Ο μικρός Πέρης
- Thread starter mareco
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
αν αυτό που θέλει η ψυχούλα τους είναι να ανήκουν στην "ομάδα μας", τουλάχιστον έφυγε ευτυχισμένος. Λυπάμαι...
Οχι ρε συ...... κρίμα το σκύλακι.... 
Για μένα πάντως έχει σημασία και νόημα ότι κάποιος τον αγάπησε και τον χάιδεψε έστω και για λίγο στη μικρή ζωούλα του.....
Για μένα πάντως έχει σημασία και νόημα ότι κάποιος τον αγάπησε και τον χάιδεψε έστω και για λίγο στη μικρή ζωούλα του.....
Στα έχω πει για το πώς νιώθω για το όλο θέμα.
Το ότι ο μικρός δεν "έφυγε" από αμάξι ή από τύφο μόνος του σε κάποια γωνιά, αλλά στη ζεστασιά του σπιτιού που του προσφέρθηκε -έστω κ "αργά"- νομίζω θα είχε μεγάλη διαφορά γι' αυτόν (κ όχι για τα δικά μας 'εγωιστικά' συναισθήματα κ συνείδηση)...
Λυπάμαι που η ζωούλα του έπρεπε να τελειώσει με αυτόν τον τρόπο, μια κ δεν είχε καν καλά καλά αρχίσει...
Λυπάμαι, ειλικρινά, που δεν τα κατάφερε ο μικρός, μου κόστισε κ εμένα (αλλά δεν στο δείχνω, ξέρεις γιατί...) κ εύχομαι η ψυχούλα του να αναπαυτεί κ να μας βλέπει από εκεί ψηλά μαζί με τα άλλα σκυλούνια που'χουμε χάσει...
(Περάκο, πες ένα 'γεια' στη Λίζα μου...)
Το ότι ο μικρός δεν "έφυγε" από αμάξι ή από τύφο μόνος του σε κάποια γωνιά, αλλά στη ζεστασιά του σπιτιού που του προσφέρθηκε -έστω κ "αργά"- νομίζω θα είχε μεγάλη διαφορά γι' αυτόν (κ όχι για τα δικά μας 'εγωιστικά' συναισθήματα κ συνείδηση)...
Λυπάμαι που η ζωούλα του έπρεπε να τελειώσει με αυτόν τον τρόπο, μια κ δεν είχε καν καλά καλά αρχίσει...
Λυπάμαι, ειλικρινά, που δεν τα κατάφερε ο μικρός, μου κόστισε κ εμένα (αλλά δεν στο δείχνω, ξέρεις γιατί...) κ εύχομαι η ψυχούλα του να αναπαυτεί κ να μας βλέπει από εκεί ψηλά μαζί με τα άλλα σκυλούνια που'χουμε χάσει...
(Περάκο, πες ένα 'γεια' στη Λίζα μου...)
Φιλαράκια μου, τέσσερις μέρες τώρα, τα φέρνω όλα στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Τον έχω κλάψει πολύ τον Περάκο, σαν να τον είχα από πάντα, κάποιοι το ξέρετε κι ας ήταν δέκα μέρες μόνο. Και όσο το σκέφτομαι, τόσο κατηγορώ τον εαυτό μου, πέρα από κάθε συναισθηματισμό. Τον σκότωσε η άγνοιά μου. "Εφυγε", το μικράκι, γιατί δεν ήξερα να υποψιαστώ, ότι οι προσπάθειες για εμετό που έκανε, έκρυβαν κάτι τόσο κακό. Το κατάλαβα ότι είχε και πυρετό, αλλά δεν ήμουν και σίγουρη. Λέω, μωρέ θα τον πείραξε η ξηρά τροφή. Που να την είχε ξαναφάει; Μέχρι πριν λίγο, έσφιζε από ζωή και υγεία. Που να ήξερα, τι παιζόταν; Μετά είπα, θα τον πειράζει και η αντιβίωση που παίρνει. Ταλαιπωρημένος είναι. Η ηλίθια... Ολα έγιναν, από Μ.Σάββατο δειλά-δειλά, μέχρι Δευτέρα του Πάσχα, που αργά το βράδυ, χειροτέρευσε. Τις χειρότερες μέρες. Επρεπε να τον πάω τρέχοντας σε κάποιο νοσοκομείο από το Σάββατο και όχι την Τρίτη, που είχε στραγγίξει πια ο φουκαράς. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί στο διάλο δεν το έκανα. Επαναπαύτηκα ότι είχαν βγει πολύ καλές κάποιες αρχικές εξετάσεις που κάναμε. Ακόμη και η ακτινογραφία που του βγάλαμε, έδειχνε τα εντερικά του σε καλή κατάσταση. Ελεγα, δεν μπορεί ρε παιδί μου, αν είναι κάτι σοβαρό, κάτι θα φαινόταν στο αίμα του, μόλις δύο μέρες πριν. Αν είχα τσακιστεί από την πρώτη στιγμή να τον τρέξω, τώρα θα τον είχα εδώ να με βασανίζει, το που θα βρω να τον δώσω... Το 'χω πάρει πολύ βαριά, γιατί τελικά συνηδειτοποιώ ότι δεν έκανα ότι μπορούσα γι' αυτό το ψυχάκι. Είναι πολύ κρίμα, να τον βρω, να τον μαζέψω, να τον έχω στα χέρια μου και τελικά να σβήσει αβοήθητος. Ο γύψος με μάρανε...
