η ζωή ενός σκύλου...
- Thread starter Elli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Κατι τετοια βιντεο μου φερνουν στο μυαλο ασυνειδητους και απολιτιστους χαρη στους οποιους καταληγουν ζωες στο δρομο, συγκινηθηκα και θυμωσα ταυτοχρονα
Το ίδιο έκανε και ένα καταφύγιο στην Αλαμπάμα την περασμένη βδομάδα και μάλιστα προσλάβαμε μια φίλη μου τραγουδοποιό να γράψει τους στίχους!
Τοσο αληθινο...Τοσο αληθινο...
στο σπιτι που μενει ο καλος μου ,ο ιδιοκτητης ηταν"αναγκασμενος"να φυλαει ενα σκυλι, δεν ξερω τι ρατσα ηταν, καταλευκο πανεμορφο. το ειχε παριε ο γιος τους αλλα με τα χρονια παντρευτηκε κ τους τοαφησε στους γονεις να τοπροσεχουν.
καθε φορα που πηγαινα, ολο παραπονα εκαναν.
Πριν καμια δεκαπενταρια μερες, παω πρωι να καθαρισω το σπιτι και ακουω τον Αζορ να κλαιει...βλεπω να τρεμει κ να βγαζει αφρους. Παιρνω εντρομη τηλ τον καλο μου, ειδοποιει τον ιδιοκτητη. Ναι,λεει, το ξερω εδω κ δυο μερες το κανει.
τρελαθηκα.
Παω στην σπιτονοικοκυρα κ της το λεω, δεν αντεχα ρε παιδια. υπεφερα να τον ακουω να κλαιει, και να τρεμει.
Κι αυτη, αρχησε να βριζει που το παλιοσκυλο δεν μπλα μπλα μπλα.
Κατεβαινει στην αυλη κ τον βλεπει κ τοτε καταλαβε...
σε μια ωρα μεσα ειχε ερθει κτηνιατρος.
Ο αζορακος ηταν 11 χρονων και τελικα κι αν του εκαν ο κτηνιατρος ενεσουλα, δυστυχως δεν επιασε...Ειχε καρδιακη ανεπαρκεια(κανεις αλλος πριν δεν ειχε πει κατι τετοιοι ειπαν οι ιδιοκτητες) και μας αφησε το ιδιο απογευμα.
Ημουν μεσα στο σπιτι με τον καλο μου κ σε καποια φαση, νιωθω μια αναστατωση,πανικο...λιγο μετα εμαθα οτι ο Αζορακος ειχε ξεψυχησει..προλαβα ομως και του ειχα δωσει χαδακι...
Παιδια, δνε υπαρχουν λογια. Ηταν ενα γομαρι ολοκληρο. Ξενο για μενανε σκυλι και με φοβια για σκυλια. Μα μια μερα ανοιξα την πορτα στην αυλη και τον χτενησα, παιξαμε, του εδωσα γλυκακι, και με εκανε να μη φοβαμαι.Τον αγαπουσα αληθινα. ΠΟλλες φορες πηγαινα εκει κ τον χαιδευα του μιλουσα κ με κοροιδευαν οι ιδιοκτητες...Μα ειδατε πως τα φερνει η ζωη;;; αν δεν ειχα παει τυχαια εκεινη τη μερα, αν δεν ειχα δει τον Αζορακο, δεν θα εφευγε με φροντιδα.
Θελει αγαπη και νοιαξιμο το σκυλι. Γιατι εκεινο προσφρει οτι εχει και δεν εχει. τη ζωη του σε μας.
Συγνωμη που ημουν εκτος θεματος. Ισως δειτε στο βαθος και κατι εντος θεματος...
στο σπιτι που μενει ο καλος μου ,ο ιδιοκτητης ηταν"αναγκασμενος"να φυλαει ενα σκυλι, δεν ξερω τι ρατσα ηταν, καταλευκο πανεμορφο. το ειχε παριε ο γιος τους αλλα με τα χρονια παντρευτηκε κ τους τοαφησε στους γονεις να τοπροσεχουν.
καθε φορα που πηγαινα, ολο παραπονα εκαναν.
Πριν καμια δεκαπενταρια μερες, παω πρωι να καθαρισω το σπιτι και ακουω τον Αζορ να κλαιει...βλεπω να τρεμει κ να βγαζει αφρους. Παιρνω εντρομη τηλ τον καλο μου, ειδοποιει τον ιδιοκτητη. Ναι,λεει, το ξερω εδω κ δυο μερες το κανει.
τρελαθηκα.
Παω στην σπιτονοικοκυρα κ της το λεω, δεν αντεχα ρε παιδια. υπεφερα να τον ακουω να κλαιει, και να τρεμει.
Κι αυτη, αρχησε να βριζει που το παλιοσκυλο δεν μπλα μπλα μπλα.
Κατεβαινει στην αυλη κ τον βλεπει κ τοτε καταλαβε...
σε μια ωρα μεσα ειχε ερθει κτηνιατρος.
Ο αζορακος ηταν 11 χρονων και τελικα κι αν του εκαν ο κτηνιατρος ενεσουλα, δυστυχως δεν επιασε...Ειχε καρδιακη ανεπαρκεια(κανεις αλλος πριν δεν ειχε πει κατι τετοιοι ειπαν οι ιδιοκτητες) και μας αφησε το ιδιο απογευμα.
Ημουν μεσα στο σπιτι με τον καλο μου κ σε καποια φαση, νιωθω μια αναστατωση,πανικο...λιγο μετα εμαθα οτι ο Αζορακος ειχε ξεψυχησει..προλαβα ομως και του ειχα δωσει χαδακι...
Παιδια, δνε υπαρχουν λογια. Ηταν ενα γομαρι ολοκληρο. Ξενο για μενανε σκυλι και με φοβια για σκυλια. Μα μια μερα ανοιξα την πορτα στην αυλη και τον χτενησα, παιξαμε, του εδωσα γλυκακι, και με εκανε να μη φοβαμαι.Τον αγαπουσα αληθινα. ΠΟλλες φορες πηγαινα εκει κ τον χαιδευα του μιλουσα κ με κοροιδευαν οι ιδιοκτητες...Μα ειδατε πως τα φερνει η ζωη;;; αν δεν ειχα παει τυχαια εκεινη τη μερα, αν δεν ειχα δει τον Αζορακο, δεν θα εφευγε με φροντιδα.
Θελει αγαπη και νοιαξιμο το σκυλι. Γιατι εκεινο προσφρει οτι εχει και δεν εχει. τη ζωη του σε μας.
Συγνωμη που ημουν εκτος θεματος. Ισως δειτε στο βαθος και κατι εντος θεματος...
