χαχαχαχαχαχαγιατι εχεις γουστο αγορι μου. οι κυριοι επειδη ειναι αρχαιοι διαβαζαν τα κομικς με τους cowboys και τους εχει μεινει καποιο παιδικο αποθημενο με τα αλογα εως εκ τουτου μαγευονται με τα αλογομουρικα.
Κάπως έτσι
Ρε παιδιά να σας πω την αμαρτία μου, πάντα μου άρεσε αυτή η ράτσα, αλλά ταυτόχρονα ξέρω οτι είμαι στο 1% (πολύ λέω ε? ) του πάγκόσμιου πληθυσμου που βρίσκει αυτα τα σκυλιά ελκυστικά.
Οι περισσότεροι τα βρίσκουν απο περίεργα έως κακάσχημα και τους καταλαβαίνω.
Λοιπόν διαβάστε τώρα τι σου κάνει η συνήθεια:
Ο κολητός μου έχει ένα καθαρόαιμο ΜΠΑΘ που μοιάζει κάπως σε δαλματία.
Κατά γενική ομολογία είναι ένα όμορφο σκυλί.
Όταν πήρα τον Allegro ήμουν έτοιμος για να σχόλια που θα άκουγα σχετικά με το κεφάλι του κυρίως, αφού κατα γενική ομολογία είναι ένα "περίργο" σκυλί (εσείς πείτε άσχημο αν θέλετε ).
Έχει περάσει 1,5 μήνας λοιπόν καθημερινής επαφής με τον Allegro στο σπίτι χώρις να έχω επαφή με άλλο σκύλο.
Και μια μέρα έρχεται επίσκεψη ο κολητός μου με το ΜΠΑΘ. Κάθονται 1-2 ώρες, και μόλις φέυγουν λέω στη γύναικα μου:
"Ρε Ηρω ο Λούμη (το ΜΠΑΘ) πάντα τόσο άσχημος ήταν? Πως είναι έτσι η μούρη του? Τι σκαλοπάτι είναι αυτο στη μουσούδα του??"
"Το ίδιο ήθελα να σου πώ κι εγώ" μου λέει και σκάμε και οι δύο στα γέλια.
Είχαμε συνηθήσει τόσο πολύ αυτή την ποντικόφατσα/αλογόφατσα του Allegro που για μας αυτό ήταν το φυσιολογικό σχήμα για κεφάλι σκύλου.