Πόσο επικίνδυνη είναι, τελικά, η νάρκωση?
Ακούμε πολύ συχνά τραγικές ιστορίες με θύματα σκύλους (πολύ συχνότερα απ' ό,τι με ανθρώπους).
Ποιες μορφές υπάρχουν? Ποια η διαφορά της μέθης απ' την πλήρη νάρκωση? (Καταλαβαίνω ότι είναι ελαφρύτερη και το σκυλί συνέρχεται γρηγορότερα).
Χρειάζεται ιατρικός έλεγχος σε κάθε περίπτωση?
Όσες φορές έχω πάει τον σκύλο για καθαρισμό δοντιών, δεν του έγινε προηγουμένως καμία εξέταση.
Έχει τύχει να πάρω το σκύλο απ' το ιατρείο μισοκοιμισμένο ακόμα και να τον πάω αγκαλιά στο σπίτι. Αυτό πάλι είναι ασφαλές ή πρέπει να συνέρχεται ΕΝΤΕΛΩΣ ο σκύλος στο ιατρείο?
Η νάρκωση είναι πιο επικίνδυνη, λογικά, για ένα ηλικιωμένο, παρά για ένα νεαρό σκυλί? Κι αν ναι, τότε επιλέγουμε να καθαρίσουμε τα δόντια του ή τα αφήνουμε ως έχουν - να γίνουν χάλια δηλαδή με τις γνωστές συνέπειες για την υγεία του?
Μπορεί η νάρκωση να είναι αναγκαίο κακό, αλλά ποιο ακριβώς είναι το ρίσκο?
Τι προφυλάξεις μπορούμε, απ' την πλευρά μας, να πάρουμε και τι να ζητήσουμε απ' το γιατρό?
Αφού έκανα τόσες ερωτήσεις, να και μια συμβουλή:
Την πρώτη φορά που ναρκώθηκε ο σκύλος μου ήταν πολύ μικρός - το έκανε η γιατρός του για να τον κουρέψει. Τον κούρεψε χάλια και ο σκύλος υπέστη την ταλαιπωρία της νάρκωσης. Γι' αυτό δεν εμπιστευόμαστε κτηνιάτρους για το grooming του σκύλου μας, αλλά μόνο επαγγελματίες groomers και δεν επιτρέπουμε τη νάρκωση - έχουμε εξαρχής μάθει στο σκύλο να αποδέχεται τον καλλωπισμό.
Ακούμε πολύ συχνά τραγικές ιστορίες με θύματα σκύλους (πολύ συχνότερα απ' ό,τι με ανθρώπους).
Ποιες μορφές υπάρχουν? Ποια η διαφορά της μέθης απ' την πλήρη νάρκωση? (Καταλαβαίνω ότι είναι ελαφρύτερη και το σκυλί συνέρχεται γρηγορότερα).
Χρειάζεται ιατρικός έλεγχος σε κάθε περίπτωση?
Όσες φορές έχω πάει τον σκύλο για καθαρισμό δοντιών, δεν του έγινε προηγουμένως καμία εξέταση.
Έχει τύχει να πάρω το σκύλο απ' το ιατρείο μισοκοιμισμένο ακόμα και να τον πάω αγκαλιά στο σπίτι. Αυτό πάλι είναι ασφαλές ή πρέπει να συνέρχεται ΕΝΤΕΛΩΣ ο σκύλος στο ιατρείο?
Η νάρκωση είναι πιο επικίνδυνη, λογικά, για ένα ηλικιωμένο, παρά για ένα νεαρό σκυλί? Κι αν ναι, τότε επιλέγουμε να καθαρίσουμε τα δόντια του ή τα αφήνουμε ως έχουν - να γίνουν χάλια δηλαδή με τις γνωστές συνέπειες για την υγεία του?
Μπορεί η νάρκωση να είναι αναγκαίο κακό, αλλά ποιο ακριβώς είναι το ρίσκο?
Τι προφυλάξεις μπορούμε, απ' την πλευρά μας, να πάρουμε και τι να ζητήσουμε απ' το γιατρό?
Αφού έκανα τόσες ερωτήσεις, να και μια συμβουλή:
Την πρώτη φορά που ναρκώθηκε ο σκύλος μου ήταν πολύ μικρός - το έκανε η γιατρός του για να τον κουρέψει. Τον κούρεψε χάλια και ο σκύλος υπέστη την ταλαιπωρία της νάρκωσης. Γι' αυτό δεν εμπιστευόμαστε κτηνιάτρους για το grooming του σκύλου μας, αλλά μόνο επαγγελματίες groomers και δεν επιτρέπουμε τη νάρκωση - έχουμε εξαρχής μάθει στο σκύλο να αποδέχεται τον καλλωπισμό.