Ο μύθος της πόρτας

[Noela]

Η άποψη μου είναι ότι η Donaldson είναι πολύυυυυυυυυ πιο μπροστά από τον Milan (υποθέτω ότι εκεί αναφέρονται) ως συμπεριφερολόγος σκύλων και δεν αμφισβητώ αυτά που λέει. Ο Letendre δε μου λέει τίποτα κι ας έχω δει αρκετά βιντεάκια του.
Φυσικά ο βηματισμός του σκύλου είναι αρκετά γρηγορότερος από τον δικό μας και είναι επόμενο να φτάσει στην πόρτα πρώτος και να βγει αν την ανοίξουμε. Τα περισσότερα σκυλιά περιμένουν με λαχτάρα τη βόλτα και είναι λογικό να είναι ενθουσιασμένα. Παρολαυτά, βάζω τα σκυλιά μου να κάτσουν πριν ανοίξω την πόρτα α) για να έχουν τρόπους β) για να ξεκαθαρίσω ότι εγώ κάνω κουμάντο κι έχω τον έλεγχο της βόλτας. Τη βόλτα (το άνοιγμα της πόρτας δηλαδή) πρέπει να το κερδίσουν. Το κάνω γιατί έτσι νιώθουν εξαρτώμενα από μένα και πρέπει να είναι 'καλά σκυλιά' για να βγουν βόλτα.
Δηλαδή δε θεωρώ ότι είναι κυριαρχία αν βγούνε πριν από μένα αλλά με το να ζητήσω κάτι για να ανοίξω την πόρτα ισχυροποιούμαι εγώ. Γι αυτό το λόγο και το προτείνω στα κυριαρχικά σκυλιά.
Άλλωστε υπάρχουν πολλοί τρόποι να επιβληθείς ψυχολογικά σε ένα σκυλί, δε θα κολλήσουμε στην πόρτα.

 

[ROTTIE]

Δεν πρόκειται για μύθο.
Οι πόρτες για τα σκυλιά είναι όρια ζωτικών χώρων και γι’ αυτό ο έλεγχος τους έχει ιδιαίτερη σημασία. Καλό είναι να φροντίζετε να περνάτε εσείς πρώτοι από τις πόρτες και να μάθετε στα σκυλιά σας να περιμένουν υπομονετικά να περάσουν μετά από εσάς.

 

[GRDANE]

βγαίνουμε από την πόρτα, δεν με ενδιαφέρει ποιος θα βγει πρώτος....

το να περασει μαλιστα ο σκύλος με βολευει γιατί βγαίνοντας κλείνω την πόρτα πίσω μου...

το σημαντικό για μένα είναι....
όταν βγει από την πόρτα της αυλής... σταματά πριν τεντώσει το λουρί και γυρίζει να με κοιταξει.... μόλις κλείσω την πόρτα και πω πάμε χαιρόμαστε την βόλτα μας....
αν βγούμ από το σπίτι πάλι οποιος βγει δεν με ενδιαφερει... αν βγει πρώτος.... μενει στο πλατύσκαλο και με κοιταει.... αν πω πανω ανεβαινει προς ταρατσα... αν πω κατω πηγαινει προς την αυλή...

αυτό που έχει σημασία είναι όχι ποιος θα περασει πρωτος την πορτα αλλά με τι τρόπο κι αν τελικά φαίνεται να υπάρχει έλεγχος στον σκύλο...

 

[kat201161]

Δεν πρόκειται για μύθο.
Οι πόρτες για τα σκυλιά είναι όρια ζωτικών χώρων και γι’ αυτό ο έλεγχος τους έχει ιδιαίτερη σημασία. Καλό είναι να φροντίζετε να περνάτε εσείς πρώτοι από τις πόρτες και να μάθετε στα σκυλιά σας να περιμένουν υπομονετικά να περάσουν μετά από εσάς.

΄Οταν είναι η ώρα του να βγει και ειδικά αν έχω καθυστερήσει, με το που ανοίγω την πόρτα πετάγεται έξω. Μόλις δει όμως πως δεν βγαίνω πίσω του, ξαναμπαίνει μέσα, κάθεται πίσω μου και περιμένει να δει τι θα κάνω, θα βγω ή θα μείνω μέσα στο σπίτι.
Να υποθέσω ότι είναι εντάξει η αντίδρασή του?

 

[DjSoukis]

Θα συμφωνήσω περισσότερο με την δημοσίευση του GRDANE...

Ας αφήσουμε στην άκρη τα περί κυριαρχίας, σκύλου party animal, ξύλου και θετικής εκπαίδευσης και ας εξετάσουμε το παρακάτω:

Πόσο εξυπηρετεί να πετάγετε ο σκύλος πρώτος από μία πόρτα;

Πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι;

Τελικά, είναι μια επιθυμητή συμπεριφορά;

Τώρα το με πιο τρόπο θα το αντιμετωπίσουμε ή θα εκπαιδεύσουμε τον σκύλο είναι άλλο θέμα.

Ας μη στεκόμαστε σε λέξεις και έννοιες που δύσκολα "καδράρονται".

Ας μη πούμε ένα σκύλο κυριαρχικό, να τον πούμε ατίθασο;..."Γλεντζέ";...Όπως και να έχει θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε κάπως για να μη γίνει "ο αρχηγός"...εμ, συγνώμη..."Ρεμάλι", "σούπερ γλεντζές", υπερβολικά "ανεξάρτητος" ή όπως αλλιώς μας αρέσει.

