομα στιγμες που αισθανομαι αμηχανία όπως και αβεβαιοτητα του τυπου «τωρα θα εκτελεσει ή θα εχουμε καμια ιστορια?» αλλά και της μορφης «θα εκτελεσει ή θα γινουμε ρεζιλι?». Το δευτερο αρκετα λιγοτερο αλλά υπαρχει κι αυτό.
Αλλοτε παλι απλά δεν ειναι η μερα μου.
Φυσικα η σκυλα μου το εισπραττει αμεσως.
Το αποτελεσμα είναι βαριεστημενη εκτελεση «από υποχρεωση» ή μη εκτελεση.
Φανταζομαι η σιγουρια ερχεται με την εμπειρια και την μεγαλη τριβη μπροστά σε κοσμο. Ή ακομα και με την αδιαφορια. Ειδικα με την «ποιοτητα» των θεατων που κυκλοφορουν, δεν αξιζει να ασχοληθει κανεις.
Ο κοσμος είναι συχνα σκληρος και μοχθηρος και χαιρεται με την αποτυχια, εστω και σε ένα τοσο ασημαντο θεμα ή εστω κι αν είναι κατι που δεν τον αφορα καθολου.
Πώς το αντιμετωπιζετε αυτό το προβλημα, σε περιπτωση βεβαια που το εχετε κι εσεις?
Εγω βεβαια δεν κινούμαι σε στιβο, κινουμαι όπως συνεχεια στην καθημερινοτητα.
Θα ηθελα πραγματικα να ξερω αν ειμαι ο μονος που κομπλάρει και αισθανεται άβολα μπροστά σε κοσμο, ειδικα όταν δινει εντολες.
Μπορει να εχω παρουσιασει μεγαλη βελτίωση στο θεμα, αλλά δεν παύω να ειμαι νεος χειριστης. Με λιγα λογια δεν ειμαι ψημένος. Είναι και η σχετικη ηλικια (41) που φερνει αναλογο εγωισμο και δεν δεχεται ευκολα την δημοσια αποτυχια.
Ερχονται ακομα στιγμες που αισθανομαι αμηχανία όπως και αβεβαιοτητα του τυπου «τωρα θα εκτελεσει ή θα εχουμε καμια ιστορια?» αλλά και της μορφης «θα εκτελεσει ή θα γινουμε ρεζιλι?». Το δευτερο αρκετα λιγοτερο αλλά υπαρχει κι αυτό.
Αλλοτε παλι απλά δεν ειναι η μερα μου.
Φυσικα η σκυλα μου το εισπραττει αμεσως.
Το αποτελεσμα είναι βαριεστημενη εκτελεση «από υποχρεωση» ή μη εκτελεση.
Φανταζομαι η σιγουρια ερχεται με την εμπειρια και την μεγαλη τριβη μπροστά σε κοσμο. Ή ακομα και με την αδιαφορια. Ειδικα με την «ποιοτητα» των θεατων που κυκλοφορουν, δεν αξιζει να ασχοληθει κανεις.
Ο κοσμος είναι συχνα σκληρος και μοχθηρος και χαιρεται με την αποτυχια, εστω και σε ένα τοσο ασημαντο θεμα ή εστω κι αν είναι κατι που δεν τον αφορα καθολου.
Πώς το αντιμετωπιζετε αυτό το προβλημα, σε περιπτωση βεβαια που το εχετε κι εσεις?
