Η Φωτεινή μία επτάχρονη μαθήτρια μου ήρθε στο σημερινό μας μάθημα φέρνοντας μαζί της έναν λούτρινο γάτο. Μετά από τις απαραίτητες συστάσεις και αφού ο γάτος τακτοποιήθηκε σε μια αναπαυτική θέση ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει με άνεση το μάθημά μας, προχώρησα στην …ανάκριση:
Φωτεινή, σου αρέσουν τα ζώα?
-Αμέ…
Έχεις κανένα σπίτι σου? (με ελπίδα …)
-Ναι έχω μια χελώνα…..:-| (οχ,οχ…),
Και που την έχεις την χελώνα?
-σε ένα γυαλί, αλλά έφυγε..,:-|
Και πως έφυγε βρε Φωτεινή η χελώνα από την γυάλα?
-δεν ξέρω, τρώει και τα κακά της μπρρρρρρρρρρρ (με έκφραση πολύ μεγάλης αηδίας……) aja1:aja1:aja1: είναι και γριά…. μάλλον ψόφησε……:-|:-|
Καλά βρε Φωτεινή ,μεγάλη την πήρατε την χελώνα?:shock:
-όχι μικρή….:-|
Μερικές φορές λέμε ότι τα παιδιά είναι σκληρά, όμως οι γονείς είναι σκληρότεροι. Τα ζώα για αυτά τα παιδιά είναι κάτι το αναλώσιμο, ευτελές – έρχονται-φεύγουν-ψοφάνε….δεν υπάρχουν, τα παιδιά παύουν να συμπονούν, να νιώθουν και να καταλαβαίνουν. Δεν μαθαίνουν απολύτως τίποτα από τους γονείς τους για τις συνθήκες ζωής των άλλων πλασμάτων που υπάρχουν γύρω τους , για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν, για τις ανάγκες τους, καθώς και για τις υποχρεώσεις που έχουμε όλοι μας απέναντί σε αυτά.
Αργότερα τα πάσχα θα ζητήσουν πιθανόν ένα κουνέλι ή ένα κοτοπουλάκι, πιο αργά ίσως ένα σκύλο. Εκεί ενδεχομένως οι γονείς να φέρουν αντίρρηση, γιατί ένα σκυλί όσο νάναι είναι μεγαλύτερος μπελάς και τους εκθέτει περισσότερο…….ενώ κουνέλι στιφάδο και κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο μαγειρεύουν σε όλα τα σπίτια.
Σίγουρα για τους περισσότερους όπως και για μένα, αυτά φαίνονται τετριμμένα , όμως δεν παύουν όποτε τα ακούω να με σοκάρουν........
Φωτεινή, σου αρέσουν τα ζώα?
-Αμέ…
Έχεις κανένα σπίτι σου? (με ελπίδα …)
-Ναι έχω μια χελώνα…..:-| (οχ,οχ…),
Και που την έχεις την χελώνα?
-σε ένα γυαλί, αλλά έφυγε..,:-|
Και πως έφυγε βρε Φωτεινή η χελώνα από την γυάλα?
-δεν ξέρω, τρώει και τα κακά της μπρρρρρρρρρρρ (με έκφραση πολύ μεγάλης αηδίας……) aja1:aja1:aja1: είναι και γριά…. μάλλον ψόφησε……:-|:-|
Καλά βρε Φωτεινή ,μεγάλη την πήρατε την χελώνα?:shock:
-όχι μικρή….:-|
Μερικές φορές λέμε ότι τα παιδιά είναι σκληρά, όμως οι γονείς είναι σκληρότεροι. Τα ζώα για αυτά τα παιδιά είναι κάτι το αναλώσιμο, ευτελές – έρχονται-φεύγουν-ψοφάνε….δεν υπάρχουν, τα παιδιά παύουν να συμπονούν, να νιώθουν και να καταλαβαίνουν. Δεν μαθαίνουν απολύτως τίποτα από τους γονείς τους για τις συνθήκες ζωής των άλλων πλασμάτων που υπάρχουν γύρω τους , για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν, για τις ανάγκες τους, καθώς και για τις υποχρεώσεις που έχουμε όλοι μας απέναντί σε αυτά.
Αργότερα τα πάσχα θα ζητήσουν πιθανόν ένα κουνέλι ή ένα κοτοπουλάκι, πιο αργά ίσως ένα σκύλο. Εκεί ενδεχομένως οι γονείς να φέρουν αντίρρηση, γιατί ένα σκυλί όσο νάναι είναι μεγαλύτερος μπελάς και τους εκθέτει περισσότερο…….ενώ κουνέλι στιφάδο και κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο μαγειρεύουν σε όλα τα σπίτια.
Σίγουρα για τους περισσότερους όπως και για μένα, αυτά φαίνονται τετριμμένα , όμως δεν παύουν όποτε τα ακούω να με σοκάρουν........