Πρώτη μας φορά διακοπές δεκαήμερες με τον Αρούλη. Εξαιρετικά ανήσυχος από την προηγούμενη που έβλεπε τις ετοιμασίες, την ώρα που κατέβαινα με την τελευταία βαλίτσα αφήνοντας τον άντρα μου να κλειδώσει το σπίτι και να τον κατεβάσει βάζει κάτι κλάμματα...γύρισα πίσω και τον πήρα εγώ.
Στο ταξίδι ήσυχος στην αγκαλιά μας. Δεν ζαλίστηκε, δεν ζήτησε να κατέβει,δεν έκανε τίποτα. Μόνο μόλις φτάσαμε ήπιε πολύ νερό!
Επιφυλακτικός εκεί, γύρισε όλο το μέρος μυρίζοντας τα πάντα. ΄Ηταν το μοναδικό σχεδόν σκυλί της περιοχής, έγινε το επίκεντρο της προσοχής όλων, ειδικά των παιδιών που τσακώνονταν ποιο θα έχει την "τιμή" να τον χαιδέψει και να τον βγάλει βόλτα!
Στο δωμάτιο βολεύτηκε μόνος του σε μια γωνιά,ευτυχώς είχα πάρει μαζί μου την τσαντα του(την οποία αγνόησε) και ένα παλιό μου φόρεμα που έχει στο καλαθάκι του και πάνω στο οποίο κοιμάται. Το έσυρε σε μια γωνιά και έγινε η φωλιά του.
Τον έβγαζα τα πρωινά, το μεσημέρι και το βράδυ. Μετάνοιωσα που δεν το κάνω και στην Αθήνα, η πρωινή βόλτα του είναι απαραίτητη. Δεν λέρωσε ούτε μία φορά μέσα στο σπίτι, μόνο στη βόλτα.
Στο φαγητό είχαμε τη μεγαλύτερη επιτυχία...έμαθε να τρώει τις κροκέτες του και μόνο και μάλιστα με όρεξη! Δεν πίστευα στα μάτια μου! Το κακομαθημένο μου έγινε...σκύλος
!!!
Με τη θάλασσα ΔΕΝ τα πήγαμε καλά. Μία δυο φορές προσπάθησα να τον βουτήξω, τέντωσε ποδαράκια, γαντζώθηκε πάνω μου, με καταγρατζούνισε και μετά...έτρεμε, έτρεμε, έτρεμε τόσο που τον λυπήθηκα και δεν τον ξαναβούτηξα. Την έβλεπε από μακριά αλλά ούτε τα πόδια του να βρέξει!
Φυσικά και δεν είχα θέμα με κανέναν , τον κάνανε και χάζι που πλησίαζε το κύμα και έπαιρνε δρόμο από μόνος του!
Στη ζέστη υπόφερε πραγματικά. Είναι και τα ΄Ιρια ζεστό μέρος γενικά, ξάπλωνε στη σκιά και δεν το κουνούσε μέχρι να πέσει ο ήλιος ή μέχρι να τον βάλουμε στο δωμάτιο που είχε αιρκοντίσιον.
Στις ταβέρνες πάντα μαζί μας, κύριος. Ούτε να γαυγίσει...καμμιά φορά τσιτωνόταν να πιάσει φιλίες με τις γάτες και τα σπουργίτια αλλά δεν έβρισκε ανταπόκριση και έπαψε να δίνει σημασία.
΄Οταν φύγαμε αφήσαμε ραγισμένες καρδιές. ΄Ολοι ήθελαν "ένα ίδιο σαν τον ΄Αρη" !Ο άντρας μου μου έκανε πλάκα...αν βρίσκαμε λέει, θηλυκιά ίδια και τα ζευγαρώναμε, με την πρώτη γέννα θα κάναμε απόσβεση!
Εννοείται πως αστειευόταν!
Γενικά το ευχαριστηθήκαμε, δεν έπιασα ούτε μία φορά τον εαυτό μου να "δυσανασχετώ" ή να με εμποδίζει σε κάτι το μικρό μου-ακόμα κι όταν δεν κάναμε όλοι μαζί μπάνιο γιατί κάποιος ήταν πάντα μαζί του -εγώ συνήθως, όπου βέβαια ούτως ή άλλως λόγω της αλλεργίας μου στον ήλιο από τις δέκα και μετά ήμουν στον ίσκιο έξω.
Το μόνο μου 'πρόβλημα"...κακόμαθε που μας είχε όλους παρέα όλη τη μέρα και με την επιστροφή μας εμφανίζει λίγο "άγχος αποχωρισμού"...νομίζω. Εννοώ πως μόλις φύγω για τη δουλειά κλαψουρίζει. Κι ας είναι τα παιδιά στο σπίτι. Θα συνηθίσει πάλι όμως, έτσι δεν είναι?
