Γιάτι να επιλέξω ενήλικο σκύλο!

[kiara]

Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να επιλέξουν έναν ενήλικο σκύλο για κατοικίδιο δεν βρήκα κάποιο αντίστοιχο θέμα και νομίζω θα ήταν κάλο να υπαρχεί.

Η Νάλα ήταν το πρώτο ενήλικο σκυλί που είχαμε ημίαιμο 4 κιλών και 2 χρονών την βρήκαμε στην παραλία της Θεσσαλονίκης να περιπλάνιεται και έμοιαζε χάμενη χώρις πολύ σκέψη την πήραμε και έζησε μάζι μας 12 χρόνια ήταν λίγο ασχημούλα άλλα πολύ καλή, μαζί μας δέθηκε άμεσως και οσα παιδιά γεννήθηκαν στην οικογένεια μας τα λάτρευε ήταν μέλη της αγέλης της και τα δεχόταν κατευθείαν χωρίς κάνενα πρόβλημα. Είχε μόνο ένα προβληματάκι με τους ξένους και με 2-3 συγγενής που δεν τους ήθελε καθόλου και να τους έτρωγε δεν θα χόρταινε Δεν έκανε ζημιές και δεν κατούρισε πότε μέσα στο σπίτι. (οι προηγούμενοι ευτηχως την είχαν στειρώση)

Η Φίφη ήταν 3 χρονών και αυτά τα 3 χρόνια τα έζησε σε μιά ταράτσα όπου έκανε 2 γέννες και ποιος ξέρει τι απέγιναν τα κουταβάκια.
Η άληθεια είναι ότι όταν την πήραμε τον περασμένο οκτώβιο φοβόμασταν να την έχουμε μέσα στο σπίτι μια και δεν ξέραμε τίποτα για τον χαρακτήρα της όμως στους μήνες που ακολούθησαν η Φίφη κέρδισε με το σπάθι της την απόλυτη εμπιστοσύνη μας και φυσικά την αγάπη μας.

Μην φοβάστε υιοθετήσετε έναν ένηλικο σκύλο έχει ήδη διαμορφωθει ο χαρακτήρας του και ξέρεις τι σκύλο παίρνεις και μορφολογικά και είναι απίστευτό αυτό που νιώθεις όταν βλέπεις ότι μέρα με την μέρα σε εμπιστεύεται και σε ''αγάπαει'' άπλά και μόνο γιάτι το φοήθησες του έδειξες ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά στην ζώη η όμορφη πλευρά.

 

[E-va]

Περιέργραψες ακριβώς τις δικές μου σκέψεις και απάντησες στους προβληματισμούς μου.

Έχοντας για λίγο διάστημα την Ήρα (4χρόνων) δεθήκαμε και δέθηκε μαζί μας. Ο χαρακτήρας της ήταν σταθερός και υπάκουος.Δεν ήταν όμως τυχερό να την κρατήσουμε.

Τώρα είμαστε σε αναζήτηση νέας σκυλοσυντροφιάς και ήδη κοιτάμε για ενήλικα σκυλάκια.

 

[solco]

Μην φοβάστε υιοθετήσετε έναν ένηλικο σκύλο έχει ήδη διαμορφωθει ο χαρακτήρας του και ξέρεις τι σκύλο παίρνεις και μορφολογικά και είναι απίστευτό αυτό που νιώθεις όταν βλέπεις ότι μέρα με την μέρα σε εμπιστεύεται και σε ''αγάπαει'' άπλά και μόνο γιάτι το φοήθησες του έδειξες ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά στην ζώη η όμορφη πλευρά.

Φοβαμαι οτι στην Ελλαδα ειμαστε φιλοζωοι οσο το σκυλι ειναι χαριτωμενο κουταβι, οταν μεγαλωνει οχι μονο δεν μας ελκυει πλεον ή δεν μας προκαλει κανενα συναισθημα να το υιοθετισουμε αλλα αντιθετα βρισκεται και στο δρομο παρατημενο απο τους πρωην ιδιοκτητες του

 

[kopritis]

Κι εγώ μαζί σου!!!

