'Εχω απελπιστεί με το τσιουάουα μου, μπορείτε να βοηθήσετε παρακαλώ;

[dimig78]

Γειά σας και καλό χειμώνα!
'Εχω ένα τσιουάουα 7 μηνών και αντιμετωπίζω πολύ μεγάλο πρόβλημα στην εκπαίδευσή του με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούμαι αφάνταστα.
Στην αρχή όλα πήγαιναν πολύ καλά, έκανε πάντα την τουαλέτα του στην πάνα εκπαίδευσης. Δεν το έβγαζα έξω για σχεδόν 3 μήνες μέχρι να γίνουν τα εμβόλιά του όπως μου είχε υποδείξει ο κτηνίατρος. Είναι υγιέστατος και ενεργητικός. Του δίνω και βιολογική τροφή και είναι τζετ.
Τα προβλήματα άρχισαν όταν άρχισα να του καταργώ την πάνα για να κάνει την ανάγκη του έξω. Με τις διακοπές στο νησί, πίστεψα ότι θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να μάθει έξω μιας και δεν θα είναι κλεισμένος στο διαμέρισμα όπως στην Αθήνα. Παρόλες τις μεγάλες βόλτες, τίποτα! Από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα που τον βγάζω, περιμένει να γυρίσουμε σπίτι για να ξαλαφρώσει. Βγάζοντάς τον βόλτα, διαπίστωσα ότι είναι υπερβολικά φοβικός. Φοβάται ανθρώπους και σκυλιά (χωρίς να τον πλησιάσουν), φωνές, αυτοκίνητα, σκιές και ήχους απότομους όπως το κλείσιμο μιας πόρτας. Αυτές οι φοβίες απ'ό,τι κατάλαβα, δεν τον αφήνουν να νιώσει άνετα, να μυρίσει και να κατουρίσει... Επίσης, όσο είμαστε έξω, δεν υπακούει και είναι σαν να μην υπάρχω, τραβάει το λουρί να φύγει και να γυρίσει σπίτι. Ηρεμεί και επανέρχεται και είναι χαρούμενο μόνο όταν μπω στο διαμέρισμα... Τότε του έρχεται αμέσως να κάνει την ανάγκη του όπου βρει και το κάνει πάντα όταν δεν τον βλέπω, πρέπει δηλαδή όσο είναι μέσα στο σπίτι να τον παρακολουθώ. 'Οταν βλέπει ότι τον κοιτάζω, τα κάνει στο μπαλκόνι, του δίνω λίγο μπισκότο και του κάνω χαρές μπας και το συνδέσει... Αλλά για λίγο, στη συνέχεια κρυφά πάει και τα κάνει σε διάφορα σημεία του σπιτιού, ακόμα και στο κρεβάτι ή στον καναπέ. 3 μήνες γίνεται αυτό και αναγκάζομαι να τον έχω πιο πολύ στο μπαλκόνι. 'Οταν βρομίζει το σπίτι, κρύβεται άρα, γνωρίζει ότι κάνει κάτι που δεν είναι επιθυμητό!
Σκέτη ταλαιπωρία, μόνο στο σπίτι νιώθει καλά και δεν μπορώ να το χαρώ το σκυλάκι... Τον τραβάω για να τον βγάλω βόλτα, δεν θέλει με τίποτα, δεν ξέρω πως έγινε αυτό να θεωρεί τη βόλτα μαρτύριο!
Στις αρχές, τον φώναζα και του έδινα και καμία με την εφημερίδα όταν κατουρούσε στο σπίτι μέχρι που διάβασα ότι η μέθοδος αυτή δεν ήταν αποδοτική. Μπορεί να του δημιούργησα πρόβλημα αλλά μου φαίνεται υπερβολικό να του δημιούργησε τόση πια φοβία μια εφημερίδα και μερικές φωνές!
Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά δεν θέλω να το δώσω το σκυλάκι παρόλο που μου έχει κάνει τη ζωή δύσκολη.
Αν μπορείτε, βοηθήστε με σας παρακαλώ, ίσως η λύση να είναι να βρω έναν εκπαιδευτή... δεν ξέρω.
Σας ευχαριστώ.
​