Εσείς πως τα πήγατε στις διακοπές???
Στο ταξίδι ήσυχος στην αγκαλιά μας. Δεν ζαλίστηκε, δεν ζήτησε να κατέβει,δεν έκανε τίποτα. Μόνο μόλις φτάσαμε ήπιε πολύ νερό!
Επιφυλακτικός εκεί, γύρισε όλο το μέρος μυρίζοντας τα πάντα. ΄Ηταν το μοναδικό σχεδόν σκυλί της περιοχής, έγινε το επίκεντρο της προσοχής όλων, ειδικά των παιδιών που τσακώνονταν ποιο θα έχει την "τιμή" να τον χαιδέψει και να τον βγάλει βόλτα!
Στο δωμάτιο βολεύτηκε μόνος του σε μια γωνιά,ευτυχώς είχα πάρει μαζί μου την τσαντα του(την οποία αγνόησε) και ένα παλιό μου φόρεμα που έχει στο καλαθάκι του και πάνω στο οποίο κοιμάται. Το έσυρε σε μια γωνιά και έγινε η φωλιά του.
Τον έβγαζα τα πρωινά, το μεσημέρι και το βράδυ. Μετάνοιωσα που δεν το κάνω και στην Αθήνα, η πρωινή βόλτα του είναι απαραίτητη. Δεν λέρωσε ούτε μία φορά μέσα στο σπίτι, μόνο στη βόλτα.
Στο φαγητό είχαμε τη μεγαλύτερη επιτυχία...έμαθε να τρώει τις κροκέτες του και μόνο και μάλιστα με όρεξη! Δεν πίστευα στα μάτια μου! Το κακομαθημένο μου έγινε...σκύλος
!!!Με τη θάλασσα ΔΕΝ τα πήγαμε καλά. Μία δυο φορές προσπάθησα να τον βουτήξω, τέντωσε ποδαράκια, γαντζώθηκε πάνω μου, με καταγρατζούνισε και μετά...έτρεμε, έτρεμε, έτρεμε τόσο που τον λυπήθηκα και δεν τον ξαναβούτηξα. Την έβλεπε από μακριά αλλά ούτε τα πόδια του να βρέξει!
Φυσικά και δεν είχα θέμα με κανέναν , τον κάνανε και χάζι που πλησίαζε το κύμα και έπαιρνε δρόμο από μόνος του!
Στη ζέστη υπόφερε πραγματικά. Είναι και τα ΄Ιρια ζεστό μέρος γενικά, ξάπλωνε στη σκιά και δεν το κουνούσε μέχρι να πέσει ο ήλιος ή μέχρι να τον βάλουμε στο δωμάτιο που είχε αιρκοντίσιον.
Στις ταβέρνες πάντα μαζί μας, κύριος. Ούτε να γαυγίσει...καμμιά φορά τσιτωνόταν να πιάσει φιλίες με τις γάτες και τα σπουργίτια αλλά δεν έβρισκε ανταπόκριση και έπαψε να δίνει σημασία.
΄Οταν φύγαμε αφήσαμε ραγισμένες καρδιές. ΄Ολοι ήθελαν "ένα ίδιο σαν τον ΄Αρη" !Ο άντρας μου μου έκανε πλάκα...αν βρίσκαμε λέει, θηλυκιά ίδια και τα ζευγαρώναμε, με την πρώτη γέννα θα κάναμε απόσβεση!
Εννοείται πως αστειευόταν!
Γενικά το ευχαριστηθήκαμε, δεν έπιασα ούτε μία φορά τον εαυτό μου να "δυσανασχετώ" ή να με εμποδίζει σε κάτι το μικρό μου-ακόμα κι όταν δεν κάναμε όλοι μαζί μπάνιο γιατί κάποιος ήταν πάντα μαζί του -εγώ συνήθως, όπου βέβαια ούτως ή άλλως λόγω της αλλεργίας μου στον ήλιο από τις δέκα και μετά ήμουν στον ίσκιο έξω.
Το μόνο μου 'πρόβλημα"...κακόμαθε που μας είχε όλους παρέα όλη τη μέρα και με την επιστροφή μας εμφανίζει λίγο "άγχος αποχωρισμού"...νομίζω. Εννοώ πως μόλις φύγω για τη δουλειά κλαψουρίζει. Κι ας είναι τα παιδιά στο σπίτι. Θα συνηθίσει πάλι όμως, έτσι δεν είναι?
Εσείς πως τα πήγατε στις διακοπές???