Τα θετικά:

1. Εκπαιδεύονται ΠΟΛΥ πιο εύκολα στην τουαλέτα καθώς μπορούν να κρατηθούν πολύ περισσότερο απο ένα κουτάβι

2. Δενονται ΠΟΛΥ και ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ με το νέο αναδοχό τους, γιατι συνήθως είναι στερημένα απο προσοχή και φροντίδα, οπότε τα εκτιμούν δεόντως όταν τα βρίσκουν.

3. Ξέρεις πολλά για το πως θα σου βγει μορφολογικά αλλά και σε χαρακτήρα (είναι συνήθως εμφανές αν είναι φιλικό προς ανθρωπους και άλλα ζώα ή φοβικό ή επιθετικό κτλ). Ολα αυτά με την επιφύλαξη ότι η συμπεριφορά μπορεί να αλλάξει οταν ο σκύλος βρεθεί σε νέο περιβάλλον, οπότε θέλει προσοχή και εκπαίδευση απο την πλευρά του νέου ανάδοχου...

4. Εχουν ήδη περάσει την κουταβοπερίοδο (με τα μασουλήματα που αυτή συνεπάγεται) και ίσως και την εφηβεία, οπότε είναι πιο εύκολο να "συνεννοηθείς" μαζί τους.


Τα αρνητικά:

1. Δεν ξεκινάς με "ασπρο χαρτί". Πρεπει να σβήσεις παλιές συμπεριφορές για να χτίσεις καινούριες. Βοηθάει πολύ όμως σ'αυτό η αλλαγή περιβάλλοντος και το νέο δέσιμο (το οποιο διευκολύνει την εκπαίδευση).

2. Δεν ξέρεις τι έχει περάσει ο σκύλος και συνεπως με τι μπορεί να έχει κακές εμπειρίες και αρα πιθανες κακές συμπεριφορές.

Οσοι έχετε αμφιβολία για το τι συνεπάγεται να έχετε κουτάβι στο σπίτι, σας προσκαλώ να φιλοξενήσετε για λίγο ένα (δυστυχώς στα καταφύγια πάντα υπάρχουν) να δείτε τη "γλύκα". Εγώ που είχα κουταβομανία και το'κανα αυτο μου'φυγε τελείως η όποια όρεξη για κουτάβι. Απο μακριά κι αγαπημένοι!!! Ενήλικο και πάλι ενήλικο!

 

[kiara]

Φοβαμαι οτι στην Ελλαδα ειμαστε φιλοζωοι οσο το σκυλι ειναι χαριτωμενο κουταβι, οταν μεγαλωνει οχι μονο δεν μας ελκυει πλεον ή δεν μας προκαλει κανενα συναισθημα να το υιοθετισουμε αλλα αντιθετα βρισκεται και στο δρομο παρατημενο απο τους πρωην ιδιοκτητες του

Δυστηχώς συμφωνω μαζι σου αν και υπάρχουν και αυτοί που δεν τον αφήνουν στο δρόμο άλλα τον παρατάνε μεσα στην αυλή ή στο κτήμα ή στην ταράτσα και πραγμάτικα δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο. Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι θέλω να πιστεύω που αγάπουν τα σκυλιά άλλα δυσκολεύονται να πάρουν ένα ενήλικο γιάτι πιστεύουν ότι δεν θα είναι δεμένος μαζί τους και δεν θα τους ακούει κτλ.

Οσοι έχετε αμφιβολία για το τι συνεπάγεται να έχετε κουτάβι στο σπίτι, σας προσκαλώ να φιλοξενήσετε για λίγο ένα (δυστυχώς στα καταφύγια πάντα υπάρχουν) να δείτε τη "γλύκα". Εγώ που είχα κουταβομανία και το'κανα αυτο μου'φυγε τελείως η όποια όρεξη για κουτάβι. Απο μακριά κι αγαπημένοι!!! Ενήλικο και πάλι ενήλικο!