 

[kopritis]

Στις αρχές, τον φώναζα και του έδινα και καμία με την εφημερίδα όταν κατουρούσε στο σπίτι μέχρι που διάβασα ότι η μέθοδος αυτή δεν ήταν αποδοτική. Μπορεί να του δημιούργησα πρόβλημα αλλά μου φαίνεται υπερβολικό να του δημιούργησε τόση πια φοβία μια εφημερίδα και μερικές φωνές!

Oχι μονο δεν είναι αποδοτική, αλλά εχει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Ο σκύλος σε φοβάται και δεν τα κάνει μπροστά σου. Τα φοβικά σκυλιά θέλουν ιδιαίτερη μεταχείρηση. Μην το μαλώνεις. Μην το ζορίζεις. Ξεκίνα να το βγαζεις μονο σε μέρη που ξέρει πολύ καλά, όχι αγνωστα μέρη και όχι μέρη με κόσμο και φασαρία. Ακόμα κι αν αυτο σημαίνει το δεντράκι εξω απο το σπίτι σου. Σιγά σιγά, όταν θα εχει συνηθίσει, ξεκινάς να επεκτείνεσαι ΣΤΑΔΙΑΚΑ. Επιβραβευε σα να πήρε το λαχείο οταν τα κάνει έξω. Μεγάλες χαρές, χάδια λιχουδιες, κτλ. Οταν τον πιάνεις στα πρασα, δε λες τιποτα και τον βγάζεις επιτοπου έξω. Αν δεν τον πιάσεις στα πράσα, δινεις μια στον εαυτό σου με την εφημερίδα. Δε μαλώνεις το σκύλο! Αυτός είτε δεν ξέρει τι θέλεις απ'αυτον, είτε είναι πολύ στρεσσαρισμένος. Δεν έχει νοημα η διόρθωση κατοπιν εορτής. Ξεκίνα να τον κοινωνικοποιείς ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ με αλλα σκυλιά (στην αρχή κουτάβια και αργότερα και ενήλικα μικρά, και σιγά σιγά μεγαλύτερα) καθώς και με ανθρώπους. Δωσε οδηγίες να ΤΟΝ ΑΓΝΟΟΥΝ. Να περιμένουν να παει αυτός σε κεινους όχι εκεινοι στο σκυλί. Να μην απλώνουν χέρια, να μη βγάζουν τσιρίδες (του τύπου αχου τοοοοοοοο τι γλυκούλιιιιιιιιι), να μην τον κοιτάνε κατάματα. Οταν πλησιάσει μπορούν να δοκιμάσουν να τον χαιδεψουν κάτω απο το πηγούνι αφού τους μυρήσει πρώτα, ΟΧΙ πάνω απο το κεφάλι. Μπορούν επίσης να δώσουν μια λιχουδια.

Και ναι, ενας καλός εκπαιδευτής θα σε κατατοπίσει καλύτερα.

 

[harryf3]

Καλως ηρθες.
Να σε ρωτησω. Πόσων μηνων ηταν όταν το πηρες το σκυλακι? Παιζεις μαζι του? Του κανεις χαρές? Ασχολεισαι γενικα με ευχαριστο τρόπο?

Πιστευω οτι το καλυτερο είναι ενας ειδικος εκπαιδευτης για να το ξεθαρρέψει και να του μαθει και πέντε πραγματα.

 

[elenian]

Καταρχήν μην απελπίζεσαι! Υπάρχει λύση, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Έχεις δοκιμάσει να τον πάρεις αγκαλιά για καφέ σε καφετέρια?Απλά για να ακούει τους ήχους αλλά να νιώθει και αφάλεια! Εγώ τον φιντέλ,επειδή δεν έκανε να βγει έξω λόγω εμβολίων, τον έπαιρνα αγκαλίτσα και πήγαινα για καφέ.Έτσι είχε εξοικειωθεί με τους ήχους.

