Είναι κομμάτι της κυριαρχικής μας φύσης!
Το Μαρθόνι δε γύρισε ποτέ κοιλιά εδώ και 20 μήνες που ζούμε μαζί. Ούτε σαν κουτάβι ούτε ποτέ. Ούτε σε μένα, ούτε σε άλλον, ούτε σε σκύλο, ούτε μόνη της. Μόνο τις (λίγες) στιγμές που χαζοκυλιέται στα γκαζόνια (ή σε κακά
), αλλά και πάλι όταν την πλησιάσει κάποιος (άνθρωπος ή σκύλος) σηκώνεται, δε θέλει να νιώθει ευάλωτη και εκτεθιμένη.
Εγώ δεν το θέλω για χαριτωμενιά το "τέζα" το θέλω (αχρείαστο να 'ναι) για τον κτηνίατρο. Ποτέ δεν ξέρεις τί στάση θα χρειαστεί να πάρει ένα σκυλί για να κάνει τη δουλειά του ο κτηνίατρος, και δε συνηθίζω να την πιέζω με κεφαλοκλειδώματα κλπ.
Αντιθέτως στον κτηνίατρο κάνει ό,τι της ζητάς αρκεί να της δώσεις λίγο χρόνο και δεν έχει πρόβλημα να κάνει με περίσσια υπομονή τα πάντα (χωρίς καν να χρειαζεται να την κρατάω ακινητοποιημένη, απλά την αγγίζω και της μιλάω). Αρκεί να μην την ζορίσεις.
Γι' αυτό σε αυτό το στυλ θέλω να είμαστε πάντα και ήθελα να ξέρει και το "τέζα" που όμως αμέλησα να της το μάθω και τώρα μου ήρθε το κέφι!