Οταν ήρθε η Ελλή στο σπιτι και έμεινε μέχρι να βρεί το δίκο της μας κατεστρεψε ετρωγε και μασουλούσε τα πάντα απο παπούτσια μέχρι και το σωλίνα που τρέχει το νερο απο το κλιματιστικο δεν μιλάω καν για τις γλάστρες και τα λουλούδια ασε δε τα τσίσα και τα κακά που ήταν πάντού όλοι μέρα με μια σφουγγαρίστρα ειμουνα σαν τη σταχτοπούτα

 

[solco]

Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι θέλω να πιστεύω που αγάπουν τα σκυλιά άλλα δυσκολεύονται να πάρουν ένα ενήλικο γιάτι πιστεύουν ότι δεν θα είναι δεμένος μαζί τους και δεν θα τους ακούει κτλ.

Μεγα λαθος! Ο σκυλος ειναι παντα ευγνωμων σε οποιονδηποτε τον φροντιζει και νιωθει οτι τον αγαπα. Σε οποιαδηποτε ηλικια. Οσο λιγο διαστημα και αν τον γνωριζει.
Φοβουνται ομως οι ανθρωποι το χαρακτηρα που θα εχει διαμορφωσει και οτι ψυχολογικο ενδεχομενως το εχει στιγματισει.

 

[kopritis]

Φοβουνται ομως οι ανθρωποι το χαρακτηρα που θα εχει διαμορφωσει και οτι ψυχολογικο ενδεχομενως το εχει στιγματισει.

Εγω δε νομίζω ότι φτάνουν τόσο μακρυα..... αυτό που ακούω πιο συχνά (εκτός απο το δέσιμο) είναι το ότι δε θα εκπαιδεύεται. Αλλο μέγα λάθος.

 

[kango1]

Συμφωνώ σε ότι ανέφερε η κοπρίτης να συμπληρώσω μονο πως επίσης όταν παίρνουμε ένα ενήλικο σκύλο αλλιώς θα βλέπουμε να συμπεριφέρεται στο καταφύγιο και αλλιώς στο νέο περιβάλλον του..
Δηλαδή κάποια πράγματα μπορούμε να τα αναμένουμε (ανάλογα και πόσο υπεύθυνη ειναι η φιλοζωική).., αλλα τον τελικό του χαρακτήρα θα τον δούμε εφόσον ξεπεράσει όλο το στρές της αλλαγής περιβάλλοντος..

Επίσης ο ενήλικος σκύλος θέλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από την πλευρά μας για να μας εμπιστευτεί..
Τον οποίο μπορεί να το ακολουθούν διαφορες φοβίες και βιώματα από το παρελθόν..αυτά θα πρέπει να ξέρουμε να τα αντιμετωπίσουμε..

Άρα ως συμπέρασμα ο ενήλικος σκύλος ναι μεν δεν επιφυλάσσει τόσες εκπλήξεις..ως το λεγόμενο "kinder έκπληξη"..αλλα θα πρέπει να ξέρουμε και να μην κάνουμε λάθη τα οποία μπορεί να είναι "τελειωτικά" στην κατάληξη..

Από την άλλη ένα κουτάβι εντελώς αβέβαιου χαρακτήρα και μορφολογίας μπορούμε ναι μεν να ορίσουμε εμείς τα βιώματα του, δεν θα ξέρουμε όμως καθόλου σε τίποτα τι να αναμένουμε..

Γνώμη μου είτε είναι ημίαιμο ή καθαρόαιμο, η προώθηση της υιοθεσίας να γίνεται με πολύ προσεχτικά κριτήρια..και ειδικά τα ημίαιμα, θέλουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην προώθηση τους..

 

[kopritis]

αλλιώς θα βλέπουμε να συμπεριφέρεται στο καταφύγιο και αλλιώς στο νέο περιβάλλον του..