Όσο για το θέμα της τουαλέτας, δοκίμασε σιγά σιγά με λιχουδίτσες και ήρεμη φωνή και κάτσε έξω μέχρι να τα κάνει.Δε μπορεί, θα του ρθει! Σταθερές ώρες γευμάτων και βόλτας. Και πάνω απόλα ηθικόν ακμαιότατον!!!

 

[elenian]

Oχι μονο δεν είναι αποδοτική, αλλά εχει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Ο σκύλος σε φοβάται και δεν τα κάνει μπροστά σου. Τα φοβικά σκυλιά θέλουν ιδιαίτερη μεταχείρηση. Μην το μαλώνεις. Μην το ζορίζεις. Ξεκίνα να το βγαζεις μονο σε μέρη που ξέρει πολύ καλά, όχι αγνωστα μέρη και όχι μέρη με κόσμο και φασαρία. Ακόμα κι αν αυτο σημαίνει το δεντράκι εξω απο το σπίτι σου. Σιγά σιγά, όταν θα εχει συνηθίσει, ξεκινάς να επεκτείνεσαι ΣΤΑΔΙΑΚΑ. Επιβραβευε σα να πήρε το λαχείο οταν τα κάνει έξω. Μεγάλες χαρές, χάδια λιχουδιες, κτλ. Οταν τον πιάνεις στα πρασα, δε λες τιποτα και τον βγάζεις επιτοπου έξω. Αν δεν τον πιάσεις στα πράσα, δινεις μια στον εαυτό σου με την εφημερίδα. Δε μαλώνεις το σκύλο! Αυτός είτε δεν ξέρει τι θέλεις απ'αυτον, είτε είναι πολύ στρεσσαρισμένος. Δεν έχει νοημα η διόρθωση κατοπιν εορτής. Ξεκίνα να τον κοινωνικοποιείς ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ με αλλα σκυλιά (στην αρχή κουτάβια και αργότερα και ενήλικα μικρά, και σιγά σιγά μεγαλύτερα) καθώς και με ανθρώπους. Δωσε οδηγίες να ΤΟΝ ΑΓΝΟΟΥΝ. Να περιμένουν να παει αυτός σε κεινους όχι εκεινοι στο σκυλί. Να μην απλώνουν χέρια, να μη βγάζουν τσιρίδες (του τύπου αχου τοοοοοοοο τι γλυκούλιιιιιιιιι), να μην τον κοιτάνε κατάματα. Οταν πλησιάσει μπορούν να δοκιμάσουν να τον χαιδεψουν κάτω απο το πηγούνι αφού τους μυρήσει πρώτα, ΟΧΙ πάνω απο το κεφάλι. Μπορούν επίσης να δώσουν μια λιχουδια.

Συμφωνώ σε όλα ... Ακριβώς αυτά έκανα και συνεχίζω να κάνω!!! Και γώ ξεκίνησα με το γκαζόν της πολυκατοικίας και επεκτάθηκα αργότερα στη βόλτα..

 

[ROTTIE]

Στις αρχές, τον φώναζα και του έδινα και καμία με την εφημερίδα όταν κατουρούσε στο σπίτι μέχρι που διάβασα ότι η μέθοδος αυτή δεν ήταν αποδοτική. Μπορεί να του δημιούργησα πρόβλημα αλλά μου φαίνεται υπερβολικό να του δημιούργησε τόση πια φοβία μια εφημερίδα και μερικές φωνές!​

Του δημιούργησες.

Το σκυλάκι κρύβεται όχι γιατί ξερει οτι εκανε κάτι κακό (η ούρηση και η αφόδευση δεν είναι κακό, είναι φυσιολογική λειτουργία), αλλά γιατί φοβάται εσένα και την παράλογη αντίδραση σου.

