Αγαπάνε τα σκυλιά;

[despoina26]

ναι αυτα ειναι στην καθημερινοτητα μας.
δλδ παιζω και εγω κρυφτο μαζι της,κρυβομαι στη μπανιερα,πισω απο τις πορτες και εκεινη με ψαχνει.
αυτο ομως για να επιτευχθει ημουν απολυτη στο "μεινε" για καποιο καιρο ωστε τωρα να καταφερνω να εχω το χρονο να κρυφτω.
οπως επισης το ιδιο κανω με το "βρες τη λιχουδια" της κρυβω λιχουδιες μεσα στο σπιτι και μετα την φωναζω και με ενα απλο βρες τη λιχουδια ξεκιναει η ψαχτικη.
τετοιου τυπου παιχνιδια παιζουμε.

οκ μαλλον ανησυχω τσαμπα,απλα τη βλεπω ωρες ωρες που κανει σαν χαζοχαρουμενο με τον πατερα μου,κοινως τρελενεται και η αληθεια ειναι πως ζηλευω...και μαλιστα πολυ.:-|

 

[zouzounos]

τα αντιθετα ελκονται

 

[foibos]

Εγώ πάντως μη έχοντας ιδιαίτερη εμπειρία θα ακολουθύσα σταθερή και μόνιμη πορεία με το σκύλο και δεν θα ήμουν μια αφεντικό μια παιχνίδι γιατί δεν θα ήξερα αν μπορώ να ελέγξω σωστά πότε θέλω την μια κατάσταση και ποτε την άλλη...

 

[ATREAS]

αν τον
σε μένα είνα σαφώς πιο υπάκουη αλλά σε εκείνον απίστευτα πιο χαλαρή και χαρούμενη...

Μπορεί τον δικό μου να τον έχω μόλις 7 μέρες αλλά το ίδιο ακριβώς έχω παρατηρήσει ότι έχει αρχίσει ήδη να γίνεται.

Σε μένα που τον προσέχω που τον πάω βόλτα και που του δίνω συνέχεια οδηγίες είναι σοβαρός, θα παίξει βέβαια αλλά και πάλι με μέτρο. Από την άλλη μόλις βλέπει την αδελφή μου, τους γονείς μου ή την κοπέλα μου κάνει σαν το παλαβό πηδάει ένα μέτρο, κάνει τούμπες μιλάμε για τον χαμό Αυτό συμβαίνει διότι εκείνοι δεν του λένε ποτέ όχι, ας πούμε ενώ τους έχω πει να μην τον αφήνουν να πηδάει πάνω τους διότι όταν μεγαλώσει θα έχουν πρόβλημα αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να γελάνε.

Δεν προκειται να αλλάξω όμως διότι αν ήταν συνέχεια μαζί μου σαν τον τρελό δεν θα μπορούσαμε να συννενοηθούμε και να συνεργαστούμε και στο τέλος θα ήταν κακό και για εκείνον και για τους άλλους.

ΥΓ. Απλά καμιά φορά με όλες αυτές τις οδηγίες και τους κανόνες μου δημιουργείται η εντύπωση ότι χάνω στιγμές...

 

[despoina26]

ακριβως την ιδια εντυπωση εχουμε...:-|

 

[eve]

Πιστεύω ότι παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του σκύλου. Λίγα σκυλιά πιστεύω δένονται τόσο με τον ιδιοκτήτη τους, ώστε να μην μπορούν να ζήσουν με άλλη οικογένεια μετά. Η δικιά μου πιστεύω, είναι του στυλ, όπου περνάει καλά είναι και καλά, βέβαια πάντα σε μένα γυρνάει στο τέλος. Αν και δεν πολυπλησιάζει τους δικούς μου, μόνο όταν την συμφέρει. Μια φορά που είχε κοιμηθεί στο αγόρι μου, που τον θεωρεί δεύτερο αφεντικό τι είχε γίνει; Η μικρή το βράδυ καθόταν πίσω από την πόρτα και με περίμενε καθισμένη.. μου το είπε την επόμενη μέρα το αγόρι μου που ξύπνησε κάποια στιγμή και την είδε.
Επίσης, την μικρή μου την πήρα γύρω στα 5 μηνών, 1 μήνα αργότερα που την πήγα στην εκτροφέα, εκεί που νόμιζα θα πέταγε από τη χαρά της, δεν την πλησίαζε και της γαύγιζε όταν προσπαθούσε να την πλησιάσει! Γενικότερα δεν αφήνει να την πλησιάζουν κιόλας αλλά το αντιμετωπίζουμε αυτο, αλλά να μην πλησιάζει την εκτροφέα; έμεινα... την είχε ξεχάσει δηλαδή;

 

[st3li0s]

Βρε παιδια μην θελετε ολα να ζειτε τωρα!