Eλα, ρε Μαρία. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις οτι δεν εκανες ότι καλύτερο ήξερες γι'αυτό το σκυλάκι..... Κατόπιν εορτής, χαιρω πολύ, όλοι αλλιώς θα πράτταμε, αλλά τη δεδομένη στιγμή δε σου πέρασε απο το μυαλό οτι ήταν σοβαρό! Μην τρελαίνεσαι.....
Πηγή, έχω θυμώσει πολύ με τον εαυτό μου, που ενώ ζήτησα έντονα να κάνουμε ότι αρχικό, βασικό, εξεταστικό υπάρχει, δεν ήξερα να ζητήσω και αυτό (εάν μπορεί να διαγνωσθεί εκ των προτέρων - εξακολουθώ να μην έχω την παραμικρή ιδέα). Λέω, κάντε τα πάντα που χρειάζονται, για να είμαστε 1000% σίγουροι, ότι δεν κουβαλάει κάτι κολλητικό. Με ένοιαζε εννοείτε και για τα δικά μου. Δεν ήξερα, ότι ο τύφος δεν "φαίνεται". Και πόσα άλλα δεν φαίνονται; Μόλις βρω το κέφι, θα το βάλω θέμα. Θέλω στο εξής να ξέρω, τι άλλο τόσο θανατηφόρο, βάζει σε κίνδυνο τα μικρά και ποιές εξετάσεις το δείχνουν. Την επόμενη φορά, θα ξέρω... Το σκεφτόμουν από καιρό, αλλά τώρα θα ψάξω να βρω και κανένα κτηνιατρικό βιβλίο αν υπάρχει.
Βρε Μαρία μου, μη βασανίζεις τον εαυτό σου...
Ακόμα και αν τον πήγαινες νωρίτερα στο γιατρό, το ξέρεις ότι μπορεί να μην τα κατάφερνε.
Δύσκολη ασθένεια, και ειδικά για ένα σκυλάκι που είναι ήδη ταλαιπωρημένο από τόσα...
Του έδωσες πολλά αυτές τις μέρες. Που θα έβρισκε τόση φροντίδα και στοργή στο δρόμο?
Τουλάχιστον πρόλαβε να δει ότι υπάρχουν κι αυτά...
Ακόμα και αν τον πήγαινες νωρίτερα στο γιατρό, το ξέρεις ότι μπορεί να μην τα κατάφερνε.
Δύσκολη ασθένεια, και ειδικά για ένα σκυλάκι που είναι ήδη ταλαιπωρημένο από τόσα...
Του έδωσες πολλά αυτές τις μέρες. Που θα έβρισκε τόση φροντίδα και στοργή στο δρόμο?
Τουλάχιστον πρόλαβε να δει ότι υπάρχουν κι αυτά...
Παιδάκια, δεν τα λέω αυτά για να βρω παρηγοριά. Αλλωστε, δεν έχω βρεθεί μόνο εγώ σ'αυτή την θέση, δυστυχώς. Και ξέρω ότι μέσα στο φόρουμ, έχω βρει συνοδοιπόρους, αφοσιωμένους. Απλώς, έχω βάλει κάτω τα πράγματα, τα ζύγισα και κατέληξα. Αντικειμενικά. Είμαι σίγουρη ότι αν είχε μπει στον ορό από την αρχή, τώρα θα ζούσε. Μπορεί να ήταν στον δρόμο και γυψωμένος, αλλά είχε δυνάμεις. Το είδα. Είπα απλώς να τα βγάλω από μέσα μου, γιατί όλες αυτές τις μέρες τρώγομαι.
ΥΓ: Αν ήξερε η μανούλα μου, τι κρύβουν τα ολοκαίνουργια λουλουδάκια, στο παρτέρι έξω από την πόρτα της, θα είχαμε κι άλλα τρεχάματα σε γιατρούς...
ΥΓ: Αν ήξερε η μανούλα μου, τι κρύβουν τα ολοκαίνουργια λουλουδάκια, στο παρτέρι έξω από την πόρτα της, θα είχαμε κι άλλα τρεχάματα σε γιατρούς...