ΠΟΤΕ δεν τιμωρούμε ενα κουτάβι όταν λερώνει εκεί που δεν θέλουμε! Ουτε με φωνές, ούτε με εφημερίδα στο κεφάλι, ούτε με τρίψιμο της μουσούδας του στα κόπρανα.
Το παρατηρούμε και όταν ετοιμάζεται να λερώσει (το κουτάβι αρχίζει και μυρίζει το πάτωμα και κάνει στροφές γύρω από τον εαυτό του) το οδηγούμε εκεί που θέλουμε να λερώσει και το επιβραβεύουμε εάν το κάνει.

Λυπάμαι αλλά το σκυλάκι σου έχει καταλήξει φοβικό και φταις, κατα βαση, εσυ. Άμεσα σε καλό εκπαιδευτή μπας και καταφέρεις να μαζέψεις, έστω και στο ελάχιστο, τα ασυμμάζευτα.

 

[dimig78]

Καταρχάς, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

@Kopritis

Δεν μπορώ να πω ότι με φοβάται σε σημείο να μη με θέλει! Αντιθέτως κάνει χαρές όταν με βλέπει. Δεν του φωνάζω πλέον, ούτε του κάνω υποδείξεις αν δεν τονπιάσω στα πράσα... Δεν μπορώ να τον καταλάβω... Τα κακά του τα κάνει στο μπαλκόνι (πάλι καλά) αλλά το κάτουρ μια έξω μια μέσα...
'Εχω δοκιμάσει και μπροστά στην πολυκατοικία στα δεντράκια της αυλής, πολύ ώρα έχω αφιερώσει... ο νους του είναι να ανοίξω την πόρτα να ανέβει σπίτι 'Οπως σας είπα, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να βγει έξω. Είδα και έπαθα με μπισκοτάκια να αρχίσει να κατεβαίνει τις σκάλες... αναγκάστηκα να τον ζορίσω και λίγο.
Πλέον, δεν τον μαλώνω όταν τα κάνει κρυφά μέσα στο σπίτι... στριφογυρνάει τις τελευταίες μέρες και τα κάνει ακόμα και μπροστά μου στα γρήγορα... του λέω χωρίς δυνατή φωνή "όχι" και σταματάει (ή τον βγάζω έξω) αλλά πρέπει νάμαι από πίσω για να πάει στο μπαλκόνι. Αλλά και το μπαλκόνι δεν είναι λύση, έξω πρέπει να μάθει, έλα όμως που έξω δεν θέλει να βγει!
Σπίτι όταν έρχεται κόσμος που δεν γνωρίζει, πρέπει να περάσει λίγη ώρα και μετά όλα μια χαρά.
'Εξω λίγο δύσκολο να κάνουμε βόλτα χωρίς φασαρία στην Αθήνα. 'Ολο και κάποιο αμάξι θα περάσει ή κάποιος άνθρωπος. Ακόμα και με άτομα που τον αγνοούν φοβάται, σήμερα φοβόταν μια σακούλα!! 'Ελεος! Στα 5 μέτρα αν δει κάτι, τον πιάνει ανασφάλεια... Γονατίζω να τον χαϊδέψω αλλά είναι σαν να μην υπάρχω! Γενικώς έξω δεν με ακούει ούτε μου δίνει σημασία, αγνοεί ακόμα και τη λέξη 'μπισκοτάκι" που όταν την ακούσει στο σπίτι πηδάει σαν τρελό.
Θα τον βγάζω αποκλειστικά στην αυλή λοιπόν αλλά ποτέ δεν τα έχει κάνει έξω.