Ειναι φυσιολογικο να ΜΑΣ συμβαινει αυτο!(βαζω και τον εαυτο μου μεσα γιατι και εγω εχω κουταβι)

Ειναι φυσιολογικο να ειναι σε εσας σοβαρος/η!Αυτο δεν σημαινει οτι επειδη δεν ειναι παλαβος συμβαινει κατι!Μην νομιζετε με αυτο οτι χανει στιγμες ο σκυλος μαζι σας!Σε αυτην την ηλικια δεν ειναι να του δινεις θαρρος πολυ γιατι σε παταει μετα!

Η σταθεροτητα απεναντι του δεν συναπεγεται με το χασιμο στιγμων!Το θεμα ειναι να οριζεται εσεις ποτε ειναι παιχνιδι και ποτε ηρεμια!Ποιοτικο χρονο χρειαζεται οχι ποσοτικο για να του δειξουμε οτι τον αγαπαμε και να γεμισουμε τις ωρες μας ωστε να πουμε και εμεις στο εαυτο μας στο τελος της μερας οτι ενταξει παιξαμε!

Εχουμε καιρο μπροστα για να απολαυσουμε!

Αυτη η περιοδος ειναι οτι σπερνετε τωρα θα το θερισετε αργοτερα!
Υπεροχη φραση απο ενα μελος εδω μεσα που την κραταω και την εφαρμοζω πιστα!

 

[scooby doo]

Να σου πω Δέσποινα και εγώ πως ο σκύλος μου(1 έτους πλέον) κάνει σαν τρελός με ορισμένους ανθρώπους από την οικογενειά μου.. Σε καμια περίπτωση δεν "αγαπάει" αυτούς περισσότερο όμως και το βλέπω..

Σε καμία περίπτωση μην αλλάξεις τακτική.. Σκέψου τι ωραία θα περνάτε μόλις ολοκληρωθεί η εκπαίδευσή της και θα μπορείτε να παίζετε να πηγαίνετε μαζί σε πολλά μέρη κλπ.. Αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από μια ώρα έξαλλου παιχνιδιού.. Αν πάλι θες να παίζετε έτσι και μαζί μπορείς να την ξεσηκώσεις ώστε να αρχίσετε το κυνηγητό αλλά όταν θα σε δαγκώνει θα λες μη και θα παγώνεις.. Σιγά σιγά θα το πιάσει και θα παίζετε και εσείς καλά χωρίς τα δαγκώματα όμως(πολύ καλύτερο αυτό)

 

[Teobullmastiff]

ενας σκυλος δεν πρεπει απαραιτητα το αφεντικο-τον αρχηγο Α,να τον αγαπα και περισσοτερο απο ολα τα μελη της οικογενειας-αγελης του.

οποιος το νομιζει ή θελει να το νομιζει αυτο,ειναι λαθος.

δεν λεω οτι ΔΕΝ μπορει να γινει...πολυ συχνα το ατομο -αρχηγος Α και πιο αγαπητο-,ειναι το ιδιο για τον σκυλο.

ομως επισης πολλες φορες αλλος ειναι ο αρχηγος Α και αλλον-αλλους λατρευει ο σκυλος.

πολλοι απο εμας ΔΕΝ θελουμε ΠΟΤΕ να το αποδεχθουμε αυτο....ειναι ομως τραγικο λαθος.

ειναι παντοτε καλυτερα να γνωριζουμε τα πραγματα,παρα να θελουμε να δημιουργησουμε καταστασεις που απλως μας βολευουν.

προσωπικα δεν εχω την απαιτηση ο σκυλος μου να αγαπα εμενα πιο πολυ απο τα 4 μελη της οικογενειας-του σπιτιου.

μαλλον δεν με αγαπα περισσοτερο.

ομως σιγουρα με "ακουει" περισσοτερο απ'ολους και αυτο μου αρκει,μαζι με την αγαπη που μου δειχνει.



p.s δεν λεω οτι ξερω οτι δεν με αγαπα περισσοτερο...ειπα μαλλον... μπορει και να με αγαπα περισσοτερο....ομως αυτο που μου αρκει και θελω,ειναι να χτισουμε (χτιζουμε ηδη),μια σωστη σχεση!

 

[kango1]

Έχουμε ξανασυζητήσει κάτι παρόμοιο.

http://www.dogforum.gr/v2/showthread.php?t=1218&highlight=σκυλια+αγαπανε

 

[katerina k.]

