Αυτό που θεωρώ εγώ δύσκολο δεν είναι να μη φάει το σκυλί το μεζεδάκι αλλά το να το ισορροπήσεις και μετά να μείνει το σκυλί ακίνητο. Και άντε στη Νοέλα το έκανα. Αν και δε κατάφερνε πάντα να το πιάσει στον αέρα μετά. Στη Μπλου που έχει μικρή μουσουδίτσα δεν έχω μπορέσει να το ισορροπήσω. Μου δώσατε ιδέα να το δοκιμάσω στο Λέοντα που έχει κεφάλα.
Οπότε σαν πρώτη άσκηση βάζουμε κάτι (που δεν τρώγεται
) για να διδάξουμε το σκυλί να μένει ακίνητο κι αυτό το κάτι να ισορροπεί.
Όταν το 'έχουμε' αυτό, προχωράμε στο μεζέ. Καλό είναι το σκυλί να ξέρει το "άστο".
Πριν προλάβει να κάνει το λάθος και να τον βουτήξει, το αμοίβουμε, έστω και μετά από ένα δευτερόλεπτο για αρχή. Αυξάνουμε το χρόνο σταδιακά φροντίζοντας να μη φτάσει ποτέ στο μεζέ πριν του επιτρέψουμε και αμοιφθεί για λάθος συμπεριφορά.
Μια καλή μέθοδος εκμάθησης είναι να μην αμοίβεται το σκυλί με αυτό που είναι στη μύτη του αλλά με κάτι μεγαλύτερης αξίας ώστε να θεωρήσει ότι αξίζει να κρατηθεί. (Τα σκυλιά είναι σκεπτόμενα όντα
).
Τι χρησιμότητα έχει; Πρέπει να έχει κάποια; Βρίσκω πολύ πιο διασκεδαστικό ένα σκυλί να κάνει κόλπα από το να δαγκώνει ένα μανίκι π.χ. (αν υποθέταμε ότι αυτό έχει χρησιμότητα)
Για μένα έχει ένα ενδιαφέρον το εντούρο αφού περιλαμβάνει μοτοσυκλέτες και φύση αλλά προτιμώ την πίστα και την ταχύτητα. Όπως τη βρίσκει κανείς, φτάνει να έχει να κάνει με σκυλιά.