Με ενδιαφέρει αν έχετε το ίδιο πρόβλημα,
Kαμιά φορά ...
τι κάνετε σε τέτοιες καταστάσεις
Από πάρα πολλά έως τίποτα, αναλόγως το μέγεθος του προβλήματος
και αν το πρόβλημα μπορεί να λυθεί, και πώς.
Πολύ δύσκολα, να βελτιωθεί ίσως ... το πώς είναι μία τεράστια συζήτηση, και πάλι αναλόγως το είδος και το μέγεθός του.
Εν συντομία
Δεν είναι απαράιτητο να είναι ο σκύλος κροτοφοβικός μόνο, μπορεί να είναι υπερβολικά ανασφαλής ή φοβικός γενικά. Κροτοφοβικός είναι ο σκύλος που φοβάται τον κρότο, όπως λέει η λέξη. Είναι σίγουρο ότι δεν φοβάται κάτι άλλο ή άλλες καταστάσεις ? Δεν του προκαλεί σύγχηση ή πανικό τίποτα άλλο παρά μόνο ήχοι ? ... πχ πώς θα αντιδράσει αυτός ο σκύλος αν μπεί στο σπίτι ένας άγνωστος άντρας με καπαρντίνα ? Πώς κινείται στον χώρο, άνετα ή τρέχει να πάει από ένα μέρος στο άλλο - και ειδικά σε άγνωστο χώρο ? Πόσο προσκολημμένος είναι πάνω σας ? και άλλα πολλά.
Σταδιακή απευαισθητοποίηση στο ερέθισμα είναι η λύση, αλλά πρέπει να ξέρουμε ποιό είναι το ερέθισμα πρώτα και πόσο επηρεάζει τον σκύλο κατά δεύτερον. Αν έχει έντονες σωματικές αντιδράσεις, τρέμουλο, σιελλόροια κλπ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Πολλές φορές βοηθάει ο αντιπερισπασμός, αλλά στον σκύλο πρέπει να αρέσει κάτι πάρα πολύ, πχ παίζουμε με το μπαλάκι και προκαλούμε θόρυβο στην αρχή πολύ μακριά, μετά πιο κοντά κλπ κλπ ... αν είναι ένας normal σκύλος είναι δύσκολο, πρέπει να αποσπάται η προσοχή του πάρα πολύ με κάτι (οτιδήποτε) για να πιάσει αυτό, σε σημείο πόρωσης.
Αλλες φορές βοηθάει μία εκπαίδευση γενικά (πχ βασική) ώστε ο σκύλος να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και την προσκόλληση του στον ιδιοκτήτη, έτσι βελτιώνουμε, ή και καλύπτουμε το πρόβλημα πρακτικά (με ένα τέλειο "δίπλα" πάμε κάπου όταν χρειαστούμε, ακόμα και αν φοβάται, δεν πνίγεται στο λουρί του)
Γενικά αφού εντοπίσουμε τί τον τρομάζει πραγματικά (πχ τον σκύλο σου δεν τον τρομάζουν οι κρότοι, ο αέρας δεν κάνει κρότους) και ενισχύσουμετον χαρακτήρα του με όποιον τρόπο μπορούμε, μπαίνουμε στο πρόβλημα σταδιακά παραμένοντας ψύχραιμοι, τον δελεάζουμε με ό,τι μπορούμε και του αποσπάμε την προσοχή χωρίς να πιέζεται. Αν πιεστεί περισσότερο πάνω στον πανικό, χάσαμε το παιχνίδι για πολύ καιρό.
Στην περίπτωση σου θα δούλευα πολύ υπακοή με τον σκύλο, θα έκανα απευαισθητοποίηση σε ελεγχόμενους ήχους, καιτην δύσκολη στιγμή θα έκλεινα το μπάνιο θα παρέμενα ψύχραιμος και θα τάιζα (αφού τον είχα αφήσει νηστικό για 2 ή 3 γεύματα) σταδιακά πλησιάζοντας τα τζάμια, όταν φυσάει.
Πιστεύω σε έναν απλό κανόνα : όσο πιο "αρχέγονο" και "ριζωμένο" είναι ένα πρόβλημα ή όσο πιο δύσκολο να δουλευτεί είναι ένα ζώο (για διάφορους λόγους) πρέπει να γυρίσεις στα βασικά: Φαγητό (πείνα), ύπνος (κούραση) και σέξ (libido).
Χρειάζεται μεγάλη εμπειρία για να τα χειριστείς όμως, αν δεν είσαι σίγουρος ξέχνα τα και δοκίμασε να ακολουθήσεις την πεπατημένη "το βγάζω βόλτα και το κοινωνικοποιώ"
Aρη αν ανοίξεις άλλο θέμα σε σκότωσα