Συμφωνώ με τον Θοδωρή...ιδίως σκυλιά που ζούνε μαζί με οικογένειες.
Τα δικά μου σκυλιά αγαπάνε μόνο εμένα γιατι ζούμε οι τρείς μας..
Στις οικογένειες οι ρολοι είναι μοιρασμένοι...τα παιδιά είναι για το παιχνίδι...η μαμά για φαγητό και πάει λέγοντας...αλλά αυτό είναι και η ομορφιά του σκύλου...να αγαπάει ολόκληρη την οικογένεια..
Μπορεί και να κάνω λάθος...όμως..

 

[kkranis]

Η αγάπη είναι μια χημική ένωση στον ανθρώπινο εγκέφαλο και σχετίζεται με την δημιουργία μακροχρόνιων σχέσεων και είναι συνυφασμένη με τη νομαδική φύση του ανθρώπου.

Τα σκυλιά δεν αγαπάνε. Μην τα ανθρωποποιούμε.

Ο σκύλος μου χαίρεται όταν με βλέπει γιατί ξέρει ότι εγώ τον ταΐζω, εγώ τον ποτίζω, εγώ παίζω μαζί του, εγώ τον βγάζω βόλτα, εγώ φροντίζω για όλες του τις ανάγκες κτλ. Και γιατί εγώ είμαι ο αρχηγός του.

Παρ' όλα αυτά, όταν έρχεται ο κολλητός μου στο σπίτι, σε αυτόν θα πάει να κάνει χαρούλες. Γιατί εμένα με έχει εκεί σίγουρο, ενώ ο άλλος είναι επισκέπτης (που και αυτός με τη σειρά του κάνει τρελές χαρούλες στο σκύλο μου).

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυτό που λέει "αλλού τρως, αλλού πίνεις και αλλού πάς και..."

 

[harryf3]

Εγω παντα θα πιστευω οτι οι σκυλοι αγαπανε (γι αυτο και θρηνούνε) και εχουν ψυχη, εστω με διαφορετικη εννοια απο την ανθρωπινη.

 

[kkranis]

Άρη, δε μιλάω για χαρά ή λύπη. Αυτά είναι συναισθήματα που τα έχει ο σκύλος. Μιλάω για την αγάπη.

Αν οι σκύλοι αγαπούσαν, θα βλέπαμε σκυλο-οικογένειες και ζευγάρια σκύλων (αρσενικό-θυληκό) εφ όρου ζωής.

 

[alexkouts]

Άρη, δε μιλάω για χαρά ή λύπη. Αυτά είναι συναισθήματα που τα έχει ο σκύλος. Μιλάω για την αγάπη.

Αν οι σκύλοι αγαπούσαν, θα βλέπαμε σκυλο-οικογένειες και ζευγάρια σκύλων (αρσενικό-θυληκό) εφ όρου ζωής.

πως λες οτι δεν πρεπει να τα ανθρωποποιουμε οταν για να το αποδειξεις χρησιμοποιεις τις λεξεις οικογενεια και ζευγαρι που χαρακτηριζουν ανθρωπους?
πιστευω οτι οι σκυλοι μας αγαπουν και η αγαπη τους δεν βασιζεται στο αν θα τους ταισουμε ή οχι. αλλωστε ποσες φορες δεν εχουμε δει ζητιανους που τους ακολουθει παντα ο ιδιος σκυλος (εκει δεν εχει παντα φαγητο)

 

[harryf3]

Αν οι σκύλοι αγαπούσαν, θα βλέπαμε σκυλο-οικογένειες και ζευγάρια σκύλων (αρσενικό-θυληκό) εφ όρου ζωής.

Εχεις την εντυπωση ότι αν δεν υπηρχαν τα κοινωνικα δεδομένα, εκκλησια, κρατος, οικονομικα, αναγκη καθε μορφης, παιδια, ....θα βλεπαμε πολλα ανθρώπινα ζευγαρια εφ ορου ζωης?

 

[kkranis]

πως λες οτι δεν πρεπει να τα ανθρωποποιουμε οταν για να το αποδειξεις χρησιμοποιεις τις λεξεις οικογενεια και ζευγαρι που χαρακτηριζουν ανθρωπους?
πιστευω οτι οι σκυλοι μας αγαπουν και η αγαπη τους δεν βασιζεται στο αν θα τους ταισουμε ή οχι. αλλωστε ποσες φορες δεν εχουμε δει ζητιανους που τους ακολουθει παντα ο ιδιος σκυλος (εκει δεν εχει παντα φαγητο)

Άσχετο το σχόλιο.

Οι λέξεις οικογένεια και ζευγάρι αναφέρθηκαν 1. στους ανθρώπους και 2. στο ότι οι έννοιες αυτές δεν υπάρχουν στους σκύλους.