@harryf3

2 μηνών τον πήρα, Απρίλιο... Το βιβλιαράκι έγραφε ότι γεννήθηκε Φεβρουάριο. Πότε ακριβώς, δεν διευκρίνιζε.
Φυσικά και ασχολούμαι μαζί του, σε σημείο που όσον ήταν τοσοδούλης, ίσως να τον καλόμαθα αγκαλίτσα και στη συνέχεια τον άφηνα να ανεβαίνει στον καναπέ όταν κατάφερε να πηδήξει πάνω. Τώρα, δεν ανεβαίνει πλέον, δεν τον αφήνω. Αλλά από παιχνίδι άλλο τίποτα! Μέσα στο σπίτι δεν έχει πρόβλημα κανένα. Και μόνο του τον άφηνα από μικρό, ποτέ δεν έκλαιγε. 'Οσο είχα την πάνα, τον άφηνα ελεύθερο σπίτι όταν δούλευα, τώρα στο μπαλκόνι διότι θα τα κάνει παντού. Δεν θέλω να επαναφέρω την πάνα διότι δεν θα μάθει ποτέ και εκτός αυτού, τις σκίζει πλέον ο αλητάκος.

@elenian

Να σου πω, βόλτα για καφέ δεν τον έχω πάρει ποτέ... Καλή ιδέα μου φαίνεται, ευχαριστώ
Λιχουδιές του δίνω πάντα αν κάνει καλή πράξη, έχω δει αποτέλεσμα αλλά θέλει δουλειά... Το μόνο που με προβληματίζει είναι που δε θέλει τη βόλτα και φοβάται υπερβολικά.
'Εχω κάτσει πάρα πολύ ώρα έξω... τίποτα δυστυχώς. Δεν φανάτζεσαι πόσο μπορεί να τα κρατήσει!!! Στο καράβι που πήγαινα στο νησί, 11 ώρες κρατήθηκε!! Και δεν τα έκανε μόλις κατεβήκαμε!!! Στο χαλάκι στην εξώπορτα τα άφησε!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!

@ROTTIE

Εντάξει, έκανα λάθος αλλά το να φτάσει σε σημείο να έχει τόση φοβία έξω, δεν νομίζω να φταίω αποκλειστικά εγώ επειδή τον μάλωσα που τα έκανε πάνω στο στρώμα 5 φορές! Το σκυλί δεν βλέπει μπαμπούλα, πάντα με πλησιάζει και χαίρεται.
Το παρατηρώ όπως λες αλλά όσο είναι μέσα στο σπίτι, κάθε 10 λεπτά κάνει τσίσα... όση ώρα είναι μέσα δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο στο σπίτι από το να είμαι διακριτικά πίσω να δω που θα πάει. Είναι κουραστικό όσο νάναι και αγχωτικό. 7 μηνών είναι, δεν θα έπρεπε να τα έκανε έστω μόνο στο μπαλκόνι;; Τον επιβραβεύω φυσικά!
Παλιά είχα μπόξερ αλλά παρόλο το μέγεθός του σε σχέση με το τσιουάουα, δεν αντιμετώπισα τέτοιο πρόβλημα! Πολύ γρήγορα έμαθε, και τότε που δε ήξερα, χωρίς λιχουδιές έμαθε να μη λερώνει το σπίτι... Τι να πω, ίσως να έχει πιο δύσκολο χαρακτήρα το τσιουάουα μου.

Μήπως γνωρίζετε κάποιον καλό εκπαιδευτή; Μένω στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν θέλω να πέσω σε κάποιον άσχετο και χάσω χρόνο και χρήμα χωρίς να δω αποτέλεσμα.

 

[Loukia]

'Εξω λίγο δύσκολο να κάνουμε βόλτα χωρίς φασαρία στην Αθήνα. 'Ολο και κάποιο αμάξι θα περάσει ή κάποιος άνθρωπος. Ακόμα και με άτομα που τον αγνοούν φοβάται, σήμερα φοβόταν μια σακούλα!! 'Ελεος! Στα 5 μέτρα αν δει κάτι, τον πιάνει ανασφάλεια... Γονατίζω να τον χαϊδέψω αλλά είναι σαν να μην υπάρχω! Γενικώς έξω δεν με ακούει ούτε μου δίνει σημασία, αγνοεί ακόμα και τη λέξη 'μπισκοτάκι" που όταν την ακούσει στο σπίτι πηδάει σαν τρελό.