Δεν ξέρω κατα πόσον συμφωνώ απολύτως μ'αυτό, παρά που αναφέρεται συχνά. Θεωρώ ότι τα βασικά χαρακτηριστηκά φαίνονται (κυριαρχικό ή ντροπαλό, φιλικό ή επιθετικό, συμβατό με άλλους σκύλους ή γάτες κτλ). Οσα σκυλιά έχω γνωρίσει στο καταφύγιο κι εχουν βρει μετά σπίτι, δεν έχουν αλλάξει σημαντικά τα βασικά τους χαρακτηριστικά, απλά έχουν "ανθίσει" ανάλογα με το χαρακτήρα των ανάδοχων. Πχ και τον πιο ντροπαλό σκύλο του κόσμου να πάρεις, αν δεν του θέσεις όρια, θα σου κάτσει στο κεφάλι!

Επίσης ο ενήλικος σκύλος θέλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από την πλευρά μας για να μας εμπιστευτεί..

Και σ'αυτό θα διαφωνήσω μερικώς. Μόνο σε περίπτωση εξαιρετικά φοβικού σκύλου είναι πρόβλημα (το οποίο φαίνεται αμεσα όμως.... δεν κρύβεται ο φοβικός σκύλος).

Άρα ως συμπέρασμα ο ενήλικος σκύλος ναι μεν δεν επιφυλάσσει τόσες εκπλήξεις..ως το λεγόμενο "kinder έκπληξη"..αλλα θα πρέπει να ξέρουμε και να μην κάνουμε λάθη τα οποία μπορεί να είναι "τελειωτικά" στην κατάληξη..

Σαυτό συμφωνώ απολύτως.


Γενικά πάντως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν σωστές οικογένειες. Και με δεδομένο ότι τα σκυλιά στα καταφύγια είναι πολύ περισσοτερα απο τις σωστές οικογένειες (κι αυτά του δρόμου ακόμα περισσότερα) αναρωτιέται κανείς πόσο "επαρκής" πρεπει να είναι μια οικογένεια για να είναι καλύτερη απο το δρόμο ή το καταφύγιο. Εκεί για μένα παίζεται όλο το παιχνίδι.

 

[kango1]

Θεωρώ ότι τα βασικά χαρακτηριστηκά φαίνονται (κυριαρχικό ή ντροπαλό, φιλικό ή επιθετικό, συμβατό με άλλους σκύλους ή γάτες κτλ). Οσα σκυλιά έχω γνωρίσει στο καταφύγιο κι εχουν βρει μετά σπίτι, δεν έχουν αλλάξει σημαντικά τα βασικά τους χαρακτηριστικά, απλά έχουν "ανθίσει" ανάλογα με το χαρακτήρα των ανάδοχων. Πχ και τον πιο ντροπαλό σκύλο του κόσμου να πάρεις, αν δεν του θέσεις όρια, θα σου κάτσει στο κεφάλι!

Nαι φυσικά..
O σκύλος θα γίνει ότι "τον κάνει" το αφεντικό του..

Παρόλα αυτά φίλων μου σκυλιά άργησαν παρα πολύ να δείξουν τον χαρακτήρα τους..

Πολλοί στο μεταξύ θεωρούν πως ένα φοβικό σκυλί είναι και υποτακτικό..ενώ ένα φοβικό σκυλί γίνεται πολύ εύκολα επιθετικό με λάθος χειρισμό..

Οντως οι φοβίες σχετικά φαίνονται στο καταφύγιο..
Ομως έχω ακούσει περιπτώσεις που έκρυψαν αυτές τις φοβίες..η εκτίμησαν λάθος το σκυλί..

Παρόλα αυτά επιμένω και λέω όπως και τον δικό μου τον βρήκα στον δρόμο, πως ο πραγματικός του χαρακτήρας άργησε αρκετά να φανεί..

Και σ'αυτό θα διαφωνήσω μερικώς. Μόνο σε περίπτωση εξαιρετικά φοβικού σκύλου είναι πρόβλημα (το οποίο φαίνεται αμεσα όμως.... δεν κρύβεται ο φοβικός σκύλος).

Ο πολυ φοβικός ναι συμφωνώ..