Μαρια δε φανταζεσαι ποσο σε νιωθω!!!! Πριν 2 βδομαδες "χασαμε" τον Καπρι απο τη δουλεια μου! 2 χρονων σκυλαρος 30 κιλα! Αργησα να τον παω στο γιατρο και εφυγε απο υγρο στο θωρακα (μαλλον απο χτυπημα)... 3 βδομαδες ετρωγε ελαχιστα και ηταν ανορεχτος .. 2 φορες τον πηγα σε κτηνιατρο και του καναμε ολες τις εξετασεις εκτος απο μια γ.. μοακτινογραφια...
Μεχρι εκεινο το απογευμα που φευγοντας τον βλεπω και λεω φτανει θα τον παρω και θα πιεσω μεχρι να μου βρουν τι συμβαινει.. Τον φιλησα και μπηκε στο χειρουγειο... Το αλλο πρωι "εφυγε"... Ακομα μερικα πρωινα κλαιω μολις μπαινω στο εργοστασιο και βλεπω το σπιτακι του.... Οι τυψεις... Αργησα...
Εγω δε το εβγαλα απο μεσα μου ποτε...Ακομα και στο γραφειο με βλεπανε και εκλαιγα και απλα κλεινομουν στην τουαλετα...
Καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις...
Μεχρι εκεινο το απογευμα που φευγοντας τον βλεπω και λεω φτανει θα τον παρω και θα πιεσω μεχρι να μου βρουν τι συμβαινει.. Τον φιλησα και μπηκε στο χειρουγειο... Το αλλο πρωι "εφυγε"... Ακομα μερικα πρωινα κλαιω μολις μπαινω στο εργοστασιο και βλεπω το σπιτακι του.... Οι τυψεις... Αργησα...
Εγω δε το εβγαλα απο μεσα μου ποτε...Ακομα και στο γραφειο με βλεπανε και εκλαιγα και απλα κλεινομουν στην τουαλετα...
Καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις...
Ρε Μαρία, γιατί θα έπρεπε να ξέρεις δηλαδη? Κτηνίατρος είσαι ή καταφύγιο λειτουργεις??
Επι της ουσίας και για να βγει ίσως και κάτι απο αυτή την ιστορία. Αλλο πράγμα που ξέρω να μη φαίνεται αρχικά, είναι η μόρβα..... Βασικά αν δεν κάνω λάθος (και διορθωστε με οι υπόλοιποι) τα αδέσποτα πεθαίνουν κυρίως απ'αυτες τις τέσσερις αρρώστιες (ή συνδιασμούς τους): Καλααζαρ, ερλιχίωση, μόρβα, τύφος. Ισως και λεπτοσπείρωση, αλλά προσωπικά δεν εχω ακούσει περίπτωση σκυλου που πέθανε απο λεπτοσπείρωση....
Ολα αυτά με δεδομένο οτι δεν πάνε απο αυτοκίνητο, φόλα ή ασιτία.....
Δεν το είχα διαβάσει το θέμα..
Ξεκίνησε με μεγάλη αισιοδοξία και μετά δυστυχώς έληξε άδοξα.
Εσύ έκανες ότι μπορούσες.., δεν ήταν και με το μέρος σας οι ημερες που συναιβεί ..πολλοί ιατροί στις γιορτές λείπουν για διακοπές.., δηλαδή και να το σκεφτόσουνα ποτέ δεν ξέρεις τι θα είχε γίνει..και από κλινικές ξέρεις πως δεν υπάρχουν και ιδιαίτερα αξιόλογες.
Είναι κρίμα να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και να σου ρίχνεις ευθύνες.
Έκανες ότι μπορούσες και το σκυλάκι έζησε για λίγο κοντά σου ευτυχισμένο.., θα γινόταν κάπου αλλού και μόνο του.., τώρα ήταν μαζί σου.., μεγάλο πράγμα ..και σίγουρα από εκεί πάνω θα σου λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Ξεκίνησε με μεγάλη αισιοδοξία και μετά δυστυχώς έληξε άδοξα.
Εσύ έκανες ότι μπορούσες.., δεν ήταν και με το μέρος σας οι ημερες που συναιβεί ..πολλοί ιατροί στις γιορτές λείπουν για διακοπές.., δηλαδή και να το σκεφτόσουνα ποτέ δεν ξέρεις τι θα είχε γίνει..και από κλινικές ξέρεις πως δεν υπάρχουν και ιδιαίτερα αξιόλογες.
Είναι κρίμα να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και να σου ρίχνεις ευθύνες.
Έκανες ότι μπορούσες και το σκυλάκι έζησε για λίγο κοντά σου ευτυχισμένο.., θα γινόταν κάπου αλλού και μόνο του.., τώρα ήταν μαζί σου.., μεγάλο πράγμα ..και σίγουρα από εκεί πάνω θα σου λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Last edited:
- Status