Αν κατάλαβα σωστά αυτά που έγραψες (νιώθει ανασφάλεια κι εσύ σκύβεις να τον χαϊδεψεις), αυτό που κάνεις είναι να ενισχύεις τη φοβία του.
Ποτέ δε χαϊδολογάμε το σκύλο όταν δείχνει να τον φοβίζει κάτι (ο κόσμος, η φασαρία, μια σακούλα, τα πυροτεχνήματα, η βροχή οτιδήποτε). Παρηγορώντας τον του δίνουμε να καταλάβει ότι έχει δίκιο που φοβάται και ενισχύουμε το αίσθημα του φόβου.
Συνεχίζουμε σα να μην τρέχει τίποτα στην ανάγκη του αποσπάμε την προσοχή με κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση αγνοούμε επιδεικτικά αυτό που τον αγχώνει, δεν το μεγαλοποιούμε κάνοντας πράγματα (όπως τα χάδια) που στα μάτια του θα φανούνε παρηγορητικά και θα τον κάνουν να νιώσει ότι δικαίως αγχώνεται.

 

[dimig78]

Αυτό δεν το ήξερα Λουκία, ευχαριστώ για την πληροφορία!

Απόψε παρόλο που έβρεχε τον κατέβασα και έκατσα στην αυλή μαζί του σχεδόν 2 ώρες σε σημείο στεγνό κοντά στην πρασινάδα μπας και γίνει κάτι.
Ενώ ήθελε να κάνει τις ανάγκες του, ήταν ανήσυχος. πηγαινοερχόταν προς την πόρτα και ανέβαινε στο πόδι μου σα να μου ζητούσε να τον ανεβάσω πάνω για να ξαλαφρώσει... Πολύ πεισματάρης! Τελικά κουράστηκα, ανέβηκα και βουρ πήγε και έχεσε στο μπαλκόνι, κατούρημα όπως πάντα ψάχνεται μέσα στο σπίτι.
Πάω για ύπνο, ας τα κατουρήσει, βαρέθηκα να το παίζω τροχονόμος μετά από μια εξαντλητική μέρα...

 

[jennie]

Πριν παρω το σκυλακι μου ειχα βρει στο φορουμ και ειχα διαβασει αυτο: Εγχειριδιο εκπαιδευσης . Σχεδον το ειχα αποστηθισει. Με το που μπηκε το κουταβι στο σπιτι μο το ακολουθησα πιστα απο το πρωτο λεπτο οπως συνιστα και το βιβλιο. Δεν αντιμετωπισα κανενα προβλημα με το σκυλακι μου στην συμβιωση μας μεχρι τωρα. Φυσικα συμπληρωνα τις διαφορες αποριες μου μεσα απο το φορουμ αυτο και αλλα. Σιγουρα εχουν γινει καποια λαθη στην εκπαιδευση που ισως και εσυ δεν εισαι σε θεση να καταλαβεις ωστε να μας τα πεις και να γινει διορθωση. Ας πουμε πιστευω οτι ισως δεν καταλαβες τι σημαινει δεν βγαζω το σκυλι εξω μεχρι να κανει τα εμβολια του. Αυτο δεν σημαινει οτι το σκυλακι δεν ερχεται σε επαφη με ηχους , ανθρωπους περιβαλλον εξω απο το σπιτι. Σημαινει δεν ερχεται σε επαφη με αλλα σκυλια ή περιοχες που ισως εχουν περασει αδεσποτα. Στην αγκαλια σου π.χ. μπορουσες να το βγαλεις και να εξοικειωθει με ηχους και εικονες απο το περιβαλλον. ετσι θα ηταν λιγοτερο φοβικο. Σιγουρα μπορει να ειναι απο την φυση του ετσι αλλα ισως να το ενισχυσες κατα λαθος απο αγνοια.
Το σημαντικο ειναι οτι τα σκυλακια ειναι τα πιο προσαρμοσιμα ζωα (πιο πολυ και απο μας) Πιστευω ακραδαντα αν ξεκινησεις απο το μηδεν την εκπαιδευση του εχοντας διαβασει καλα το εγχειριδιο σε λιγο καιρο θα εχεις τον τελειο συγκατοικο.
Κανε μια προσπαθεια και θα με θυμηθεις. και οτι απορια εχεις εδω ειμαστε.