Γενικά πάντως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν σωστές οικογένειες. Και με δεδομένο ότι τα σκυλιά στα καταφύγια είναι πολύ περισσοτερα απο τις σωστές οικογένειες (κι αυτά του δρόμου ακόμα περισσότερα) αναρωτιέται κανείς πόσο "επαρκής" πρεπει να είναι μια οικογένεια για να είναι καλύτερη απο το δρόμο ή το καταφύγιο. Εκεί για μένα παίζεται όλο το παιχνίδι.

Mεγάλη συζήτηση..

Mερικές φορες κατά την γνώμη μου.., σε περιπτώσεις κακομεταχείρισης ή απομόνωσης.., πιστεύω πως καλύτερα είναι ο "δρόμος" παρά μια τέτοια οικογένεια..

 

[kopritis]

Mερικές φορες κατά την γνώμη μου.., σε περιπτώσεις κακομεταχείρισης ή απομόνωσης.., πιστεύω πως καλύτερα είναι ο "δρόμος" παρά μια τέτοια οικογένεια..

Δεν το συζητω... πολλές φορές ο δρόμος είναι καλύτερος απο κάποια οικογένεια. Αλλά το που ακριβώς μπαίνει το όριο με έχει προβληματίσει αρκετές φορές.

Συχνά ο δρόμος είναι καλύτερος και απο το καταφύγιο κατα τη γνώμη μου (εξαρτάται βέβαια απο το δρόμο και απο το καταφύγιο). Για μένα το καταφύγιο πρεπει να είναι μονο προσωρινή λύση για να δωθεί η ευκαιρία στον εκάστοτε σκύλο να υιοθετηθεί. 'Η για περιπτώσεις που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη.

Μεγάλη συζήτηση όντως, και βγήκα και επισήμως και εκτός θέματος.

 

[kango1]

Καπου ειχαμε ξανα κανει μια τετοια συζητηση..αλλα δεν θυμαμαι που..

 

[Tricky]

Εγω που υιοθετησα ενηλικο σκυλο , δεν το μετανιωνω με τιποτε ...ειδα το μεγεθος του , πηρα μια γευση απο το χαρακτηρα του και ολα πηγαν περισσοτερο απο καλα.

Ουτε ζημιες , ουτε λερωματα ,ουτε ιδιοτροπιες, ουτε εκπληξεις ...οσο ησυχη ηταν στο καταφυγιο , τοσο ειναι και σπιτι.Οπως μυριζε αθωα τις γατες στο καταφυγιο , το ιδιο κανει και τωρα στον κηπο με τις γατες του γειτονα...οπως πεθαινε για ανθρωπινο χαδι στο καταφυγιο , ετσι κανει με ολους οσους συνανταει (στον κτηνιατρο χθες , εγινε η αγαπημενη ολου του προσωπικου).

Φυσικα χρειαζεται ακομα λιγη εκπαιδευση οικιακης συμπεριφορας αλλα μιλαμε για αστεια πραγματα.

Προσωπικα,δεν θα υιοθετουσα ποτε κουταβι ...οποτε θελω να χαιδεψω ενα (γιατι μονο αυτο ''κανουν'' καλα) , παω στη φιλη μου την εκτροφεα και μπορω να χαιδευω με τις ωρες κουταβια bulldog (που ειναι λουτρινα και χαριτωμενα).

Σιγουρα τα κουταβια τα μαθαινεις εσυ οπως θες ...αλλα για απειρους ιδιοκτητες δεν ειμαι σιγουρος πως αυτο ειναι καλο

 

[mousoudi]

Εγω που υιοθετησα ενηλικο σκυλο , δεν το μετανιωνω με τιποτε ...

Ούτε εγώ. Έτσι κι αλλιώς ένας σκύλος από πλευράς νοημοσύνης είναι σαν να έχεις ένα παιδί 2 χρονών. Αν είναι και κουτάβι, θέλει ακόμα πιο πολλή υπομονή και σταθερότητα και φροντίδα. Η Άμη ήταν 2 χρονών όταν την υιοθέτησα και προσαρμόστηκε πολύ σύντομα στη νέα της οικογένεια. Ήταν καταπληκτικό να τη βλέπω μέρα με τη μέρα να με εμπιστεύεται όλο και πιο πολύ!...