 

[kat201161]

Aν το δούμε έτσι...
Πετάγεται από τη δική μας την πόρτα που βγαίνει σε κεφαλόσκαλο εσωτερικής σκάλας, άρα σε απόλυτα ασφαλή/ελεγχόμενο χώρο.
΄Οταν είναι στο σπίτι του μπαμπά ας πούμε που η πόρτα βγαίνει στη βεράντα, παρόλο που ξέρει τον χώρο και είναι βεράντα-σκαλιά-αυλή-πόρτα-δρόμος-δεν πετάγεται ποτέ, περιμένει να βγούμε και μας ακολουθεί.
Δεν του το έμαθε κανείς, πάντα έτσι κάνει.
Υποθέτω δεν είναι κυριαρχικός/ανεξάρτητος/ατίθασος?

 

[ROTTIE]

΄Οταν είναι η ώρα του να βγει και ειδικά αν έχω καθυστερήσει, με το που ανοίγω την πόρτα πετάγεται έξω. Μόλις δει όμως πως δεν βγαίνω πίσω του, ξαναμπαίνει μέσα, κάθεται πίσω μου και περιμένει να δει τι θα κάνω, θα βγω ή θα μείνω μέσα στο σπίτι.
Να υποθέσω ότι είναι εντάξει η αντίδρασή του?

Όχι.

Καλό είναι να περνάς πρώτα εσύ από την πόρτα και μετά ο σκύλος. Οι πόρτες δεν οδηγούν πάντα σε ασφαλείς και ελεγχόμενους χώρους. Δεν είναι κατ’ ανάγκη θέμα αρχηγίας, είναι κυρίως θέμα ασφάλειας.
Το ίδιο ισχύει και για τις πόρτες των αυτοκινήτων.

 

[kat201161]

Ευχαριστώ
Σαφώς για μένα, όπως και για όσους έχουν μικρόσωμα, είναι θέμα ασφάλειας!

 

[Sara]

Ωχ, σιγά τ' αυγά! Το Μουφ τραβοκοπάει και βγαίνει μπροστά και συνήθως βγαίνει πρώτο από την πόρτα, όχι ότι θα πάθει παρακρούσεις αν βγω εγώ πρώτη αφού είναι άτσαλο γενικώς. Είναι όμως αυθόρμητο, μ' αρέσει, σπάω πλάκα, προβληματικό δεν είναι, το είπανε και τόσοι σκυλοειδικοί που το είδανε, καλό πλάσμα είναι το κακομοίρικο, μ' αφήνει να ψωνίζω και με περιμένει υπομονετικά στο αυτοκίνητο, το σπίτι δεν το καταστρέφει και μ' αφήνει να δουλεύω.

Τι άλλο δηλαδή θέλει κανείς από έναν σκύλο?

 

[harryf3]

Εμενα προσωπικα με βοηθησε παρα πολυ στην καλη εξελιξη της βολτας η προτεραιοτητα μου στην πορτα.

Επειδη ειμαι συνεχεια σε κινηση λογω της δουλειας μου και παιρνω την Ηρα συνεχεια μαζι μου, ηταν πραγματικα πολυτιμο το οτι εμαθε να περιμενει στο αυτοκινητο και να μην πεταγεται εξω. Παρολο που εκει δεν υπηρχε θεμα προτεραιοτητας και φυσιολογικα εβγαινα πρωτος εγω. Αλλά ηταν θεμα ασφαλειας το να μην πετιεται εξω.

 

[Loukia]

Να μην πετιέται έξω από το αυτοκίνητο... μεγάλη υπόθεση!

Όταν ήτανε κουτάβα η δικιά μου, την πάω μια μέρα στους γονείς μου να παίξει στον κήπο. Πριν προλάβω καλά καλά να ανοίξω την πόρτα πετιέται έξω (είχε λυθεί), τρέχει και μπαίνει στον κήπο των γειτόνων (είχανε ανοιχτή την πόρτα) επειδή είχε δει το ροτβάιλερ που έχουνε και ήθελε να το γνωρίσει. Πήγε το βρήκε, αυτό την έφτυσε και μετά πήγε η μουλάρα και έκανε τα κακά της δίπλα στην πισίνα τους. Όλο αυτό το διάστημα εγώ την κυνηγούσα σε όλο τον κήπο σκύβοντας και ψιθυρίζοντας για να μη μας πάρουνε χαμπάρι, γελοίο θέαμα.

Μετά κάναμε εντατικά μαθήματα και έμαθε να περιμένει να της δώσω το οκ.

 

[harryf3]

Παρομοιο περιστατικο εζησα κι εγω όταν πρωτοπηρα την Ηρα. Διαδραματιζεται στο κτημα.
Παρκαρω, ανοιγω την πορτα, η Ηρα πηδάει από πανω μου και φευγει, τρεχει στο κτημα ενός ηλικιωμενου ζευγαριου 100 μετρα πιο περα, ανοιχτη η πορτα, μπουκάρει η Ηρα, εγω μάταια να τρεχω από πισω της γυρω γυρω στο κτημα, η γιαγια να φωναζει και να προσπαθει να μαζεψει τα εγγονια, τα παιδακια να θελουν να παιξουν με την Ηρα, η κορη με κρίση πανικού, ο γαμπρος να λεει «ωραιος ο βέλγος», εγω πάντα να τρεχω και να φωναζω συγνωμη και ο παππους να προσπαθει να με παρηγορησει και να λεει συνεχεια «δεν πειραζει αγορι μου».