 

[kyveli]

Αυτό που περιγράφηκε και προτάθηκε πιο πάνω να το πάρεις αγκαλιά και να βγεις έξω για καφέ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, φοβικού σκύλου είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη λάθος.

Αρχικά και κύρια μην απελπίζεσαι και οπλίσου με υπομονή. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, θέλει δουλειά και καλό θα ήταν να βρεις και κάποιον εκπαιδευτή που πιστεύει ότι και το πιο φοβικό πλάσμα έχει περιθώρια βελτίωσης και δε θα τον αντιμετωπίσει εξαρχής σαν "τελειωμένη υπόθεση".

Κατά δεύτερον, δοκίμασε να βγείτε έξω ώρες που είναι πολύ πιο ήσυχα, όπως το μεσημέρι για παράδειγμα και να τον βγάλεις σε δρόμους πιο ήσυχους. Πρέπει να χαλαρώσει και να νιώσει ότι είναι με έναν "αρχηγό" που μπορεί να εμπιστευτεί.
Γενικώς μάθε να έχεις επαινετική φωνή με το σκυλάκι, ακόμη και αν κάνει κάτι πολύ απλό σωστά. Η ηλικία στην οποία βρίσκεται, ακόμη κουτάβι είναι ευαίσθητη, βγάζει φοβίες, εντείνει τα προβλήματα, προκαλεί τον χειριστή, βρίσκει τα όριά του και τη θέση του στην αγέλη.

Επίσης, άρχισε να τον εκθέτεις σε διάφορα ερεθίσματα, άρχισε να τον βγάζεις έξω, να τον μαθαίνεις να μπαίνει στο αυτοκίνητο, και να τον πας σε κάποιο μέρος που θα περάσει ΚΑΛΑ. (ο σκύος καλά, όχι εσύ. Το να πας για καφέ και να έχεις έναν σκύλο που ότι και αν δει στρεσάρεται δεν είναι καλή ιδέα, εσύ θα πίνεις τον καφέ σου και το σκυλί, δίχως καμία ασχολία θα έχει όλο τον χρόνο να επικεντρωθεί στους φόβους του και να μεγαλοποιηθούν μέσα στο μυαλό του)

Μέσα στο σπίτι άρχισε να περνάς δημιουργικό χρόνο μαζί του. ΠΑΙΧΝΙΔΙ, εκπαίδευση (κάτσε, μείνει, ξάπλωσε κλπ) θα βελτιώσουν τη μεταξύ σας σχέση, την εμπιστοσύνη και θα σας δέσουν. Θα σε εμπιστευτεί πιο εύκολα, ειδικά αν το χειριστείς καλά.

Καλύτερα είναι να κάνεις ΠΟΛΛΕΣ και μικρές βόλτες μέσα στη μέρα, παρά μία μεγάλη και τραγική εμπειρία.

Κατά τη διάρκεια της βόλτας να είσαι επαινετικός ώσε να ανεβαίνει η αυτοπεποίθησή του. Αν τον δεις ότι ταράζεται τρελά επειδή έρχεται άνθρωπος μη σταματήσεις τη βόλτα απλώς προσπάθησε να συνεχίσεις το περπάτημα και αντί να τον πλησιάσεις πχ στον άνθρωπο να τον πας γύρω από ένα αμάξι (αλλαγή πορίας αλλά όχι αποφυγή πηγής άγχους).

Πάρε ένα ΚΑΛΟ λουρί/στηθόλουρο ή οτιδήποτε που αν από το φόβο του τραβηχτεί δεν υπάρχει περίπτωση να του βγει από το κεφάλι και να τον χάσεις/χτυπήσει αυτοκίνητο κλπ.