Το παράδειγμα με το ζητιάνο που τον ακολουθεί ένας σκύλος μπορεί να οφείλεται στο ότι ο ζητιάνος ταϊζει (έστω και όχι σταθερά) το σκύλο και στο ότι του ικανοποιεί το αγελαίο ένστικτό του.

Οι σκύλοι είναι οπορτουνιστές, το οποίο σημαίνει ότι θα κάνουν αυτό που τους εξυπηρετεί, με τον πιο εύκολο τρόπο και με τη λιγότερη ενέργεια.

Αυτή την ιδιότητα έχει εκμεταλευτεί ο άνθρωπος και δημιούργησε τους σκύλους εργασίας (παλαιότερα όλες σχεδόν οι φυλές είχαν μια δουλειά να κάνουν).

Τους ταϊζουμε, τους ποτίζουμε, τους φροντίζουμε, τους παρέχουμε καταφύγιο από τις καιρικές συνθήκες και ο σκύλος δουλεύει για εμάς.

Το φαινόμενο του εξανθρωπισμού εμφανίστηκε από τότε που οι σκύλοι έγιναν κατοικίδια, χωρίς να προσφέρουν τίποτε άλλο. Ούτε φύλακες, ούτε κυνηγοί ούτε τίποτα για το οποίο αρχικά δημιουργήθηκαν.

Δυστυχώς για τους ίδιους οι περισσότεροι σκύλοι σήμερα ζουν παρασιτικά. Γιατί ένας σκύλος που έχει να κάνει κάτι είναι σαφώς πιο ικανοποιημένος.

 

[kkranis]

Εχεις την εντυπωση ότι αν δεν υπηρχαν τα κοινωνικα δεδομένα, εκκλησια, κρατος, οικονομικα, αναγκη καθε μορφης, παιδια, ....θα βλεπαμε πολλα ανθρώπινα ζευγαρια εφ ορου ζωης?

Η έννοια της οικογένειας υπάρχει πολύ πριν την όποια θρησκεία ή κράτος.

 

[harryf3]

Πιο ισορροπημενος θα ελεγα εγω.

 

[Sara]

Χμμμμ, διαφωνώ ότι η αγάπη και το σεξ πρέπει να πάνε μαζί στους σκύλους εάν οι σκύλοι είναι ικανοί να αγαπήσουν. Στην περίπτωση των ανθρώπων η κοινωνική σύμβαση έκανε τα δυο να συμβαδίζουν και όχι, δεν είμαι κατά αυτής. Άλλωστε συμφωνώ με τον Αριστοτέλη ότι ο άνθρωπος είναι ζώον κοινωνικόν και χωρίς την κοινωνική σύμβαση θα ήταν ή θηρίο ή θεός. Δεν μιλάει πουθενά για αγάπη.

Τα μόνα ζώα που είναι περίπου σαν τον άνθρωπο, δηλαδή μονογαμικά και πιστά στο σύντροφό τους είναι τα δελφίνια, αλλά δε θα έλεγα ότι αγαπούν περισσότερο από το σκύλο. Μην ξεχνάς κιόλας ότι ο σκύλος είναι construct (συγγνώμη, ξεχνάω τον όρο στα ελληνικά) και ως είδος δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο για διάφορους λόγους, ο κυριότερος των οποίων είναι η αγάπη που νοιώθει για τον άνθρωπο.

Τις προάλλες είδα ένα ντοκυμαντέρ για άγριους σκύλους (εννοώ μη εξημερωμένους) και αν και συμπεριφέρονται σε μερικά πράγματα σαν τους εξημερωμένους συντρόφους του ανθρώπου, έχουν τελείως δική τους κοινωνία. Σ' αυτήν οι σκύλοι δε ζευγαρώνουν όλοι και υπάρχει μια αρχι-σκύλα, η οποία μάλιστα βουτάει και μεγαλώνει και τα κουτάβια των άλλων σκύλων. Να σας πω την αλήθεια, μου θύμισε ως έννοια την Πολιτεία του Πλάτωνα, τον οποίο, όπως έχω πει ξανά, μάλλον αντιπαθώ....

Τέλος ναι, η οικογένεια υπάρχει πριν από τη θρησκεία και το κράτος, αλλά και πάλι έχει να κάνει με κοινωνική σύμβαση, έστω και πρωτόγονη. Υπάρχουν παλαιολιθικά ευρήματα που υποδεικνύουν ότι υπήρχε "αγάπη" ανάμεσα στα ανθρώπινα ζευγάρια, καθώς και οκογένεια-πυρήνας. Μην ξεχνάτε πάντως ότι η διάλυση του γάμου σήμερα έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες που δεν υφίσταντο στην απώτατη αρχαιότητα....